Hoe een behandelplan voor geestelijke gezondheid te schrijven

Schrijver: Roger Morrison

Datum Van Creatie: 23 September 2021

Updatedatum: 1 Juli- 2024

Video: ONTDEK HOE JE VERDER KUNT HERSTELLEN NA EEN HERSENINFARCT

Inhoud

stadia
Deel 1 Maak een volledige beoordeling van de geestelijke gezondheid
Deel 2 Doelen stellen
Deel 3 Ontwikkel een behandelplan

In dit artikel: Een volledige beoordeling van de geestelijke gezondheid maken Doelstellingen definiëren Een behandelplan ontwikkelen13 Referenties

Het behandelplan voor geestelijke gezondheid is een document dat details geeft over de psychische stoornis van een patiënt of cliënt en de doelen en strategieën beschrijft die hen kunnen helpen hun psychische problemen te overwinnen. Om de informatie te verkrijgen die nodig is om een behandelplan op te stellen, moet een professional in de geestelijke gezondheidszorg eerst de cliënt interviewen. Dit is de informatie die tijdens het interview is verzameld en die wordt gebruikt om een behandelplan te schrijven.

stadia

Deel 1 Maak een volledige beoordeling van de geestelijke gezondheid

Verzamel de informatie. Psychologische beoordeling is een gegevensverzamelingssessie waarin een professional in de geestelijke gezondheidszorg (counselor, therapeut, maatschappelijk werker, psycholoog of psychiater) de patiënt interviewt over actuele psychische problemen, eerdere psychische problemen, familiegeschiedenis, problemen heden en verleden naar werk, school en relaties met anderen. Een psychologische beoordeling kan ook worden gebruikt om problemen met drugsverslaving te onderzoeken, evenals psychiatrische medicijnen die de patiënt heeft moeten gebruiken of nu gebruikt.
- De professional in de geestelijke gezondheidszorg kan ook de medische en geestelijke gezondheidsdossiers van de patiënt raadplegen tijdens het beoordelingsproces. Zorg ervoor dat de juiste documenten voor autorisatie van de communicatie van informatie zijn ondertekend.
- Zorg er ook voor dat u de grenzen van de vertrouwelijkheid beknopt hebt uitgelegd. Vertel de patiënt dat de gesprekken die u met hem zult hebben vertrouwelijk zullen zijn, tenzij de patiënt van plan is zichzelf schade toe te brengen, iemand anders schade berokkent of zich bewust is van bepaalde misstanden in de gemeenschap.
- Wees gereed om de beoordeling te stoppen als duidelijk wordt dat de patiënt een crisis doormaakt. Als de betrokken persoon bijvoorbeeld zelfmoordgedachten of woordenboeken heeft, moet u de tactiek wijzigen en onmiddellijk de procedures voor interventie in een crisissituatie volgen.
Volg de stappen van de evaluatie. De meeste instellingen voor geestelijke gezondheidszorg bieden personeel voor geestelijke gezondheidszorg een beoordelingssjabloon of -formulier om in te vullen tijdens het interview. Hier is een voorbeeld van de verschillende delen van een psychologisch onderzoek.
- De reden voor de aanbeveling
  - Om welke redenen komt de betrokken persoon deze behandeling nemen?
  - Hoe werd deze persoon aanbevolen?
- Symptomen en huidig gedrag
  - Depressieve toestand, angst, veranderingen in eetlust, slaapstoornissen, etc.
- De geschiedenis van het probleem
  - Wanneer begon het probleem?
  - Wat is de intensiteit, frequentie en duur van het probleem?
  - Wat heeft al geprobeerd om dit probleem op te lossen?
- De verslechtering van de kwaliteit van leven
  - Problemen thuis, op school, op het werk en met sociale relaties.
- Psychologische of psychiatrische geschiedenis
  - Vorige behandelingen, ziekenhuisopnames, etc.
- Risico- en beveiligingsrisico's
  - De gedachte om fysiek verkeerd te zijn, evenals anderen
  - Als een patiënt een dergelijke toespeling maakt, stop dan de evaluatiesessie en volg de procedures voor crisisinterventie.
- Vorige en huidige medicatie, zowel psychiatrisch als medisch
  - Vermeld de naam van het medicijn, de dosering, de behandelingsduur en of de patiënt de juiste dosering volgt.
- Huidige of vroegere consumptie van verdovende middelen
  - Labus of de consumptie van alcohol en andere drugs.
- De familie kegel
  - Het sociaal-economische niveau.
  - Het beroep van ouders.
  - De burgerlijke staat van ouders (gehuwd, gescheiden, gescheiden).
  - De culturele kegel.
  - Emotionele en medische antecedenten
  - Familie relaties.
- Persoonlijke ervaring
