Hoe een oftalmoscoop te gebruiken

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Je instrument voorbereiden
• Deel 2 Uw patiënt voorbereiden en voorbereiden
• Deel 3 Voer het examen uit

De oftalmoscoop is een apparaat dat in de geneeskunde wordt gebruikt om de binnenkant van het oog te onderzoeken, inclusief bloedvaten, de oogzenuwschijf, de macula lutea, de choroïde, de fovea en het netvlies. Huisartsen en optometristen kunnen het gebruiken voor het diagnosticeren of beheersen van oogziekten en aandoeningen zoals diabetes en hypertensie. De oftalmoscoop is een relatief eenvoudig hulpmiddel dat u kunt beheersen als u volledig begrijpt hoe het werkt en als u voldoende traint.

stadia

Deel 1 Je instrument voorbereiden

1. 
   

   
   Controleer of de oftalmoscoop goed werkt. Zet de stroomschakelaar aan om te zien of het licht aangaat. Als dit niet het geval is, moet u de batterijen vervangen en het opnieuw proberen. Kijk door het oculair om te controleren of het helder is. Als hij een dop heeft, moet u deze verwijderen.

2. 
   

   
   Kies de juiste instelling. Verschillende openheid en filteropties kunnen worden gebruikt voor specifieke doeleinden tijdens een oogheelkundig onderzoek. De meest voorkomende instelling is de gemiddelde lichtbron, omdat de meeste onderzoeken in een donkere kamer worden gedaan wanneer de patiënt niet is behandeld met mydriatische oogdruppels (om dilatatie te bereiken). Verschillende oftalmoscopen kunnen verschillende instellingen hebben, maar sommige opties zijn:
   • kleine vlek: wanneer de leerling sterk is samengetrokken (zoals in een goed verlichte kamer);
   • grote vlek: voor zeer verwijde pupillen, alsof ze waren behandeld met mydriatische oogdruppels;
   • halve maan: het wordt gebruikt wanneer een deel van het hoornvlies is bedekt, zoals het geval van een staar, om het licht in het transparante deel van het oog te richten;
   • groen filter: voor een betere visualisatie van bloedvaten en alle gerelateerde problemen;
   • verticale sleuf: om de onregelmatigheden van de omtrek te controleren;
   • blauw filter: te gebruiken na fluorescentiekleuring om de afwezigheid van slijtage te controleren;
   • fixerende ster: om afstanden te meten.

3. 
   

   
   
   
   Pas het instrument aan met het focuswiel. Als algemene regel moet uw oftalmoscoop zich op niveau 0 bevinden, wat als de basis wordt beschouwd. Houd er rekening mee dat als u het apparaat op positieve getallen zet, soms in het groen gemarkeerd, de dingen dichter bij u in de buurt komen en dat negatieve getallen, soms in het rood, zich richten op verder weg gelegen objecten.
   • Met de PanOptic-oftalmoscoop moet u scherpstellen op een punt op ongeveer drie tot vier en een halve meter afstand van u met behulp van het focuswiel.

Deel 2 Uw patiënt voorbereiden en voorbereiden

1. 
   

   
   Leg de procedure uit aan uw patiënt. Zeg hem op een stoel of op de onderzoekstafel te gaan zitten. Vraag hem zijn bril of contactlenzen te verwijderen als hij deze draagt. Leg uit wat een oftalmoscoop is en waarschuw de patiënt voor de helderheid van het uitgestraalde licht. Als u van plan bent uw pupillen te verwijden met mydriatische oogdruppels, moet u deze procedure en de effecten ervan verklaren, inclusief het feit dat iemand ze na de procedure mee naar huis moet nemen.
   • U hoeft niet in te gaan op de details van het examen. Zeg iets als: "Ik zal dit apparaat gebruiken om in je oog te kijken. Het licht zal helder zijn, maar het moet niet onaangenaam zijn. "

2. 
   

   
   
   
   Was je handen. Voor deze procedure hoeft u geen handschoenen te dragen, maar het is gebruikelijk om uw handen grondig te wassen met water en zeep voor en na enig lichamelijk onderzoek.

3. 
   

