Hoe te weten of zijn paard een probleem heeft met zijn spronggewricht

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Identificeer de problemen van kreupelheid
• Deel 2 Controleer of het een hamstringprobleem is

Bij het paard wordt het spronggewricht gevormd door de articulatie van de achterpoten die tussen het scheenbeen en de tarsus liggen. Dit is het equivalent van de enkel bij mensen. In geval van verwonding van dit gewricht, kan de dierenarts infiltraties voorschrijven en hyaluronzuur of een langwerkende corticosteroïde in het spronggewricht van het paard injecteren. Corticosteroïden verminderen ontsteking in het gewricht en hyaluronzuur verhoogt de viscositeit van de gewrichtsvloeistof. Daardoor wordt de pijn van het paard verminderd en kan hij doorgaan met bewegen. Deze behandeling vermindert ook het risico op permanente schade, waaronder de vorming van splinters van gewrichtskraakbeen of laesies van de gewrichtscapsule. Als u veranderingen in het spronggewricht van uw paard opmerkt, tekenen van gelokaliseerde pijn in dit gebied, of zelfs meer algemeen, heeft uw paard mogelijk infiltratie nodig. In de eerste plaats moet u de benadering van het dier observeren om te bepalen of het mank loopt. Dan is het een kwestie van controleren of dit probleem eigenlijk uit een van zijn hakken komt.

stadia

Deel 1 Identificeer de problemen van kreupelheid

1. 
   

   
   Weet dat pijn op verschillende wonden kan wijzen. In feite overlappen de tekenen van hamstring, heup of lage rugpijn zeer breed. Daarom moet een paard met dit soort symptomen worden onderzocht om de oorsprong ervan te bepalen. Daarom is het belangrijk om de signalen van ongemak voor een achterpoot te herkennen.

2. 
   

   
   Detecteer gedrag dat pijn signaleert. Sommige paarden voelen het als een aanval en hun instinct drijft hen om te vluchten. Ze worden prikkelbaar als je erop rijdt. Hoewel ze meestal zachtaardig zijn, kunnen ze opladen, beginnen te rennen of weigeren obstakels te passeren.
   • Een verandering in het karakter van uw paard kan betekenen dat hij pijn voelt.Je moet jezelf bijvoorbeeld afvragen of hij probeert te bijten, of hij op straat is, of dat hij andere tekenen van slecht humeur vertoont bij het verzorgen van zijn achterpoten.

3. 
   

   
   
   
   Vraag jezelf af of je paard werkt zoals gewoonlijk. Met andere woorden, vraag jezelf af of het zijn volledige potentieel mobiliseert. Als hij probeert zijn schaamte te beperken door te voorkomen dat hij moe wordt, kan dit verschillende effecten hebben. Bijvoorbeeld:
   • het beweegt minder snel of minder gemakkelijk,
   • hij springt minder hoog.

4. 
   

   
   Kijk sil is zwaar onevenwichtig aan de voorkant. Dit betekent dat hij probeert het gewicht op zijn achterhand te verlichten door zijn zwaartepunt naar voren te bewegen.
   • In deze positie legt hij meer gewicht op zijn voorpoot waardoor zijn bewegingen moeilijker worden omdat hij moeite heeft zijn voorpoten op te tillen.
   • Als hij pijn voelt in een van zijn achterpoten, kan uw paard de bewegingen van zijn achterpoten verkorten.
   • Vraag een vriend om tijdens het rijden zijn bewegingen te filmen door zichzelf aan de zijkant te plaatsen. Let op als het paard zijn hoofd laat zakken om zijn achterhand in evenwicht te brengen. Controleer of alle benen gelijke passen zijn of dat een van hen kleinere passen maakt.
   • Vraag je vriend ook om te filmen door achter je paard te gaan staan, buiten het bereik van een hoef. Controleer of de heupen van de houder met dezelfde amplitude op en neer gaan. Een paard met een pijnlijke achterpoot probeert het te beschermen, waardoor het bewegingsbereik van de bijbehorende heup kleiner wordt.

5. 
   

   
   
   
   Let op als je paard zijn achterpoten volledig gebruikt. Om zijn bewegingen vloeiend te maken, gebruikt het paard de kracht van zijn achterhand en verbindt zijn achterpoten om hem vooruit te stuwen.
   • Als deze stuwing pijnlijk is, zal het dier aarzelen om er energie in te steken en langzamer te bewegen.

6. 
   

