Hoe weet u of uw hond parvovirus heeft?

Inhoud

• stadia
• Methode 1 Herken de symptomen van parvo
• Methode 2 Diagnose van het parvo

Canine parvovirosis (ook parvo genoemd) is een zeer besmettelijke maag-darmziekte met een zeer hoog sterftecijfer. Dit virus wordt vaak aangetroffen bij puppy's. Vaak ervaren hondeneigenaren en fokkers in paniek wanneer ze vermoeden dat een van hun honden besmet is met parvovirus: ze weten dat de ziekte zich snel ontwikkelt en dat het dodelijk kan zijn. Als uw hond besmet is, kan het snel naar de dierenarts brengen zijn kansen om te overleven vergroten. De symptomen van deze ziekte kunnen echter gemakkelijk worden verward met andere hondenziekten, zoals coronavirusinfectie, bacteriële hemorragische enteritis, coccidiose of haakworminfestatie. Zie stap 1 om te zien of uw hond aan parvovirus lijdt.

stadia

Methode 1 Herken de symptomen van parvo

1. 
   

   
   Houd rekening met de leeftijd van uw hond. Parvovirus komt meestal voor bij puppy's van zes tot 20 weken en 85% van alle infecties zijn bij honden jonger dan 1 jaar oud. Puppy's zijn het meest gevoelig omdat ze een groot aantal snel delende cellen in hun maag en darmen hebben. Deze cellen worden het eerst getroffen door parvovirus. Als uw hond ouder is, is het onwaarschijnlijk dat hij deze ziekte heeft - maar dat betekent niet dat het onmogelijk is.
   • Als de moeder van uw puppy niet tegen het parvovirus is gevaccineerd, kan het virus nog eerder in de eerste paar maanden van het leven verschijnen.

2. 
   

   
   Besmettelijke factor gerelateerd aan het ras van uw hond. Sommige rassen zijn gevoeliger voor parvovirus, waaronder Rottweilers, Pitbulls, Dobermans en Duitse herders. Als uw hond tot een van deze rassen behoort, let dan vooral op tekenen van parvovirus.

3. 
   

   
   
   
   Let op het gedrag van uw hond. Over het algemeen is het eerste symptoom van een infectie met parvovirus schuimvorming. Uw hond wordt minder actief en trekt zich uiteindelijk terug in een hoek, in een staat van uitputting. Deze lethargie wordt meestal gevolgd door een afname van de fysieke kracht van de hond en verlies van eetlust.

4. 
   

   
   Controleer de temperatuur. Honden met parvo hebben meestal 40 tot 41 ° C koorts.

5. 
   

   
   Wees alert op braken. Parvovirus vernietigt de maag gevuld met snel delende cellen die het doelwit van het virus zijn. De maagwand wordt geïrriteerd en zweertjes, waardoor braken bij de hond ontstaat.

6. 
   

   
   
   
   Let op de ontlasting van je hond. Als uw hond diarree heeft (waterige ontlasting), ontlasting gevuld met slijm of bloed of ontlasting bevat die bijzonder misselijk zijn, kan een infectie met parvovirus de oorzaak zijn. Het kan ook leiden tot uitdroging.

7. 
   

   
   Wees waakzaam voor de borden danémie. Parvovirus veroorzaakt gastro-intestinale bloedingen, wat kan leiden tot bloedarmoede. Druk op zijn tandvlees om erachter te komen of je hond bloedarm is. Het tandvlees van een gezonde hond krijgt snel zijn normale kleur terug - meestal binnen twee seconden. Als het langer duurt, kan uw hond bloedarm zijn. Lanemia kan ook een merkbare bleekheid van het tandvlees veroorzaken.

Methode 2 Diagnose van het parvo

1. 
   

   
   Breng uw hond onmiddellijk naar de dierenarts. Hoe eerder je het doet, hoe meer kansen je hebt om te overleven. Helaas herkennen veel hondeneigenaren de symptomen niet of doen ze er te lang over om naar de dierenarts te gaan. Wanneer ze uiteindelijk besluiten te handelen, is de hond in een laat stadium van de ziekte aangekomen en sterft uiteindelijk uitdroging.

2. 
   

   
   Vraag om een ​​ELISA-immunoassay. Om het parvovirus te diagnosticeren, moet uw dierenarts een solide enzym-immunoenzymtest (ELISA) uitvoeren. Deze test omvat het analyseren van de ontlasting van uw hond op de aanwezigheid van het virus. Deze test kan worden uitgevoerd bij uw dierenarts.
   • De resultaten van de ELISA-test zijn snel, maar ze zijn mogelijk niet 100% nauwkeurig. Weet dat er al gevallen zijn geweest waarin negatieve resultaten positief waren.

3. 
   

   
   Doe extra examens. Met alleen de ELISA-test kan men soms falen om het parvovirus te diagnosticeren. Uw dierenarts kan ook een hemagglutinatietest, een bloedbeeld en / of directe bemonstering van feces uitvoeren. De resultaten van deze tests, naast die van de ELISA-test, onthullen de aanwezigheid van parvovirus bij uw hond.

4. 
   

   
   behandeling: volg het advies van uw dierenarts. Er is geen specifieke remedie voor parvo. Uw dierenarts kan echter ondersteunende zorg en praktische maatregelen aanbevelen die de overlevingskansen van uw hond vergroten, bijvoorbeeld:
   • lhospitalisation
   • medicijnen tegen braken
   • Intraveneuze vloeistoftherapie
   • probiotica
   • een remedie van vitamines