Hoe weet u of uw kind dyslectisch is?

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Leer over dyslexie en het belang van de diagnose
• Deel 2 Let op de tekenen van dyslexie
• Deel 3 Weten wat te doen als je denkt dat je kind dyslectisch is

Dyslexie is een van de meest voorkomende leesstoornissen. Veel ouders merken deze leeshandicap op bij hun jonge kinderen. Sommige kinderen hebben moeite met het identificeren of rijmen, het leren van het alfabet of het herkennen van de combinatie van letters waaruit hun naam bestaat. Voor kinderen die op de basisschool en daarna worden gediagnosticeerd, beschrijven ouders emotionele of gedragsproblemen die gepaard gaan met schoolfalen. Als deze problemen bekend voorkomen, kan uw kind dyslexie hebben. Hoewel dit een ongeneeslijke aandoening is die de rest van zijn leven zal duren, zijn er manieren om kinderen met dyslexie te helpen de uitdagingen van deze ziekte te overwinnen en succes in het leven te ontmoeten.

stadia

Deel 1 Leer over dyslexie en het belang van de diagnose

1. 
   

   
   Let op uw kind om erachter te komen of hij problemen heeft met het maken van huiswerk. Ouders realiseerden zich bijvoorbeeld dat hun zoon een leesprobleem had toen hij geen korte opdracht op de kleuterschool kon voltooien die bestond uit het lezen van een lijst met woorden die rijmen met zijn ouders. Volgens de instructies van de leraar gebeurde dit tijdens de oefening.
   • De ouder: "alle woorden in deze lijst rijmen met -atte". Kind: "bereik" Parent: "Het eerste woord op de lijst is mat, het rijmt op -atte. Zeg bereik en mat. Kind: "bereik, mat". De ouder (die zijn vinger beweegt om elk woord aan te raken): "Wat is het volgende? reik, mat ... (hij raakt de kat aan) "Lenfant:" bed ". De ouder: "Nee, het moet rijmen met att ... bereik, mat, ch-". Kind: "hoed". De ouder (die zich gefrustreerd begint te voelen): "Je moet je concentreren! bereik, mat, kat. Herhaal, poesje. Kind: "poesje". De ouder: "Wat is het volgende? bereik, mat, poesje, d- ". Kind: "dobbelstenen". Het is duidelijk dat hij de oefening nooit heeft kunnen afmaken.

2. 
   

   
   
   
   Leer hoe het brein van dyslectici werkt. Hoewel de klassieke associatie met dyslexie die van een persoon is die letters en cijfers op zijn kop ziet, is de realiteit van wat er gebeurt intenser en houdt verband met hoe de hersenen werken. Een kind met dyslexie heeft moeite met het maken van 'fonologische decodering', een proces waarbij woorden worden afgebroken en opnieuw worden samengesteld door afzonderlijke geluiden te isoleren en deze geluiden te verbinden met de letters die ze vertegenwoordigen. Vanwege de manier waarop hun hersenen letters en geluiden heen en weer vertalen, hebben kinderen met dyslexie de neiging minder snel te lezen en meer fouten te maken.
   • Een kleine jongen die een boek leest, ziet bijvoorbeeld het woord cake, maar hij herkent het niet op het eerste gezicht. Hij zal proberen het uit te spreken, dat wil zeggen door elk van deze letters af te breken voordat ze in geluiden worden vertaald (cake = g-t-water). Een klein meisje dat een verhaal schrijft, wil het woord cake schrijven. Ze gaat het woord langzaam zeggen en ze zal proberen de geluiden in letters te vertalen (g-t-water = cake).
   • Als deze kinderen geen leesproblemen hebben, is de kans groot dat ze dat allebei zullen doen. Als ze echter last hebben van dyslexie, gaat het vertaalproces, dat wil zeggen, geluiden naar letters en letters naar geluiden, niet goed en kan het woord cake een geschenk worden.

3. 
   

   
   
   
   Weet dat dyslexie geen probleem is van intelligentie of inspanning. Helaas denken veel mensen dat dyslectische kinderen niet kunnen lezen, omdat ze niet slim genoeg zijn of niet hun best doen, maar wetenschappers die hersenpatronen vergelijken, hebben aangetoond dat deze problemen op dezelfde manier lijken als het kind heeft een hoog IQ of niet.
   • Dyslexie is geen teken van gebrek aan intelligentie of inspanning. Het is gewoon een verschil in de manier waarop de hersenen werken.

4. 
   

