Hoe de mono te genezen

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Diagnose van een mononucleosis
• Deel 2 Mononucleosis thuis behandelen
• Deel 3 Drugs gebruiken

Mono, technisch mononucleosis, wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus of cytomegalovirus, die beide tot de familie van het herpesvirus behoren. Het trekt samen door direct contact met het speeksel van een besmette persoon, vanuit zijn bijnaam "kussende ziekte". Symptomen ontwikkelen zich na vier weken contact en omvatten keelpijn, ernstige vermoeidheid en hoge koorts, evenals incidentele pijn en hoofdpijn. De symptomen duren meestal tussen twee en zes weken. Er zijn geen medicijnen of andere eenvoudige behandelingen voor mono. Je moet gewoon wachten tot het virus is verdwenen.

stadia

Deel 1 Diagnose van een mononucleosis

1. Identificeer de symptomen van mononucleosis. Mono is niet altijd gemakkelijk om thuis een diagnose te stellen. De beste manier is om aandacht te schenken aan de volgende symptomen, vooral als ze na een week of twee niet verdwijnen.
   • Hoge vermoeidheid Je voelt je altijd slaperig of gewoon lusteloos en zonder energie. Na een simpele inspanning ben je helemaal uitgeput. Het kan ook betekenen dat je je ongemakkelijk voelt of je in het algemeen niet goed voelt.
   • Een zere keel, vooral een aandoening die zelfs na het nemen van antibiotica niet geneest.

     
     

     
     
   • Fever.

     
     

     
     
   • Lymfeklieren of amandelen, lever of milt ontstoken.

     
     

     
     
     
     
   • Hoofdpijn en pijn over het hele lichaam.

     
     

     
     
   • Soms uitslag.

     
     

     
     

2. 
   

   
   Neem geen mononucleosis voor keelontsteking. Omdat je een zere keel hebt, is het gemakkelijker te geloven dat je keelontsteking hebt. In tegenstelling tot de laatste, die wordt veroorzaakt door een bacterie, streptococcus, wordt mono veroorzaakt door een virus dat niet met antibiotica kan worden behandeld. Raadpleeg uw arts als uw keelpijn niet is genezen na het nemen van antibiotica.

3. 
   

   
   Raadpleeg uw arts. Als u denkt dat u mononucleosis heeft of als u weet dat u mono heeft, maar uw symptomen aanhouden, zelfs na een paar weken rust, ga dan naar uw arts. Uw arts kan een diagnose stellen op basis van uw symptomen, het onderzoek van uw lymfeklieren, maar hij kan ook om een ​​bloedtest vragen om de oorzaak min of meer precies te achterhalen.
   • De NMI-test (voor "infectieuze mononucleosis-test") controleert in uw bloed de aanwezigheid van antilichamen voor het Epstein-Barr-virus. Je krijgt de resultaten op één dag, maar deze test kan mogelijk geen mononucleosis detecteren in de eerste week dat je de symptomen hebt. Er is een andere versie van de antilichaamtest die mononucleosis in de eerste week kan detecteren, maar je moet langer wachten om de resultaten te krijgen.
   • Bloedonderzoek om de toename van witte bloedcellen te zien, kan ook worden gebruikt om een ​​mono te suggereren, maar zal deze diagnose niet bevestigen.

Deel 2 Mononucleosis thuis behandelen

1. 
   

   
   
   
   Zorg voor voldoende slaap. Slaap en rust zoveel mogelijk. Rust is de belangrijkste behandeling voor mono en omdat je je moe voelt, lijkt het vanzelfsprekend om te doen. Rust is vooral belangrijk tijdens de eerste twee weken.
   • Gezien de vermoeidheid veroorzaakt door mono, moeten patiënten thuis blijven en niet naar school gaan of een andere activiteit uitvoeren. Dit betekent niet dat je jezelf sociaal moet isoleren. Tijd doorbrengen met vrienden of familie kan je helpen om je geest goed te houden tijdens deze moeilijke en frustrerende tijd. Maar vermijd alle vermoeidheid en ga rusten zodra je vrienden weg zijn. Vermijd fysiek contact met hen, vooral contact met speeksel.

2. 
   

   
   Drink veel vloeistof. Het beste is drinkwater en vruchtensap. Drink minstens enkele liters per dag. Dit helpt de koorts te verlagen, uw keelpijn te verminderen en uitdroging te voorkomen.

3. 
   