  - kinderjaren : de verschillende stadia van ontwikkeling, de frequentie van contact met ouders, het leren van reinheid, de medische geschiedenis van de kindertijd.
  - De kleine en middelgrote jeugd : academische aanpassing, academische resultaten, peergroup-relaties, hobby's, favoriete activiteiten, interesses
  - adolescentie : eerste dating, gedrag tijdens de puberteit, de aanwezigheid van destructief gedrag.
  - Het begin en het midden van de volwassen leeftijd : carrière of beroep, tevredenheid met het bereiken van levensdoelen, interpersoonlijke relaties, huwelijk, economische stabiliteit, medische en emotionele geschiedenis, relaties met ouders.
  - Het einde van de volwassen leeftijd : medische geschiedenis, reactie op moeilijkheden met betrekking tot afnemende vaardigheden, economische stabiliteit.
- Geestelijke gezondheidstoestand
  - Zorg voor het uiterlijk en de persoonlijke hygiëne, de manier van spreken, de stemming, de negatieve emoties, enz.
- Overige parameters
  - Zelfbeeld (waardering of zelfhaat), gelukkige of droevige herinneringen, angsten, eerste herinneringen, terugkerende en opvallende dromen.
- Samenvatting en klinische indruk
  - Een korte samenvatting van de problemen en symptomen van de cliënt moet in verhalende vorm worden geschreven. In dit gedeelte kan de hulpverlener opmerkingen opnemen over hoe de patiënt tijdens de beoordeling heeft gehandeld en gereageerd.
- De diagnose
  - Gebruik de verzamelde informatie om een DSM-IV-diagnose te stellen.
- aanbevelingen
  - De te gebruiken therapie, de aanbeveling om een psychiater te raadplegen, het voorschrijven van medische behandeling, enz. Aanbevelingen moeten worden geleid door diagnose en klinische indrukken. Een effectief behandelplan kan verlof vereisen.
Maak opmerkingen met betrekking tot het gedrag. De counselor voert een Mini Mental State Examination (MMSE) uit, waarbij het fysieke uiterlijk van de cliënt en zijn interacties met personeel en andere cliënten van de instelling worden geobserveerd. De therapeut moet ook een beslissing nemen in relatie tot de stemming van de cliënt (verdriet, woede, onverschilligheid) en de emotionele kant (het emotionele aspect van de cliënt, dat kan variëren tussen expansief, dat veel emoties uitdrukt en onverschillig, dat geen emotie uitdrukt). Deze observaties stellen de counselor in staat om een passend behandelplan te diagnosticeren en te schrijven. Overweeg enkele voorbeelden van onderwerpen die u in de beoordeling van de mentale toestand wilt opnemen:
- uiterlijk en persoonlijke hygiëne (nette of verwaarloosde uitstraling)
- visueel contact (vermijden, weinig, geen of normaal)
- motorische activiteit (kalm, gekweld, hard of geagiteerd)
- de manier van praten (zacht, luid, snel, slechte spraak)
- het interactietype (dramatisch, gevoelig, coöperatief, zwak)
- stuurvermogen (weet de persoon de tijd, datum en situatie waarin hij zich bevindt?)
- intellectueel functioneren (normale of gestoorde toestand)
- geheugen (normale of gestoorde toestand)
- humeur (euthymisch, prikkelbaar, angstig, angstig, depressief)
- de emotionele kant (normaal, labiel, brutaal, onverschillig)
- perceptie-stoornissen (hallucinaties)
- verstoring van het denkproces (concentratie, oordeel, inzicht)
- verstoringen van de inhoud van gedachten (wanen, obsessies, zelfmoordgedachten)
- gedragsstoornissen (agressiviteit, verlies van impulscontrole, veeleisend karakter)
Stel een diagnose. Diagnose is het belangrijkste element. Soms kan een cliënt meerdere diagnoses hebben, zoals een depressieve stoornis en alcoholmisbruik. Alle diagnoses moeten worden gesteld voordat een volledig behandelplan wordt ontwikkeld.
- De keuze van de diagnose hangt af van de symptomen van de patiënt en hoe deze consistent zijn met de criteria in de DSM. De DSM is een diagnostisch classificatiesysteem gecreëerd door de American Psychiatric Association (APA). Gebruik de nieuwste versie van de diagnose- en statistische handleiding (DSM-5) om een juiste diagnose te stellen.
- Als u geen eigenaar bent van de DSM-5, breng deze dan naar een van uw supervisors of collega's. Raadpleeg geen bronnen die online beschikbaar zijn om een juiste diagnose te stellen.
- Vertrouw op de belangrijkste symptomen die de cliënt vertoont om tot een betrouwbare diagnose te komen.
- Als u niet zeker bent over de diagnose of deskundige hulp nodig hebt, neem dan contact op met uw klinische supervisor of raadpleeg een ervaren clinicus.

