Hoe hartziekten bij katten te herkennen

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Weten hoe de waarschuwingssignalen te herkennen
• Deel 2 Identificeer late tekenen
• Deel 3 Breng de kat naar de dierenarts
• Deel 4 Examens afleggen bij de kat

Katten lijden aan hartziekten net als andere dieren. Katten kunnen de waarschuwingssignalen echter heel goed verbergen. Hun relaxte levensstijl en dutje vaardigheden maskeren meestal symptomen die meer voor de hand liggen bij actievere dieren. Het is ook gecompliceerder om hartziekten te identificeren vanwege de gelijkenis tussen deze symptomen en de symptomen van ademhalingsziekten. Daarom is het belangrijk om waakzaam te blijven om elk gezondheidsprobleem bij de kat te kunnen identificeren en zo snel mogelijk naar de dierenarts te gaan.

stadia

Deel 1 Weten hoe de waarschuwingssignalen te herkennen

1. 
   

   
   Let op de tekenen van lethargie bij de kat. Wanneer het hart tegen een bepaalde ziekte vecht, kan het de kat lusteloos maken.
   • Dit komt omdat zelfs een lichte toename van de fysieke activiteit van de kat, bijvoorbeeld om te lopen of trappen te lopen, een toename van het ritme van de bloedsomloop veroorzaakt.
   • Als het bloed niet goed circuleert, zal de kat zijn hoofd laten draaien, zal hij duizelig worden en zal hij zich zwak voelen. Daarom leert de kat dat het beter is om niet te veel te bewegen en dan zal hij de neiging hebben om meer te rusten dan normaal.

2. 
   

   
   Let op een abnormaal hoge ademhalingssnelheid. Snelle ademhaling, zelfs in rust, is een ander teken van hartfalen bij de kat. We spreken van een hoge ademhalingssnelheid.
   • Als je hebt gemerkt dat je kat snel ademt, let er dan op en tel het aantal ademhalingen dat het per minuut duurt. Herhaal dit meerdere keren om ervoor te zorgen dat u een min of meer constant resultaat krijgt. Deze informatie kan waardevol zijn voor uw dierenarts, omdat veel katten tijdens het consult van de dierenarts hyperventileren, waardoor hun observaties minder specifiek kunnen zijn.
   • De normale ademhalingssnelheid van de kat ligt tussen de 20 en 30 ademhalingen per minuut. Meer dan 35 of 40 ademhalingen per minuut in rust duiden op een hoog aantal en in alle gevallen moeten 40 ademhalingen per minuut als een abnormaal aantal worden beschouwd.
   • De kat ademt sneller vanwege de ophoping van vloeistoffen in de longen, waardoor zuurstofuitwisseling plaatsvindt door minder efficiënte longweefsels. Om dit gebrek aan zuurstof te compenseren, moet de kat sneller ademen om voldoende zuurstof te krijgen.

3. 
   

   
   
   
   Kijk ook of de kat hijgt. Je kat kan een probleem hebben als hij naar adem snakt of ademt door zijn mond. Over het algemeen ademen katten niet door hun mond (tenzij ze gestrest zijn of een aanzienlijke fysieke inspanning hebben geleverd).
   • De kat gebruikt mondademhaling om meer zuurstof in de longen te krijgen, wat aangeeft dat er een probleem is met gasuitwisseling in de longen.

4. 
   

   
   Let op de positie van dyspneu. Als de kat niet genoeg lucht heeft, kan deze in een dyspneu-positie komen. De kat hurkt op zijn buik, strekt zijn nek en hoofd op dezelfde lijn. Zijn ellebogen zijn gescheiden van zijn ribbenkast, zodat deze bij elke inspiratie maximaal kan worden opgeblazen.

5. 
   

   
   Weet dat een gebrek aan eetlust van je kat je ook moet waarschuwen. Veel katten met hartproblemen hebben weinig eetlust. Wanneer de kat slikt, moet hij stoppen met ademen. Wanneer zijn hart problemen heeft en als hij moeite heeft met ademhalen, zal de kat niet stoppen met ademen om te kunnen zout.