   
   Neem vrij verkrijgbare pijnstillers om keelpijn en andere pijn te verminderen. Neem in plaats daarvan deze medicijnen tijdens het eten. Paracetamol (zoals Doliprane) of libuprofen (zoals Advil of Motrin IB) zijn zeer geschikt.
   • Het innemen van aspirine in geval van koorts kan gevaarlijk zijn voor kinderen en adolescenten omdat ze het syndroom van Reye kunnen oplopen. Maar er is geen risico voor volwassenen.

4. 
   

   
   Ontlast uw keelpijn met een gorgeldrank met zout water. Meng 1/2 theelepel zout in 1/4 liter warm water. U kunt dit meerdere keren per dag doen.

5. 
   

   
   Vermijd zware lichamelijke activiteit. Tijdens mono kan uw milt verwijden. Als u een zware activiteit hebt, zoals het dragen van ladingen of het doen van een contactsport, kunt u uw milt barsten. Een uitbarsting van de milt kan extreem gevaarlijk zijn, dus ga onmiddellijk naar het ziekenhuis als je mono hebt en je hebt plotselinge en sterke pijn in het bovenste deel van je buik aan de linkerkant.

6. 
   

   
   Probeer anderen niet te besmetten. Aangezien de symptomen pas enkele weken nadat het virus in uw lichaam aanwezig is, verschijnen, hebt u mogelijk al meerdere mensen besmet. Maar doe je best om je vrienden en familie de pijn te besparen die je doormaakt. Deel met niemand uw eten, uw drankje, uw servet en uw schoonheidsproducten. Probeer andere mensen niet te hoesten of te niezen. Kus niemand en vermijd seksueel contact.

Deel 3 Drugs gebruiken

1. Antibiotica zijn niet effectief tegen mono. Antibiotica helpen je lichaam bacteriële infecties te vernietigen, maar mono wordt veroorzaakt door een virus. Het wordt meestal niet behandeld met antivirale middelen.
2. Behandel secundaire infecties. Je lichaam zal zwak zijn en gemakkelijker worden aangevallen door bacteriën. Mono gaat soms gepaard met keelontsteking of sinus- of tonsillaire infecties. Kijk uit voor dergelijke infecties en raadpleeg uw arts voor antibiotica als u denkt dat u een secundaire infectie heeft.
3. Vraag uw arts om corticosteroïden voor te schrijven als u veel lijdt. Deze kunnen sommige symptomen verlichten, zoals zwelling van uw keel en amandelen. Maar ze zullen geen actie ondernemen om het virus zelf te genezen.
4. Voer een spoedoperatie uit als uw milt barst. Als u plotselinge, scherpe pijn in uw linkerbovenkant heeft, vooral als u fysiek actief bent, ga dan onmiddellijk naar het ziekenhuis.

• Als er een bloedtest wordt afgenomen om de antilichamen te testen en zo de ziekte correct te diagnosticeren, moet de patiënt de juiste behandeling blijven volgen: de ziekte voortzetten, vrij verkrijgbare pijnstillers nemen voor pijn en koorts en rust .
• Om het risico op mono te verminderen, was je je handen regelmatig en deel je je eten, drinken en cosmetica niet met anderen.
• Zelfs als je zegt dat je maar één keer mono kunt hebben, is dat verkeerd. Je kunt het steeds opnieuw vangen, door het Epstein-Barr-virus (EBV) of het cytomegalovirus (CMV) of beide virussen tegelijkertijd te vangen.
• Mononucleosis is een ziekte die zich ontwikkelt wanneer jong en zelden bij mensen ouder dan 40 jaar oud. Wanneer een volwassene de mono vangt, zijn de symptomen meestal alleen koorts die langer duurt dan normaal. Een arts kan het ook verwarren met een andere ziekte die vaker voorkomt bij volwassenen, bijvoorbeeld nierstenen of gal of zelfs hepatitis.

• Onthoud anderen te kussen of uw drankje en eten met iemand anders te delen terwijl u herstelt van mononucleosis. Op dezelfde manier als je om iemand geeft die mono heeft, doe dan geen enkele activiteit die een mogelijke uitwisseling van speeksel met die persoon inhoudt.
• Als u medicijnen heeft gebruikt om een ​​andere virale infectie te genezen, neem ze dan niet in de hoop dat ze uw mono behandelen. Antivirale middelen reageren op mononucleosis, waardoor 90% van de patiënten huiduitslag krijgt, vaak verward door artsen als een allergische reactie.
• Ga onmiddellijk naar uw arts als u zeer ernstige buikpijn heeft. Mono kan vergroting van uw milt veroorzaken en als deze uitbreekt, moet u een operatie ondergaan.