Hoe de apicale pols te nemen

Inhoud

• stadia
• Methode 1 Neem de apicale pols
• Methode 2 Interpreteer uw resultaten
• Methode 3 Meer informatie over de pols

De apicale pols is de pulsatie waargenomen op het puntje van het hart. Het hart van een gezond persoon bevindt zich aan de linkerkant van de borst en wijst naar linksonder. De apicale pols wordt ook "maximale hartslag" of FCM genoemd. Om de apicale pols te nemen, moet u eerst weten hoe u deze kunt vinden en hoe u uw resultaten kunt interpreteren nadat u deze heeft genomen.

stadia

Methode 1 Neem de apicale pols

1. 
   

   
   Detecteer de eerste rib door het sleutelbeen te vinden. Vind het sleutelbeen. Het is voelbaar aan de bovenkant van de ribbenkast. Net onder het sleutelbeen zou je de eerste rib moeten voelen. De ruimte tussen twee kusten wordt de intercostale ruimte genoemd.
   • Voel de eerste intercostale ruimte: dit is de ruimte tussen de eerste en tweede ribben.

2. 
   

   
   Tel de ribben terwijl je je vingers laat zakken. Verplaats uw vingers vanaf de eerste intercostale ruimte naar de vijfde intercostale ruimte door de ribben te tellen. De vijfde spatie moet tussen de vijfde en zesde ribben liggen.

3. 
   

   
   
   
   Trek een denkbeeldige lijn vanuit het midden van het sleutelbeen en langs de rechterkant door de tepel. Dit is de middellijn. De apicale puls kan worden gevoeld en gehoord op het snijpunt van de vijfde intercostale ruimte en de midoclaviculaire lijn.

4. 
   

   
   Bepaal of u een normaal contact of een stethoscoop wilt gebruiken. De apicale pols kan met een aanraking of met een stethoscoop worden aangebracht. Het kan heel moeilijk zijn om de apicale pols te voelen, vooral bij vrouwen, omdat het borstweefsel de pols kan verstoren. Een stethoscoop maakt uw werk eenvoudiger.

5. 
   

   
   Bereid je stethoscoop voor. Neem uw stethoscoop om uw nek en richt het paviljoen op de persoon. Plaats de rubberen uiteinden in uw oren en houd de vlag vast (het deel van de stethoscoop dat u op de borst van de persoon plaatst).
   • Wrijf een beetje over de vlag om hem op te warmen en tik erop om ervoor te zorgen dat je de geluiden kunt horen die er doorheen worden uitgezonden.

6. 
   

   
   
   
   Plaats de stethoscoop waar u de apicale pols hebt gevonden. Vraag de persoon om normaal door de neus te ademen, omdat dit het ademgeluid vermindert en het hart beter hoorbaar maakt. Je zou twee geluiden moeten horen: lub-dub. Beide geluiden worden als een beat beschouwd.

7. 
   

   
   Tel het aantal lub-dub dat u in één minuut hoort. Dit is de pols of hartslag. Denk na over hoe je de pols zou beschrijven. Is het luidruchtig? Krachtige? Is het normaal of lijkt het willekeurig?

8. 
   

   
   Zoek de hartslag van de persoon. Maak een horloge dat de seconden telt om de pulsaties te tellen. Tel het aantal "lub-dubs" dat u binnen 1 minuut (60 seconden) hoort. De norm is anders voor kinderen.
   • De normale hartslag van pasgeborenen is 80-140 slagen per minuut.
   • De normale hartslag voor kinderen van 5 tot 9 jaar is 75-120 slagen per minuut.
   • De normale hartslag van jonge adolescenten van 10 tot 15 jaar is 50-90 slagen per minuut.

Methode 2 Interpreteer uw resultaten

1. 
   

   
   Begrijp dat het interpreteren van hartslagen een uitdaging kan zijn. Een pulsatie en vooral een apicale pulsatie interpreteren is kunst. Iedereen kan echter veel leren over de apicale pols. De uitleg vindt u in de volgende stappen.

2. 
   