Deel 2 Identificeer late tekenen

1. 
   

   
   
   
   Let op flauwvallen. Naarmate de hartziekte vordert bij de kat, worden de tekenen en symptomen helaas ernstiger. Flauwvallen is een van de late symptomen. De kat kan mogelijk regelmatig uitdrogen vanwege de bloedtoevoerproblemen van de hersenen door het hart.

2. 
   

   
   Kijk of voel de buik van de kat voor vloeistoffen. U kunt ook geavanceerde hartaandoeningen identificeren door een ophoping van vloeistof in de buik te vinden die wordt veroorzaakt door vloeistofuitwisselingen tussen de bloedvaten waardoor vloeistof in de lichaamsholten lekt.

3. 
   

   
   Houd er rekening mee dat verlamming van de achterpoten ook kan optreden. Verlamming van de achterpoten is ook een ernstig teken van hartaandoeningen.
   • In de gevorderde stadia van hartfalen bij katten vormen zich stolsels en nestelen zich meestal op het punt waar de hoofdslagader naar de achterpoten zich in twee splitst.
   • Het stolsel blokkeert de bloedtoevoer naar de achterpoten, waardoor de kat verlamd blijft.

Deel 3 Breng de kat naar de dierenarts

1. 
   

   
   Breng je kat naar de dierenarts voor lexamine. Als u een van de hierboven beschreven symptomen heeft waargenomen, moet uw kat door een dierenarts worden onderzocht. Tijdens het onderzoek luistert de dierenarts met een stethoscoop naar het hart van de kat en op basis van wat hij heeft gehoord, vertelt hij u de meest geschikte onderzoeken om aan de kat te geven.

2. 
   

   
   Let op de kat om zijn ademhaling te beoordelen. Om een ​​algemeen idee te krijgen van de gezondheidsstatus van de kat, kan de dierenarts u vragen hem in de gaten te houden terwijl hij in zijn mand of doos ligt.
   • Met deze methode kunt u uw ademhaling devalueren op een moment dat de kat zo uitgerust mogelijk is, vóór de stress van een onderzoek.
   • De dierenarts telt de ademhalingssnelheid en beoordeelt ook hoe de kat ademt.

3. 
   

   
   Observeer abnormale ademhaling. Wanneer de kat gezond is, is het vaak moeilijk om te zien of de ribbenkast beweegt of niet. Als de kat moeite heeft met ademhalen (vanwege een hart- of longprobleem), zal zijn ribbenkast overmatig bewegen en is het gemakkelijker voor u om het te zien.
   • Je weet misschien ook dat de ademhaling van je kat niet normaal is als zijn buik opblaast en zichtbaar leegloopt bij elke ademhaling. Dit wordt genoemd buikademhaling en dit geeft aan dat de kat moeite heeft om lucht in zijn longen te krijgen.
   • Het is belangrijk op te merken dat katten zelden hoesten als ze een hartaandoening hebben. Dit is een groot verschil met honden waarbij hoesten vaak een teken is van hartaandoeningen. Het lijkt erop dat katten niet de nodige receptoren in de luchtwegen hebben om hoest te veroorzaken wanneer er vloeistof in de longen aanwezig is.

4. 
   

   
   Informeer de dierenarts als de kat een voorgeschiedenis heeft van hartgeruis. Uw dierenarts wil weten of uw kat ooit hartgeruis heeft gehad.
   • Gebrek aan hartgeruis vroeg in het leven betekent niet dat de kat het later niet zal hebben. Als een kat die nog nooit een hartgeruis heeft gehad er plotseling een ontwikkelt en als hij moeite heeft met ademhalen, kan de ontdekking van dit gefluister de diagnose helpen.

5. 
   