   
   Meer informatie over hoe psychologen dyslexie diagnosticeren. Psychologen gebruiken de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen om psychische stoornissen te diagnosticeren. Deze handleiding beschrijft dyslexie als een neurologische aandoening die coderingsproblemen bij het individu veroorzaakt. De persoon heeft moeite met het begrijpen van de relatie tussen de spelling van een woord en de uitspraak. Dyslectici kunnen geschreven letters niet matchen met hun geluiden (een fonologisch bewustzijnsprobleem).
   • Duidelijk is dat dyslexie een leesstoornis is die niet kan worden verklaard door een laag IQ, gebrek aan opleiding of problemen met het gezichtsvermogen. Dit heeft niets te maken met de intelligentie of de inspanningen van de persoon.

5. 
   

   
   Weet hoe je personen met een hoger risico op dyslexie kunt herkennen. Nieuwe studies hebben aangetoond dat dyslexie een genetische aandoening is die kan worden geërfd. Als er een gezin is, is de kans groter dat een kind dit ontwikkelt. Als een kind een ander taalprobleem heeft, zoals late taalverwerving, neemt het risico op dyslexie toe. Dyslexie ontwikkelt zich meestal bij jonge kinderen, maar kan ook optreden na een hersenletsel.
   • Dyslexie is eigenlijk een vrij veel voorkomende aandoening. Statistieken tonen aan dat ongeveer 10% van de schoolgaande kinderen dyslexie heeft, maar vaak wordt gedacht dat er nog steeds 10% niet gediagnosticeerd zijn. Jongens en meisjes ontwikkelen dyslexie in gelijke mate met een hoger aantal linkshandige dyslexiepatiënten.

6. 
   

   
   Weet hoe belangrijk de diagnose dyslexie is. Indien niet op jonge leeftijd waargenomen, kan onbehandelde dyslexie ernstige gevolgen hebben. Veel dyslectici worden jeugddelinquenten (85% van de jeugddelinquenten in de Verenigde Staten hebben leesproblemen), falen op de middelbare school (een derde van de dyslectische studenten), worden analfabete volwassenen (10% van de Amerikanen) of slaag niet op de universiteit (slechts 2% van de dyslectische studenten studeert af).
   • Gelukkig wordt het steeds gemakkelijker om dyslexie op te merken en te diagnosticeren.

Deel 2 Let op de tekenen van dyslexie

1. 
   

   
   Let op problemen met lezen en schrijven. Besteed aandacht aan leesproblemen die je jonge kind kan hebben, zelfs als zijn leraren je vertellen je geen zorgen te maken. U zult merken dat uw kind meer problemen heeft dan andere kinderen als het gaat om leren lezen. Dyslexie heeft ook invloed op de motorische coördinatie en beïnvloedt het vermogen om goed te schrijven. Een ongeordend handschrift kan een teken zijn van dyslexie. Aangezien schoollessen gebaseerd zijn op lezen en schrijven, kan uw kind in veel klassen veel problemen hebben.
   • Zelfs tijdens de praktische lessen moeten studenten een vocabulaire manipuleren die specifiek is voor het onderwerp, maar dyslexie voorkomt dat ze deze woorden gemakkelijk onthouden, omdat het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het verband tussen verschillende symbolen (zoals letters en hun geluiden) is op dezelfde plaats als degene die verantwoordelijk is voor de koppeling tussen afbeeldingen en geluiden. Stel je voor dat je moeite hebt om het geluid van een eend in je te herinneren door je er een voor te stellen!

2. 
   

   
   Let op veranderingen in het gedrag van uw kind. Uw kind kan angstig en gefrustreerd raken vanwege leesproblemen.Als uw kind op school verdwijnt, kan dit zijn gedrag verantwoordelijk maken voor falen in plaats van te erkennen dat een leerstoornis de oorzaak van het probleem is. Deze verwarring interfereert met identificatie en behandeling van de oorzaak van de problemen, dyslexie, waardoor het probleem erger kan worden.
   • Hoe meer een dyslectisch kind faalt, hoe groter het risico op frustratie, angst en een laag zelfbeeld, die elk tot een depressie kunnen leiden.

3. 
   

   
   Besteed aandacht aan de gevoelens en emoties van uw kind. Je merkt misschien dat je kind een hekel heeft aan school, denkt dat hij dom is of zichzelf dom behandelt. Zijn klasgenoten kunnen hetzelfde doen wat socialisatieproblemen veroorzaakt. Uw kind kan een hekel hebben aan naar school gaan vanwege de druk en angst veroorzaakt door falen op school. Lanxiety is de emotie die het meest door dyslectische kinderen wordt gevoeld.
   • Een gebrek aan eigenwaarde en hoge frustratie veroorzaken vaak woede. Een zevenjarig langlopend onderzoek bij kinderen met leesproblemen toonde aan dat ze op 11-jarige leeftijd meer gedrags- en emotionele problemen hadden dan andere kinderen, ondanks de steun die ze krijgen voor hun handicap.