   
   Bepaal of de hartslag die je hoort langzaam is. Als de hartslag erg langzaam is, kan dit een weerspiegeling zijn van een normale fit voor iemand die in goede gezondheid verkeert. Sommige medicijnen laten het hart langzamer kloppen en dit geldt vooral voor oudere patiënten.
   • Een klassiek voorbeeld is het nemen van zogenaamde "bètablokkers" (zoals metoprolol). Ze worden vaak gebruikt om hoge bloeddruk te behandelen en kunnen de hartslag vertragen.

3. 
   

   
   Bepaal of de hartslag die je hoort erg snel is. Een snelle pols kan normaal zijn voor iemand die aan het trainen is. Kinderen hebben ook een snellere pols dan volwassenen. Het kan ook een teken zijn van:
   • Hoge bloeddruk, hartprobleem of infectie.

4. 
   

   
   Overweeg de kans dat de hartslag is verplaatst. De apicale pols is mogelijk verplaatst (dat wil zeggen dat deze meer naar rechts of meer naar links is dan zou moeten). Zwaarlijvige personen of zwangere vrouwen kunnen een apicale pols hebben die naar links beweegt vanwege de extra inhoud op de buik.
   • De apicale pols van zware rokers met longziekten kan naar rechts worden verschoven. Longproblemen veroorzaken namelijk druk op het middenrif, zodat de longen zoveel mogelijk lucht vinden, en in dit proces zwaait het hart en wijkt het naar rechts af.

5. 
   

   
   Bepaal of de pols onregelmatig is. De pols kan onregelmatig zijn, dit fenomeen wordt vaak waargenomen bij ouderen. Het hart bepaalt zijn eigen ritme en na verloop van tijd kunnen de cellen die dit ritme besturen moe of beschadigd zijn. Aldus kan de puls onregelmatig worden.

Methode 3 Meer informatie over de pols

1. 
   

   
   Weet wat de pols is. De pols is een voelbare en / of hoorbare hartslag. De pols wordt vaker geïdentificeerd als een hartslag, wat de maat is voor hoe snel het hart van een individu klopt. Het wordt gemeten in aantal beats per minuut. Een normale hartslag ligt tussen 60 en 100 slagen per minuut. Een snellere of langzamere frequentie kan een teken zijn van een probleem of ziekte. Bij sommige personen kan het ook een normale toestand zijn.
   • Hoog getrainde atleten hebben bijvoorbeeld vaak een zeer lage hartslag, terwijl iemand die af en toe aan sport doet zeker een hartslag zal hebben die hoger is dan 100. In beide gevallen is de hartslag respectievelijk lager of hoger dan Verwacht te krijgen, maar dat betekent niet noodzakelijkerwijs een probleem.

2. 
   

   
   Begrijp dat de puls ook kan worden geanalyseerd door zijn vorm. Naast de hartslag kan de pols worden geanalyseerd door de vorm van de slag te evalueren: is het een vlakke slag of lijkt het zwak? Springt het ritme en geeft het de indruk sterker te zijn dan normaal? Een zwakke pols kan erop duiden dat iemand een lage bloeddruk in zijn bloedvaten heeft, wat resulteert in een hardere pols. Een springende pols kan wijzen op stijve slagaders, de bloedvaten zijn niet langer in staat om de toename van bloed te consumeren met het pompen van het hart.

3. 
   

   
   Weet waar je de pols kunt vinden. Je kunt de pols voelen in veel delen van het lichaam. In het bijzonder:
   • De halsslagader: deze bevindt zich in de nek, aan elke kant van de luchtpijp (de stijve buis aan de voorkant van de nek). De halsslagaders vormen een paar en kunnen bloed naar het hoofd en de nek voeren.
   • De slagader van het bloed: deze bevindt zich in de elleboog.
   • Radiale slagader: het kan worden gevoeld in de pols, aan de basis van de duim op de palm van de hand.
   • De dijslagader: het kan worden gevoeld in wol, in de vouw tussen het been en de romp.
   • De knieholte: deze bevindt zich achter de knie.
   • Posterior Tibiale slagader: het bevindt zich op de enkel, aan de binnenkant van het been, net achter de mediale malleolus (de bult aan de basis van het been).
   • Pedicle: deze bevindt zich bovenop de voet, in het midden. Deze pols is vaak moeilijk te voelen.