Hoe weet u of uw kind een reactiestoornis heeft?

Inhoud

• stadia
• Methode 1 Diagnose van de aandoening bij baby's
• Methode 2 Diagnose van de aandoening bij kinderen en adolescenten
• Methode 3 Het probleem van handelen begrijpen

De meeste menselijke relaties zijn gebaseerd op wederzijds vertrouwen. Wanneer een baby of peuter een behoefte voelt die niet is vervuld, hetzij fysiek (honger, enig ongemak) of emotioneel (liefde, tederheid, glimlachen, fysiek contact, tekenen van genegenheid), zal hij geleidelijk minder en minder vertrouwen maken aan de mensen die voor hem zorgen. Zonder dit vertrouwen kan hij geen gezonde, verrijkende en interactieve relaties opbouwen met de mensen om hem heen. Dit is het begin van de lattachment reactiestoornis (TRA). De mogelijke gevolgen zijn te talrijk om hier allemaal te worden beschreven.

stadia

Methode 1 Diagnose van de aandoening bij baby's

1. 
   

   
   Let op de ontwikkeling van je baby. Baby's met een latente reactiestoornis worden niet vervuld, noch fysiologisch, noch emotioneel, noch intellectueel. Dit gebrek aan vervulling kan zich op verschillende manieren manifesteren.
   • fysiek. De groei is onder normaal omdat het niet genoeg voedt.
   • Emotioneel. In tranen is het heel moeilijk om hem te kalmeren en te troosten, omdat hij de mensen die hem de neiging hebben troost, tederheid en warmte te geven niet vertrouwt.
   • intellectueel. Door zijn kennis van de wereld af te leiden uit zijn ervaringen uit het verleden, vindt hij het moeilijk om de reacties van degenen die om hem geven te begrijpen en erop te anticiperen, omdat hij vaak de representaties van menselijke relaties heeft vergist.

2. 
   

   
   
   
   Bekijk uw kind spelen met andere kinderen. Baby's met een klinkreactie spelen niet niet actief met andere baby's. Het zijn meestal "gemakkelijke" baby's, die niet veel aandacht nodig hebben. Ze zijn vaak gehoorzaam en vereisen niet te veel om goed in de gaten te worden gehouden. In feite doen ze niet veel.
   • Ze zijn vaak vrij ongevoelig voor de wereld om hen heen en vertonen wat lethargie in hun fysieke bewegingen, ze spelen geen spelletjes met speelgoed en willen hun omgeving niet verkennen. In tegenstelling tot gezonde baby's zijn ze niet nieuwsgierig.

3. 
   

   
   Probeer te zien of hij de neiging heeft om dicht bij zijn moeder te willen zijn of de persoon die meestal voor hem zorgt. In feite maken kinderen met LAT geen onderscheid tussen degenen die voor twee zorgen en vreemden. Ze hebben geen specifieke affiniteit met hun moeder en proberen in plaats daarvan contact te maken met andere 'onbekende' volwassenen. Dit is in strijd met het gebruikelijke gedrag van jonge kinderen, die de neiging hebben om troost te zoeken bij de mensen van wie ze houden en die ze vertrouwen.
   • De redenen waarom dit later in het leven problemen kan veroorzaken, zijn duidelijk. Als een kind of adolescent vreemden gemakkelijk vertrouwt, kan dit later problemen veroorzaken. Dit aspect van het syndroom kan later in het leven leiden tot impulsief en radicaal gedrag.

4. 
   

   
   
   
   Onderzoek de relatie tussen de baby en de verzorger. Een diepe relatie, gevuld met genegenheid en wederzijdse gehechtheid tussen het kind en de verzorger, is de basis waarop het vermogen van het kind om empathie, sociale vaardigheden en mechanismen van regulering van zijn gevoelens te ontwikkelen, zal worden gebouwd. Als een dergelijke relatie niet bestaat, ontwikkelen deze vaardigheden zich mogelijk niet bij het kind. Hoe zorgt de volwassen persoon voor de baby? Neemt ze hem in zijn armen als hij huilt? Groeit de baby op in een goede omgeving?
   • Dit illustreert wat Freud zei over de moeder-kindrelatie: "De relatie tussen moeder en kind is het prototype van alle toekomstige relaties. Voor de reactionaire ontkoppeling van gehechtheid had hij geen ongelijk. Dit betekent dat de relatie tussen moeder en kind de rest van het leven van het kind zal beïnvloeden.