   
   Volg de vaardigheden van je paard om te springen. Tijdens een sprong verplaatst het dier zijn gewicht naar achteren, wat de belasting op zijn achterpoten aanzienlijk verhoogt. Als hij pijn voelt, zal hij zichzelf van dit ongemak bevrijden door zijn maximale spiercapaciteiten tijdens sprongen te vermijden.
   • Je paard kan snel hoogte verliezen, wat betekent dat hij staven van obstakels raakt die hij eerder gemakkelijk passeerde.

7. 
   

   
   Identificeer de moeilijkheden die zich voordoen na de sprongen. Bij de receptie na een sprong vouwt het paard zijn benen onder zijn lichaam om de nodige veer te hebben voor een nieuwe start bij zijn volgende stap.
   • Als zijn achterbeen pijnlijk is, kan hij uitglijden en onhandig worden.

8. 
   

   
   Let bij stilstand op de houding van het dier. Sprongpijn of ongemak in de achterhand beïnvloedt de houding van het paard. Hij zal de neiging hebben om het gewicht van zijn lichaam te verschuiven om de druk op de pijnlijke ledematen te minimaliseren.
   • Hij kan op één achterbeen rusten in plaats van op het andere als hij stilstaat.
   • Hij zou de neiging hebben om te staan ​​met de pijnlijke poot onder zijn buik gevouwen zodat het geen gewicht ondersteunt en dat het spronggewricht niet wordt gevraagd.

9. 
   

   
   Bepaal de veranderingen in het tempo van je mount. Pijn verandert het tempo van het paard, dat wil zeggen de manier waarop het beweegt. Een paard met pijnlijke hakken en ledematen heeft de neiging kleinere stappen te zetten of kleinere passen te maken met zijn achterpoten. Hij draagt ​​zijn gewicht over op zijn voorpoten, en dit geeft hem een ​​gebogen figuur met een verdichte rug en een laag hoofd.
   • Omdat de buiging van het gewricht pijnlijk is, kan het paard zijn been niet goed optillen en heeft hij de neiging te struikelen.
   • Loop of draf je paard op zand om zijn voetafdrukken te volgen. De indruk van een pijnlijk achterbeen zal meer naar binnen zijn in plaats van in lijn te zijn met de voorpoot die eraan voorafgaat.
   • Als je paard hamstringt, kan het moeilijk zijn om in een rechte lijn terug te gaan. Inderdaad, het zere been maakt kleinere passen, en het paard beweegt op natuurlijke wijze door te draaien naar de kant waar het pijn doet.

10. 
    

    
    Let op symptomen van spieratrofie. Uw paard kan een hamstringprobleem hebben als u een vermindering van spiermassa op de heup en dij van één been opmerkt. Deze spieratrofie komt voort uit het feit dat het paard dit been beschermt en het onvoldoende vraagt. Wanneer de spieren niet genoeg worden gebruikt, kunnen ze beginnen te verwelken. Weet echter dat dit spierverlies het niet mogelijk maakt om te bevestigen dat de pijn van je paard uit zijn sprong komt. Het enige dat u kunt zeggen is dat het dier ongemak voelt in het getroffen ledemaat.

11. 
    

    
    Raadpleeg een dierenarts voor verdere analyse. Als uw paard een probleem heeft met de voortbeweging, bel dan een dierenarts voor een grondig onderzoek. U kunt ook zelf doorgaan met het examen en controleren of de moeilijkheid bij het spronggewricht ligt.

Deel 2 Controleer of het een hamstringprobleem is

1. 
   

   
   Let op tekenen van zwelling. Hock-trauma, zoals een verstuiking, veroorzaakt de afgifte van hormonen zoals prostaglandines, histamine en bradykinine. Deze stoffen werken in op de bloedvaten waardoor ze beter doorlaatbaar zijn. Dit resulteert in een vloeistofstroom in het gebied van de wond die oedeem veroorzaakt, wat twee effecten veroorzaakt. Enerzijds voorkomt de vloeistof dat giftige en schadelijke stoffen in de algemene bloedbaan terechtkomen. Aan de andere kant helpt deze vloeistof die rijk is aan witte bloedcellen infecties te voorkomen.
   • Als u twijfelt over de zwelling van een spronggewricht, vergelijk het dan met de andere. Kijk of de meestal "holle" gebieden gezwollen zijn. Soms, terwijl je de sprong van je dier voelt, zul je merken dat een van hen gezwollen is, en je zult de verschillen detecteren.

2. 
   

   
   Let op tekenen van spierverspilling. Deze smelt is meestal het gevolg van onvoldoende gebruik van de betreffende spier. Zelfs als verlies van spiermassa in een achterpoot niet noodzakelijkerwijs een hamstringblessure betekent, kan dit wijzen op lijden bij het dier en moet u voorzichtig zijn.