   
   Breng indien nodig mydriatic oogdruppels aan. De verwijding van de pupillen maakt een eenvoudigere en completere visualisatie van de oculaire structuren mogelijk en wordt vaak gebruikt in de optometriekasten. Vraag de patiënt zijn hoofd achterover te leunen. Trek voorzichtig aan het onderste ooglid en giet het juiste aantal druppels in. Zeg hem dat hij zijn oog ongeveer twee minuten moet sluiten door op de ooghoek te drukken die in contact staat met de neus. Voer deze procedure op beide ogen uit.
   • MYDRIATICUM 0,5% (tropicamide) wordt het meest gebruikt en één tot twee druppels worden ongeveer 15 tot 20 minuten vóór het examen toegediend. Andere producten die ook worden gebruikt, zijn 2% homatropine, 1% atropine-oplossing, 1% cyclopentolaat of 2,5 of 10% fenylefrine-oplossing. Al deze oogdruppels zijn gecontra-indiceerd bij patiënten met een hoofdletsel dat moet worden onderzocht.
   • Bekijk de lijst met medicijnen van uw patiënt om te controleren of ze geen interactie hebben met oogdruppels.
   • Donkere ogen zijn mogelijk minder gevoelig voor oogdruppels. In dit geval vereist het proces daarom meer dan alleen heldere ogen.

4. 
   

   
   Maak de kamer donkerder. Verminder de lichten aanzienlijk. Extra verlichting in de kamer voorkomt verscherping van de vergroting van de oftalmoscoop.
   • Vergeet niet dat als u de kamer niet donkerder kunt maken, u de helderheidsinstelling van uw oftalmoscoop dienovereenkomstig moet aanpassen.

5. 
   

   
   Positioneer uzelf ten opzichte van uw patiënt. Je moet op de hoogte van je ogen staan, en daarvoor moet je rechtop staan, voorover leunen of op een stoel zitten om op de juiste hoogte te zijn. Ga naast de patiënt staan ​​en benader hem onder een hoek van ongeveer 45 graden.

6. 
   

   
   Plaats uw oftalmoscoop en benader de patiënt op de juiste manier. Stel dat we eerst zijn rechteroog wilden onderzoeken. Om dit te doen, kantelt u de oftalmoscoop met uw rechterhand tegen uw rechterwang. Als u beweegt, moeten uw hoofd, uw hand en de oftalmoscoop op dezelfde manier bewegen. Plaats de palm van uw linkerhand stevig op het voorhoofd van de patiënt en spreid uw vingers om stabiliteit te creëren. Plaats uw linkerduim voorzichtig op uw rechteroog en til uw rechterooglid op om het te openen.
   • Gebruik uw rechterhand en rechteroog om naar het rechteroog van uw patiënt te kijken en vice versa.
   • Wanneer u een PanOptic-oftalmoscoop gebruikt, moet u het hoofd van de patiënt zoals gewoonlijk vasthouden en dichter bij hem lopen op een afstand van 15 cm in een hoek van 15 tot 20 graden.
   • Wees niet bang om tijdens dit onderzoek te dicht bij de patiënt te komen. U moet zo dichtbij mogelijk zijn om een ​​grondige controle uit te voeren.

7. 
   

   
   Vertel uw patiënt waar hij moet zoeken. Vraag hem om voor hem en achter je te kijken. Als u uw patiënt een specifieke plaats (te repareren) voorstelt om zijn blik te stabiliseren, zal hij ontspannen en vroege oogbewegingen vermijden die uw onderzoek zullen verstoren.

8. 
   

   
   Zoek naar de rode reflex. Blijf de oftalmoscoop tegen uw oog houden op een afstand van ongeveer de lengte van de arm van de patiënt. Richt het licht op zijn rechteroog in een hoek van ongeveer 15 graden ten opzichte van het midden van het oog en zorg ervoor dat de pupil samentrekt. Controleer vervolgens of er een rode reflex is.
   • De rode reflex is de straal roodachtig licht in de pupil van het oog die wordt veroorzaakt door de reflectie van licht dat uit het netvlies komt, net zoals wat wordt waargenomen in de ogen van een kat in het donker. De afwezigheid in één oog duidt op een probleem in het orgel.
   • Als u op zoek bent naar rode reflexen door de oftalmoscoop, moet u de focus enigszins aanpassen aan uw eigen visie.