Methode 2 Diagnose van de aandoening bij kinderen en adolescenten

1. 
   

   
   Houd er rekening mee dat de bevestiging van de reactiestoornis erg discreet kan zijn. Op deze leeftijd manifesteert het syndroom zich door gebrek aan initiatief, moeite met het op de juiste manier omgaan met andere mensen en de neiging om sociaal contact te vermijden.
   • Wanneer de behoeften van het kind niet worden gedekt, voelt hij zich beroofd van liefde en genegenheid, waardoor hij zichzelf ongewenst en ongeschikt acht om aandacht, tederheid en genegenheid te ontvangen. Als gevolg hiervan is het kind niet zeker van zichzelf, wat een grote rem kan zijn op sociale interactie. Dit maakt op zijn beurt het gebrek aan aandacht dat hij voor zichzelf heeft en dat hij met hem tekent waar hij ook gaat.

2. 
   

   
   Weet hoe de vergrendelingsreactie zich manifesteert wanneer deze niet geremd is. Sommige andere kinderen met het syndroom projecteren teveel in de sociale sfeer. Ze zijn voortdurend op zoek naar comfort, steun en liefde van bijna alle volwassenen, of ze hen nu kennen of niet. Dit gedrag wordt beschouwd als promiscu in de samenleving en dit kan problemen voor het kind veroorzaken.
   • Dit is het soort kind dat heeft geleerd om de "gewone" mensen niet te vertrouwen en die op zoek zijn naar een vertrouwensrelatie met het onbekende. Het onderscheid tussen de geremde versie en de ongeremde versie van het syndroom verscheen vaak pas later in het leven.

3. 
   

   
   Wees op de rand van gedragingen die een gebrek aan controle en agressie verraden. Sommige van deze gedragingen worden vaak geïnterpreteerd als symptomen van AD / HD. De lattachment-reactiestoornis wordt echter meestal onderscheiden door de volgende gedragingen:
   • een dwangmatige neiging om te liegen en te stelen,
   • het vermogen om intieme affiniteiten met vreemden te ontwikkelen en over het algemeen ongepast en risicovol seksueel gedrag.
     • Het moet duidelijk zijn dat dit geen "normale" gedragsproblemen zijn, maar symptomen van de hangende reactiestoornis, zelf veroorzaakt door nalatigheid en misbruik, die onvolledige hersenontwikkeling veroorzaakten tijdens de eerste maanden en jaren van het leven. het leven van het kind.

4. 
   

   
   Controleer zorgvuldig de schoolprestaties van uw kind. Wanneer primaire sociale banden zich niet normaal kunnen ontwikkelen, zullen de hersenen van het kind, in plaats van zich te concentreren op onderwijs en leren, werken aan copingstrategieën. Dit verklaart waarom deze kinderen vaak zeer slechte academische resultaten hebben. Hun hersenen zijn gewoon niet volledig ontwikkeld, een essentiële voorwaarde om te floreren in een schoolomgeving en academisch te slagen. Hun hersenen zijn onvolledig, dus ook hun leren.
   • Deze onvolledige ontwikkeling van de hersenen verklaart waarom een ​​kind met LAT agressief en manipulatief kan zijn, problemen heeft met autoriteit en kan liegen. Dit verklaart hun agressie en hun onvermogen om met woede om te gaan. Ze beginnen zich vervolgens destructief te gedragen zonder ooit spijt te voelen, want ze zien gewoon geen andere manier van sociaal leven.

5. 
   

   
   Kijk hoe je kind nieuwe vrienden maakt. Naarmate het kind groeit, ontwikkelt hij een aanleg voor onthechting en verlatenheid en verliest hij al zijn vertrouwen in zichzelf en in anderen. Het wordt dan erg moeilijk voor hem om vrienden te maken en om in het algemeen duurzame sociale relaties te hebben. Dit gevoel een ongeschikte persoon te zijn (omdat ongewenst, ongeschikt voor liefde en aandacht van anderen) dat begon toen zijn emotionele of fysieke behoeften werden genegeerd, blijft in hem groeien en vernietigt zijn zelfvertrouwen. Het is een vicieuze cirkel die op het eerste gezicht achterhaald lijkt met het kind zelf.
   • Omdat zijn zelfrespect op een laag pitje staat, begrijpt hij niet waarom andere mensen sociale relaties met hem zouden willen aangaan en gedraagt ​​hij zich alsof hij niemand nodig heeft. Dit soort gedrag moedigt andere mensen niet aan om naar hem toe te komen. Om deze leegte van eenzaamheid en depressie te vullen en zijn zenuwen te kalmeren, zal hij zich vaak wenden tot drugs of alcohol.