3. 
   

   
   Palpeer het spronggewricht om te zien of het heet is. Ontsteking genereert warmte. Raak het mogelijk gewonde spronggewricht aan. Als het warmer is dan de andere delen van het been, kan dit worden beïnvloed.
   • Vergelijk de temperatuur van het verdachte spronggewricht met die van het andere spronggewricht.

4. 
   

   
   Doe een buigtest. Tijdens deze test wordt het spronggewricht gebogen en 30 seconden tot 3 minuten in een extreme positie gehouden. Theoretisch, als het pijnlijk is vóór de test, zal de kreupelheid van het dier worden geaccentueerd wanneer u uw druk op het gewricht loslaat. Hier is hoe deze test te oefenen.
   • Ga voor de test achter het paard staan ​​en laat hem draven om in een rechte lijn van je weg te komen. Probeer de heup te onderscheiden met het grootste bewegingsbereik van onder naar boven.
   • Buig tijdens de test het spronggewricht en herhaal dan de draf. Theoretisch, als het spronggewricht pijnlijk was voor het buigen, zal de kreupelheid worden geaccentueerd op een paar passen.
   • Deze test is niet volledig betrouwbaar omdat het onmogelijk is om alleen het spronggewricht te buigen. Door de poot te nemen en deze in flexie te houden, verander je ook de positie van de kanonskogel en de gewrichten van de heup. De belangrijkste druk wordt ondersteund door het spronggewricht, maar het is mogelijk dat deze test de pijn in een ander gewricht verergert en de resultaten verstoort.

5. 
   

   
   Oefen een lokale zenuwblokkeertest. Om dit te doen, moet u contact opnemen met een dierenarts. Tijdens de operatie wordt het paard verdoofd aan het mogelijk gewonde spronggewricht. Als de blessure echt is, zal het paard geen pijn meer doen na de verdoving en zal hij niet meer mank lopen. Nogmaals, deze test moet worden uitgevoerd door een dierenarts. Dit is hoe het zich ontvouwt.
   • In eerste instantie steriliseert de dierenarts de huid van het paard met een chirurgische exfoliant op de plaats waar hij het verdovingsmiddel gaat injecteren. Vervolgens injecteert hij met een naald van 20 of 22 gauge van ongeveer 4 cm 1 ml plaatselijke verdoving net onder de huid, in het pad van de oppervlakkige fibulaire zenuw en de diepe fibulaire zenuw.
   • Een buigtest wordt vervolgens binnen 15 minuten na anesthesie uitgevoerd. Inderdaad, na deze periode kan het verdovingsmiddel zich verspreiden in het onderste deel van de ledemaat en gevoelloos, wat het tempo van het paard zal veranderen.
   • Als het onderste deel van de ledemaat te gevoelloos is, kan het paard het been slepen en over de achterkant van zijn hoef schrapen. In dit geval moet u de onderkant van de poot verbinden om het risico op schaafwonden te verminderen.

6. 
   

   
   Overweeg een radiografisch onderzoek. Als de flexietest of zenuwblokkering een hamstringblessure vertoont, kunt u röntgenfoto gebruiken. Deze test wordt gebruikt om breuken, botveranderingen veroorzaakt door artritis, zwelling van de gewrichtscapsule en botkanker te detecteren.
   • De dierenarts zal röntgenfoto's maken terwijl je paard staat. Hiervoor zal hij een draagbare machine gebruiken. Over het algemeen maakt hij twee schoten: een zijaanzicht en een achterste achteraanzicht van het spronggewricht kijkend naar de staart van het dier.
   • Het is mogelijk dat deze test negatief is wanneer uw paard echt pijn in het spronggewricht voelt. Röntgenfoto's kunnen inderdaad botproblemen detecteren en geen gevallen van ontsteking van de gewrichtscapsule. Veel dierenartsen controleren liever of je paard lijdt aan een breuk voordat ze infiltraties voorschrijven, omdat steroïden de botgenezing kunnen vertragen. Als de röntgenfoto niets laat zien terwijl uw paard lijdt, zal de beoefenaar waarschijnlijk sijpelen.

7. 
   

   
   Aarzel niet om het advies van een dierenarts te vragen. Hij zal op zoek gaan naar andere tekenen van ongemak in uw paard, zoals ongewone plaatsing van zijn voeten, hoofdbewegingen, kortere passen of gewichtsveranderingen. De dierenarts zal ook controleren of het gewicht van het paard gelijkmatig is verdeeld over zijn onderste ledematen.