4. 
   

   
   Let op andere aandoeningen die dezelfde symptomen hebben. Dyslexie kan moeilijk te diagnosticeren zijn omdat het gemeenschappelijke kenmerken deelt met andere aandoeningen. Kinderen met dyslexie behandelen informatie minder snel, kunnen zich moeilijk concentreren en kunnen moeite hebben met het organiseren en organiseren van hun ruimte. Hetzelfde geldt voor kinderen met de volgende aandoeningen:
   • aandachtstekortstoornis (ADD)
   • dyscalculie
   • dyspraxie
   • problemen met het gezichtsvermogen (bijvoorbeeld wanneer de ogen van het kind niet op elkaar zijn afgestemd of niet op elkaar zijn gericht)
     • sommige oogartsen zeggen dat veel kinderen de diagnose dyslectisch hebben, ook al hebben ze alleen oogproblemen

5. 
   

   
   Houd er rekening mee dat uw kind uniek is. Dyslexie bij het ene kind ziet er totaal anders uit dan dyslexie bij het andere. De aandoening komt op verschillende manieren voor en is ontspannen bij getroffen kinderen. Het is een zeer geïndividualiseerde aandoening, die de diagnose moeilijk maakt. U merkt misschien dat uw kind problemen heeft met het begrijpen wanneer anderen met hem praten. Hij kan ook moeite hebben met het organiseren en uiten van zijn gedachten en ideeën.
   • Desondanks kunnen psychologen een geval van dyslexie op de leeftijd van vijf correct diagnosticeren.

Deel 3 Weten wat te doen als je denkt dat je kind dyslectisch is

1. 
   

   
   Doe een online test. Er zijn verschillende vragenlijsten op internet om dyslexie te benadrukken. Vraag uw kind om de test te doen om erachter te komen of dyslexie misschien niet de reden is voor leesproblemen.

2. 
   

   
   Ontmoet een specialist. Als u het vrij duidelijk vindt dat uw kind dyslexie heeft, neem dan de resultaten van een specialist zoals een psycholoog of therapeut die u kan begeleiden om een ​​professionele diagnose te stellen.
   • Als uw kind zich in een privéschool bevindt die geen specialisten biedt, neem dan contact op met een openbare school. Ze kunnen soms kinderen in hun schooldistrict helpen, zelfs degenen die niet naar school gaan.

3. 
   

   
   Maak een afspraak met een professional. Deze professionals kunnen u helpen de woede, angst, depressie en gedragsproblemen te beheersen die vaak gepaard gaan met de frustratie veroorzaakt door dyslexie. Dit is een belangrijke ondersteuning voor ouders die zich overweldigd voelen door de behoeften van hun dyslectische kind.
   • Zoek een professional in het woordenboek, in het ziekenhuis, of praat met de kinderarts of arts die uw kind volgt. Er zijn ook veel online bronnen om ouders met dyslexie te helpen.

4. 
   

   
   Weet welke educatieve opties beschikbaar zijn voor uw kind. Omdat dyslexie wordt veroorzaakt door hoe de hersenen informatie verwerken, kan deze niet worden gewijzigd of 'genezen'. Er zijn echter manieren om fonetiek aan dyslectische kinderen te leren, zodat hun hersenen de basis begrijpen van hoe geluiden en letters zich tot elkaar verhouden. Hierdoor kunnen ze beter leren lezen.
   • Zodra de leraar weet dat er een dyslectisch kind in zijn klas zit, kan hij of zij op maat gemaakte onderwijsstrategieën ontwikkelen om de behoeften van het kind te ondersteunen.

5. 
   

   
   Begrijp de emotionele aanpassingen die moeten worden aangebracht. Zodra de leraar zich bewust is van de dyslexie van uw kind, kan hij enkele aanpassingen maken om de emotionele behoeften van uw kind te ondersteunen. Hij gaat hem bijvoorbeeld niet vragen om leesoefeningen te doen die hem in de klas veel stress en angst kunnen bezorgen. Dit zal voorkomen dat hij zijn kameraden bespot.
   • In plaats daarvan kan de leraar actieve technieken vinden om de sterke punten van uw kind te tonen. Op deze manier kan uw kind slagen en felicitaties ontvangen van de rest van zijn klasgenoten, wat zijn zelfrespect verhoogt.