6. 
   

   
   Let op zijn agressie. Kinderen met LAT kunnen zeer autoritair zijn, hetzij door manipulatie, agressie of geweld. Hun hersenen zijn bezig met het ontwikkelen van overlevingsvaardigheden en strategieën, en ze verliezen het vermogen om te leren positief met anderen te communiceren om te krijgen wat ze willen.
   • Deze kinderen vertrouwen anderen niet en nemen aan dat iedereen te kwader trouw is. Ze zijn er daarom van overtuigd dat anderen alleen rekening houden met hun belangen als ze geweld manipuleren, bedreigen of gebruiken. Het gedrag en de principes van wederzijds vertrouwen zijn hen volkomen vreemd.

7. 
   

   
   Besteed aandacht aan hun mate van impulsiviteit. Kinderen met LAT hebben ook de neiging om bepaalde gedragingen te hebben die normaal worden geassocieerd met AD / HD, waaronder moeilijkheden bij het beheersen van hun driften. Zo'n kind zal niet aarzelen om dingen te doen die andere kinderen nooit zouden doen (of ooit serieus zouden overwegen te doen) en zal nooit denken aan de mogelijke gevolgen voor zichzelf en de mensen om hem heen van zijn acties.
   • Wees alert op ongepast of riskant seksueel gedrag. Kinderen met de reactiestoornis hebben soms moeite met promiscuïteit. Ze hebben geen probleem om seks te hebben met complete vreemden, soms meerdere vreemden tegelijkertijd.

8. 
   

   
   Probeer te zien of uw kind problemen heeft om naar anderen in de ogen te kijken. Een normaal kind leert kijken naar de eerste levensweken. Het is een gedrag dat hij leert van zijn moeder (of een andere persoon die voor hem zorgt) die recht in haar ogen kijkt met liefde en genegenheid. Een kind met een latente reactiestoornis had dit leren niet. Hij begrijpt de betekenis en het belang van het kijken naar een andere persoon niet. Wanneer iemand hem in de ogen kijkt, voelt hij zich erg ongemakkelijk en emotioneel overbelicht.
   • Dit alles hangt natuurlijk samen met zijn gebrek aan sociale vaardigheden en zijn verlangen om weg te blijven van anderen. Alles wat zo'n persoon kenmerkt, vanuit zijn manier van denken over de woorden die hij verkiest te gebruiken, door zijn tics van taal of gedrag, geeft aan dat hij eenvoudig niemand vertrouwt.

Methode 3 Het probleem van handelen begrijpen

1. 
   

   
   Begrijp de definitie van de hechtingsreactie-stoornis. De hechtingsreactie stoornis komt voor bij zuigelingen en jonge kinderen. De belangrijkste kenmerken van de aandoening zijn meestal terugkerend afwijkend gedrag wanneer het kind in het openbaar is en wordt veroorzaakt door emotionele problemen en omstandigheden in de omgeving van het kind. Kinderen met LAT reageren niet zoals andere kinderen in bepaalde situaties zouden doen. Bijvoorbeeld ...
   • Hun reactie op troost is vaak beladen met angst en acute waakzaamheid.
   • Ze zijn misschien interessant voor andere kinderen, maar door sociale interacties voelen ze zich vaak slecht, wat hen ontmoedigt om in deze richting verder te gaan.
   • Het emotionele leed is soms duidelijk: gebrek aan emotionele reactie, terugtrekkingsreacties of het aannemen van een agressieve houding ten opzichte van leed, ervaren of waargenomen.
   • Een extreme vorm van afwijzing van genegenheid en troost kan zich uiten in wanhopige, buitensporige en niet-gerichte pogingen om affectie of troost van volwassenen te ontvangen, ook van het onbekende.

2. 
   