   
   Laat de dierenarts het hart horen mompelen. De dierenarts kon naar het hart van de kat luisteren voor mogelijk hartgeruis, of het nu luid is of niet, en om de hartslag te controleren.
   • De meeste katten met hartaandoeningen hebben een hartruis. Het gemurmel wordt veroorzaakt door de geagiteerde bloedstroom in de kamers van het hart. Sommige hartaandoeningen zoals verdikte kleppen of wanden kunnen turbulentie veroorzaken die hartruis veroorzaakt.
   • Hoewel de meeste hartziekten bij katten gepaard gaan met gefluister, is het omgekeerde niet noodzakelijk waar. Een kat met een hartgeruis kan bijvoorbeeld geen hartziekte hebben. Veel gemompel is onschuldigwat betekent dat het geen grote problemen met de bloedsomloop veroorzaakt.

6. 
   

   
   Vraag de dierenarts of de hartslag normaal is. De hartslag is een belangrijke factor om te weten of uw kat hartproblemen heeft of niet. De normale hartslag van de kat ligt tussen 120 en 140 slagen per minuut.
   • Er is echter een foutmarge in deze methode omdat een gestreste kat een hogere hartslag zal hebben. Tijdens een bezoek aan de kliniek zal de dierenarts beoordelen dat een hartslag van 180 slagen per minuut normaal is. De hartslag is veel te snel boven 180 slagen per minuut. Dit is belangrijk omdat een ziek hart elke slag een verminderd bloedvolume zal pompen.
   • Om de bloeddruk te compenseren en te handhaven, klopt het hart sneller (een groter aantal slagen vermenigvuldigd met een lager bloedvolume om een ​​goede bloedsomloop te behouden).

7. 
   

   
   Stel vragen over de hartslag. Een abnormale hartslag is een waarschuwingssignaal dat het hart moeite heeft om te functioneren. Een gezond hartritme kan in twee categorieën vallen.
   • Allereerst is het ritme regelmatig met precies hetzelfde interval tussen elke beat. Ten tweede kan de kat een hebben sinusaritmiewat betekent dat je hart normaal versnelt en vertraagt ​​om te synchroniseren met je ademhalingsbewegingen.
   • Een abnormaal hartritme is onregelmatig. Het zou kunnen bestaan ​​uit een reeks normale hartslagen gevolgd door onregelmatige patronen. Dit gebeurt wanneer de hartspieren beschadigd zijn en het afgestoten weefsel interfereert met de elektrische signalen in de hartwanden waardoor het hart samentrekt en ontspant.

8. 
   

   
   Zorg ervoor dat de dierenarts de kleur van de voering van de kat controleert. Het tandvlees van de kat moet roze zijn als de kat gezond is, net als de onze. De dierenarts controleert het tandvlees van de kat op problemen met de bloedcirculatie.
   • Als de kat hartfalen heeft en de bloedsomloop slecht is, is het tandvlees meestal bleker en zelfs wit. Dit is echter niet het enige teken van hartaandoeningen en het tandvlees kan deze bleke kleur hebben als gevolg van bloedarmoede of pijn.

9. 
   

   
   Observeer de kat terwijl de dierenarts de uitzetting van de halsader controleert. De dierenarts doet misschien iets dat je vreemd in de oren klinkt. Hij zal de nek van de kat nat maken met chirurgische alcohol. Hij gebruikt deze methode om de halsader te vinden die het bloed bevat dat terugkeert naar het hart.
   • Deze ader bevindt zich in de nek en als het hart problemen heeft met functioneren, heeft het bloed de neiging zich op te hopen door terug te keren naar het hart, zodat de halsader ontspant.

Deel 4 Examens afleggen bij de kat

1. 
   

   
   Weet dat er extra onderzoeken zijn die meestal aan de kat worden gedaan om een ​​diagnose te stellen. De kans is groot dat deze onderzoeken nodig zijn om een ​​vermoeden van hartaandoeningen te bevestigen om de oorzaak te kennen en om de ernst van de ziekte te evalueren.
   • Meestal worden een gespecialiseerde bloedtest, röntgenfoto's van de borst en een echografie van het hart gebruikt om hartruis bij katten te diagnosticeren.

2. 
   