Deel 3 Voer het examen uit

1. 
   

   
   Gebruik de rode reflex als leidraad om met het examen te beginnen. Beweeg uw hoofd en hand, evenals de oftalmoscoop in één blok en benader, langzaam de rode reflex, langzaam het rechteroog van de patiënt. Stop met bewegen wanneer je voorhoofd je linkerduim raakt. Als u de rode reflex volgt, zou u het netvlies moeten kunnen visualiseren.
   • Mogelijk moet u uw oftalmoscoop richten op de kenmerken van het oog. Draai indien nodig de lensknop met uw wijsvinger.

2. 
   

   
   Kijk naar de schijf van de oogzenuw. Doe een zet swinging om de oftalmoscoop van links naar rechts, omhoog en omlaag te kantelen. Onderzoek de schijf van de oogzenuw om de kleur, vorm, contouren, scherpte van de randen, de verhouding van de diameter van de optische uitgraving en de conditie van de bloedvaten te bepalen.
   • Als u problemen hebt om de schijf van de oogzenuw te vinden, kunt u een bloedvat lokaliseren en volgen. Deze zullen je naar dit record leiden.
   • Let op zwelling of zwelling (oedeem) van de optische schijf.

3. 
   

   
   Onderzoek de bloedvaten en de fundus. Hiermee kunt u potentiële pathologieën identificeren. Draai het apparaat om de vier kwadranten van het oog te onderzoeken: de supero-temporele (naar boven en naar buiten), superonasal (naar boven en naar binnen), infero-temporele (naar beneden en buiten) en infero-nasaal (naar beneden en naar binnen). Ga langzaam te werk en onderzoek zorgvuldig op symptomen van ziekte. Er is geen volledige lijst en u moet uw klinische kennis en oordeel gebruiken tijdens het examen. U moet er echter voor zorgen dat:
   • aan het slagaderlijke kruis;
   • exsudaten of bloedingen;
   • witte retinale exsudaten;
   • Roth vlekken;
   • retinale veneuze occlusies;
   • tot embolieën.

4. 
   

   
   Bekijk de macula en fovea als laatste. Vraag uw patiënt om rechtstreeks in het licht te kijken. Dit kan ongemakkelijk zijn, daarom is deze stap gereserveerd voor het einde van het examen. Omdat de macula verantwoordelijk is voor een centraal zicht, duiden gezichtsscherptetests vaak op een gezonde of disfunctionele macula. Het heeft de vorm van een donkerdere schijf die zich bijna in het midden van het netvlies bevindt, waarbij de fovea een lichtpunt vormt in het midden van het netvlies.

5. 
   

   
   Onderzoek het andere oog. Herhaal de procedure met het andere oog en vergeet niet om de hand en het oog dat u voor het onderzoek gebruikt te veranderen. Hoewel sommige ziekten veranderingen in de ogen veroorzaken, kunnen andere problemen slechts met één oog optreden. Het is essentieel om beide ogen zorgvuldig te onderzoeken.

6. 
   

   
   Informeer uw patiënt. Leg uit welke anomalie uw aandacht heeft getrokken en wat het zou kunnen betekenen, en beschrijf vervolgens eventuele aanvullende acties die moeten worden ondernomen. Als u mydriatic-oogdruppels hebt gebruikt, laat ze weten dat de resulterende lichtgevoeligheid en het wazig zien enkele uren kunnen aanhouden. Herinner hem eraan dat iemand hem naar huis moet brengen. Geef de patiënt een zonnebril als hij die niet zelf heeft meegebracht.

7. 
   

   
   Documenteer je ontdekkingen. Noteer alles wat u tijdens het examen hebt gezien, inclusief specifieke opmerkingen over mogelijke afwijkingen. Het is vaak nuttig om afbeeldingen op te nemen als visuele aanwijzingen om te onthouden wat u hebt gezien en deze te vergelijken met latere patiëntbeoordelingen om te zien hoe dingen zijn veranderd.