   
   Zorg ervoor dat uw kind geen autismespectrumstoornis (PDD) heeft. Aangezien de vergrendelde reactiestoornis een reactie is op een omgeving waarin het kind is ondergedompeld en geen genetische ziekte is, kunnen kinderen met de reactiestoornis in feite op een correcte manier met andere mensen omgaan, terwijl kinderen met invasieve aandoeningen van ontwikkeling niet.
   • Antisociaal gedrag maakt zeker deel uit van de symptomen van een recidiverende reactiestoornis, maar ze kunnen verdwijnen als het getroffen kind in een omgeving wordt geplaatst waar het goed wordt behandeld. Dergelijke verbeteringen zijn onmogelijk voor kinderen met ontwikkelingsstoornissen.
   • Kinderen met LAT kunnen last hebben van onvolledige ontwikkelingen in hun communicatievaardigheden, zonder dat deze symptomen van de ernst zijn van die bij kinderen met autisme.
   • Kinderen met een latente reactiestoornis kunnen zich ontwikkelen als hun omgeving verandert, in tegenstelling tot kinderen met ontwikkelingsstoornissen, die genetische stoornissen zijn. Er is geen vooraf bepaald patroon van "typisch" gedrag, activiteiten en interesses die overeenkomen met een vergrendelbare reactiestoornis, in tegenstelling tot wat is waargenomen bij lautisme.

3. 
   

   
   Lees meer over het verhaal van uw kind, inclusief het verhaal van zijn relatie met degenen die voor hem hebben gezorgd. Het is niet strikt noodzakelijk om in detail de relatie te kennen die uw kind heeft met de volwassenen die voor hem moeten zorgen, maar het kan een grote hulp zijn als u een geïnformeerde mening van een professional wilt hebben.
   • Latching reactiestoornis komt bijna uitsluitend voor in situaties waarin het kind is blootgesteld aan onvoldoende management. Het kan worden veroorzaakt door een of een combinatie van verschillende van de onderstaande items:
     • abrupte scheiding van zorgverleners, meestal in de leeftijd van zes maanden tot drie jaar,
     • een snelle rotatie van de personen die de leiding hebben over het kind,
     • een gebrek aan interesse en reacties van de persoon die de leiding heeft over het kind in het licht van zijn pogingen om te communiceren,
     • acute vormen van verwaarlozing en misbruik,
     • zeer ontoereikende ouderlijke zorg,
     • herhaalde onwetendheid van de basisbehoeften van het kind.

4. 
   

   
   Ken de omgevingen die een stoornisreactie kunnen veroorzaken. Het is waar dat kinderen de neiging hebben om te eindigen bij veranderingen in het milieu. Ze passen zich vrij gemakkelijk aan en doen hun best om zich te gedragen en te integreren in de situaties en omstandigheden van hun nieuwe leven. De volgende situaties kunnen echter voldoen aan de noodzakelijke voorwaarden voor een zich ontwikkelende reactiestoornis.
   • Het kind woonde lange tijd in een weeshuis of in verschillende gastgezinnen.
   • Hij groeide op in een gezin met te strenge en rigide regels en principes.
   • Hij groeide op ver van zijn ouders en andere dierbaren, zoals een internaat of internaat.
   • De ouders hadden het te druk om voor hun kind te zorgen en lieten het onder toezicht van een andere persoon achter die voor hem moest zorgen.
   • Het kind werd lange tijd opgevoed door een volwassene die voor hem zorgde en met wie hij sterke banden kon smeden, maar waarvan hij werd gescheiden.
   • Hij is getuige geweest van veel ruzies, daltercaties en debatten tussen zijn ouders.
   • De ouders van het kind hadden problemen zoals stress, depressie, alcoholisme, drugsgebruik, persoonlijkheidsstoornissen of waren erg boos.
   • Het kind heeft lichamelijk, emotioneel of seksueel misbruikt in zijn huis.
     • Nogmaals, er moet aan worden herinnerd dat dit hypothetische situaties zijn. Het is onmogelijk om te bepalen of een kind, geconfronteerd met deze situaties, daadwerkelijk een hangende reactiestoornis zal ontwikkelen.

5. 
   

   
   Weet wat je moet doen als je denkt dat je kind een grendelreactie heeft. Vergeet niet dat, zelfs als het belangrijk is om meer te weten te komen over de geschiedenis van uw kind om een ​​betrouwbare diagnose te stellen, het niet automatisch is dat uw kind de aandoening heeft ontwikkeld als het is blootgesteld aan de hierboven beschreven situaties. Evenzo is het niet omdat uw kind symptomen van de aandoening heeft die noodzakelijkerwijs wordt beïnvloed.
   • Wees niet te snel om te concluderen dat uw kind een grendelreactie heeft. Breng in plaats daarvan uw kind naar een arts of kinderpsycholoog / psychiater voor een betrouwbare professionele mening. Uw kind kan met de therapie beginnen en snel gezonder en geschikter gedrag aannemen als hij daadwerkelijk door de aandoening wordt getroffen.