   
   Laat de dierenarts een gespecialiseerde bloedtest op de kat uitvoeren. Deze bloedtest meet de snelheid van hart biomarkers in het bloed. Cardiale biomarkers zijn eiwitten die vrijkomen door de hartcellen waaruit het probleem voortkomt.
   • De resultaten zijn onderverdeeld in een van deze drie groepen: een lage score geeft aan dat de hartziekte de symptomen van de kat niet veroorzaakt, een normaal resultaat duidt op dit moment op een lagere kans op een hartprobleem en een hoge score geeft aan dat de hartweefsels van de kat zijn aanzienlijk beschadigd.
   • De gespecialiseerde test elimineert het hart uit de lijst met mogelijke problemen (als het resultaat laag is) en helpt ook bij het kiezen van de juiste behandeling voor katten met hartproblemen (een hoog resultaat zou moeten vallen zodra de behandeling is ingevoerd) plaats).

3. 
   

   
   Laat de dierenarts röntgenfoto's van de borst van de kat maken. De dierenarts neemt twee aanzichten op de borst van de kat, een van boven en een van de zijkant. Hierdoor heeft hij een algemeen beeld van de grootte en de vorm van het hart.
   • Radiografie kan minder nuttig zijn vanwege een van de veel voorkomende hartziekten bij katten, hypertrofische cardiomyopathie, waarbij de hartspier dikker wordt. Aangezien röntgenstralen alleen de vorm van het hart onthullen in plaats van wat erin zit, kan deze ziekte onopgemerkt blijven in een röntgenfoto.
   • Röntgenstralen zijn echter nuttig voor het identificeren van vocht in de longen, bijvoorbeeld longoedeem, wat kan wijzen op hartfalen, evenals voor andere problemen zoals kattenastma of longtumoren.

4. 
   

   
   Geef de dierenarts toestemming om een ​​echo van het hart te maken. Het is een effectieve test voor het identificeren en diagnosticeren van hartziekten bij katten. Met een echografie van het hart kan de dierenarts de kamers in het hart visualiseren, naar de hartcontracties kijken, de bloedstroom door het hart volgen en de gezondheid van de hartkleppen controleren.
   • Echografie kan ook problemen detecteren, zoals vloeistof in het membraan rond het hart, die onopgemerkt röntgenfoto's kunnen maken.
   • Echografie kan de dierenarts ook in staat stellen de afmetingen van de verschillende kamers van het hart te meten. Bovendien maakt het ook het mogelijk om berekeningen te maken die het mogelijk maken om te weten of het hart effectief werkt zonder uit te putten.

5. 
   

   
   Weet dat de dierenarts echografie zal gebruiken om veel belangrijke factoren te controleren, zoals de volgende factoren.
   • Verdikking van de ventriculaire wand. Een van de factoren die de dierenarts meet, is de dikte van de ventriculaire wand. Hypertrofische cardiomyopathie wordt vaak geassocieerd met een significante verdikking van de wand die een normale ruimte vult die is gewijd aan het bevatten van het bloed.
   • Het aorta-aandeel van de linker hartkamer. Met behulp van de afbeelding die tijdens echografie wordt weergegeven, meet de dierenarts de breedte van de linkerventrikel, de hoofdkamer waar het bloed de rest van het lichaam in wordt gestuwd. Het meet ook de breedte van de laorte en de verhouding tussen deze twee metingen. Het resultaat van deze berekening geeft een betrouwbare indicatie of de linkerventrikel al dan niet is verwijd. Dit is belangrijk omdat, in sommige gevallen van hartfalen, de spieren van het hart uitgeput en ontspannen zijn, wat een verhoging van de bloeddruk en overmatige verwijding van de hartkamer veroorzaakt.
   • Splitsen versmallen. De dierenarts voert deze andere berekening uit die nuttig is tijdens de echografie. Het meet de breedte van de hartkamer wanneer deze volledig is ontspannen en vervolgens volledig is samengetrokken. Dit maakt het mogelijk om een ​​percentage te verkrijgen dat wordt vergeleken met normale waarden die in een tabel zijn gerangschikt.Fractionele vernauwingswaarden boven en onder het gemiddelde duiden op hartfalen.