Hoe een suikeresdoorn te herkennen

Inhoud

• stadia
• Methode 1 Identificeer de boom met zijn bladeren
• Methode 2 Identificeer de boom met zijn schors en takken
• Methode 3 Identificeer de boom aan zijn vruchten

Suikeresdoorn (Acer saccharum) groeit overvloedig in het noordoosten van Noord-Amerika, dat wil zeggen de noordoostelijke Verenigde Staten (tot Tennessee) en het zuidoosten van Canada. ten oosten van Canada. Het produceert een massieve hout- en ahornsiroop, beide producten behoren tot de troeven van de economie van de regio. Het economische belang van deze boom valt niet te ontkennen wanneer de staat New York zijn embleem heeft gemaakt en wanneer deze het centrum van de Canadese vlag bezet. Het is mogelijk om het te identificeren met zijn bladeren, schors, takken en bessen.

stadia

Methode 1 Identificeer de boom met zijn bladeren

1. 
   

   
   Kijk goed naar hun kleur. De bladeren van de suikeresdoorn zijn aan de buitenkant donkergroen en aan de onderkant lichter groen. In de herfst verliezen ze hun groene kleur en nemen ze prachtige tinten oranje, geel of rood.

2. 
   

   
   Tel de lobben. De bladeren van de suikeresdoorn zijn verdeeld in vijf lobben. Er moeten drie grote hoofdlobben en twee kleinere lobben aan elke zijde zijn die worden gekenmerkt door de aanwezigheid van kleine, puntige tanden en met elkaar zijn verbonden door ondiepe U-vormige inkepingen.
   • Sommige slecht ontwikkelde of achtergebleven bomen hebben misschien slechts drie of vier. Als u een blad met minder dan vijf lobben ziet, maar nog steeds denkt dat de boom een ​​esdoorn is, moet u proberen andere bladeren te vinden die in betere staat zijn.
   • Je kunt het verschil zien met de bladeren van de zilveresdoorn (Acer saccharinum). De laatste hebben diepere inkepingen tussen de lobben en de onderkant van het blad is eerder zilverachtig of wit.

3. 
   

   
   
   
   Kijk goed naar de randen van het blad. De bladeren van de suikeresdoorn hebben gladde U-vormige inkepingen tussen de uiteinden. De bladeren moeten ook rond zijn aan de basis.
   • Hoewel veel andere soorten gladde randen hebben, heeft de wijdverbreide rode esdoorn (Acer rubrum) pieken die puntig zijn en gekarteld tussen de lobben. Dit kan een nuttige eigenschap zijn om te herkennen.
   • De bladsteel van de suikeresdoorn (het deel dat de bladeren verbindt met de tak waarop ze groeien) moet even lang (of iets korter) zijn dan de lobben van het blad.

4. 
   

   
   Onderzoek hoe het blad groeit. Bekijk bladeren die loodrecht of haaks op de tak groeien, in paren. Dit wordt een "tegengestelde oriëntatie" genoemd. De bladeren zullen "in paren" groeien (dat wil zeggen in paren) en zullen altijd van aangezicht tot aangezicht op de tak verschijnen.
   • Er mag slechts één blad op afzonderlijke stelen zijn.

5. 
   

   
   
   
   Meet de bladeren. De volwassen bladeren van de suikeresdoorn zijn 7 tot 12 cm lang en vergelijkbaar in breedte.
   • Als u geen regel maakt voor uw kleine wandeling in het bos, maar als u boombladeren wilt onderzoeken, meet u een vingerkootje van uw vingers. Je zou het kunnen gebruiken als een min of meer exacte regel. Van de top van de duim tot het eerste gewricht kunt u bijvoorbeeld 3 cm meten.

6. 
   

   
   Zoek de drie hoofdaders. Er zal er een zijn die door elke hoofdlob loopt, maar de twee lobben aan de zijkanten hebben er geen. Je zult ze beter zien aan de achterkant van het blad omdat ze plat zijn aan de voorkant.
   • Aan de achterkant zien ze eruit alsof ze bedekt zijn met klein haar.

Methode 2 Identificeer de boom met zijn schors en takken

1. 
   

   
   Bekijk een bruine en gerimpelde schors. De schors zal van kleur veranderen afhankelijk van zijn leeftijd. Die van jonge bomen is eerder grijsbruin. Naarmate het ouder wordt, krijgt het een diepere bruine kleur. Het wordt gekenmerkt door verticale voren heel dicht bij elkaar.
   • De boom is bedekt met een gegroefde schors met diepe scheuren tussen elke plaat.
   • Suikeresdoorn wordt vaak verward met Noorse esdoorn in Europa en West-Azië. Het is echter gemakkelijk om ze te onderscheiden van hun schors: die van Noorse esdoorn is erg dun in één laag. Na verloop van tijd zal het verticale scheuren ontwikkelen, maar ze zijn niet zo diep en uitgesproken als die van de suikeresdoorn en de platen die ze vormen, stijgen niet zo veel als die van de suikeresdoorn.

2. 
   

   
   Onderzoek de randen van de schors. Ze zullen geleidelijk optillen naarmate de boom ouder wordt en de platen van boven naar beneden afbrokkelen zodra deze volwassen is geworden.
   • De ommuurde bomen zien er enige afstand 'harig' uit vanwege het grote aantal platen dat tijdens de groei van de stam afbrokkelt.

3. 
   

   
   Let op de uiteinden van de takken. Vind de kleine takken die op de grotere groeien, die waaruit de bladeren vertrekken. Let op de aanwezigheid van dunne takken, glad en roodbruin. De kleine knoppen aan het einde moeten worden bedekt met kleine bruine schubben.
   • In de winter kunt u kegelvormige knoppen langs de takken tegengesteld vinden en een grote knop die aan het einde van de tak groeit.
   • Dit is een nuttig onderdeel van het weten om het verschil tussen suikeresdoorn en Noorse esdoorn te herkennen. De knoppen van deze laatste zijn groter dan die van de suikeresdoorn. Bovendien zijn de toppen van Noorse esdoorn bedekt met paarse schubben die een ronde punt vormen.

Methode 3 Identificeer de boom aan zijn vruchten

1. 
   

   
   Bekijk een vrucht. Kies een groen die bruin wordt als hij in de herfst volwassen wordt. De bladeren zijn hoefijzervormig, wat betekent dat elke vrucht twee bladeren heeft die aan tegenovergestelde kanten groeien. De bloemen vormen dubbelvleugelig fruit in de vorm van vleugels.
   • De "vleugels" zijn verbonden met de vrucht en zijn naar elkaar toe georiënteerd in een hoek tussen 60 en 90 graden.

2. 
   

   
   Meet het fruit. Het moet tussen 2 en 3 cm lang zijn, rekening houdend met de twee "vleugels". Die van een suikeresdoorn zijn parallel aan elkaar. Dit soort fruit wordt wetenschappelijk een "samare" genoemd, maar wordt ook vaak "propeller" genoemd.
   • Deze vruchten bevatten de zaden. Het woord "fruit" is correct omdat de zaden erin zijn omgeven door vlezig weefsel.

3. 
   

   
   Identificeer de structuur van het zaad. Elk suikeresdoornfruit, tussen de twee hoefijzervormige bladeren, heeft een spiegelstructuur. Beide vruchten zijn zo groot als een kikkererwt en wekken de indruk dat ze in het midden zijn versmolten.