Deel 2 Doelen stellen

Identificeer de mogelijke doelstellingen. Nadat u de eerste beoordeling hebt voltooid en een diagnose hebt gesteld, moet u overwegen welke interventies en behandelingsdoelen u wilt bereiken. Als algemene regel hebben klanten hulp nodig bij het identificeren van doelen, dus het is handig als u er klaar voor bent voordat u met uw klant in gesprek gaat.
- Als uw cliënt bijvoorbeeld een ernstige depressieve stoornis heeft, zou een plausibel doel mogelijk zijn om de symptomen van deze stoornis te verminderen.
- Denk aan de mogelijke doelen met betrekking tot de symptomen die de cliënt vertoont. Misschien heeft uw cliënt slapeloosheid, depressieve stemming en recente gewichtstoename (alle mogelijke symptomen van een ernstige depressieve stoornis). U kunt voor elk van deze belangrijke kwesties een afzonderlijk doel maken.
Denk na over de verschillende interventies. Interventies zijn het belangrijkste element van therapie. Uw therapeutische interventies zullen uiteindelijk een verandering in de toestand van uw cliënt teweegbrengen.
- Identificeer de verschillende soorten behandelingen of interventies die u kunt gebruiken, zoals: activiteitenplanning, cognitieve gedragstherapie en cognitieve herstructurering, gedragservaringen, huiswerkopdrachten en het leren omgaan met vaardigheden zoals technieken van ontspanning, mindfulness en concentratie.
- Ga niet verder dan je kennisveld. Wat iemand tot een ethische therapeut maakt, is vasthouden aan datgene waarvoor u bevoegd bent om de cliënt geen schade toe te brengen. Probeer geen therapie waarvoor u niet bent opgeleid, tenzij u de klinische supervisie van een expert heeft.
- Als je een beginner bent in geestelijke gezondheid, probeer dan een sjabloon of handleiding die je zal begeleiden in het type therapie dat je kiest. Dit helpt je op koers te blijven.
Bespreek doelen met de klant. Na het voltooien van de initiële beoordeling moeten de therapeut en de cliënt samenwerken om geschikte behandelingsdoelen vast te stellen. Deze discussie moet plaatsvinden voordat het behandelplan wordt ontwikkeld.
- Een behandelplan moet het directe rapport van de cliënt integreren. De counselor en de cliënt beslissen samen welke doelen in het behandelplan moeten worden opgenomen en welke strategieën zullen worden gebruikt om deze te bereiken.
- Vraag de cliënt wat zijn verwachtingen zijn voor de behandeling. Hij zou zoiets kunnen zeggen als: "Ik wil me minder depressief voelen". Vervolgens kunt u suggesties doen voor doelen die nuttig kunnen zijn bij het verminderen van depressiesymptomen (zoals het starten van cognitieve gedragstherapie (CGT).
- Gebruik het online beschikbare formulier om uw doelen te bepalen. U kunt de volgende vragen stellen aan de klant.
  - Wat is een van uw doelen met betrekking tot deze therapie? Wat wil je anders zien?
  - Welke stappen kunt u nemen om daar te komen? Suggesties doen aan de klant als hij vastzit.
  - Op een schaal van nul tot tien, waarbij nul niet volledig wordt gerealiseerd en tien volledig ontbreekt, op welk schaalniveau denkt u dat u verband houdt met dit doel? Dit helpt om doelen meetbaar te maken.
Stel concrete doelen voor de behandeling. Het doel van de behandeling is wat de behandeling motiveert. Doelen zijn ook het belangrijkste onderdeel van de behandeling. Probeer de aanpak te gebruiken op basis van SMART-doelstellingen.
- S specifiek: wees zo duidelijk mogelijk in de specificatie van de actie, bijvoorbeeld "verminder de ernst van depressie" of "verminder slapeloosheid".
- M voor meetbaar: hoe het doeldoel te bepalen? Maak ze meetbaar, zoals "verminder de depressie van de schaal van ernst 9/10 tot 6/10 schaal. Een ander objectief voorbeeld kan zijn om "slapeloosheid te verminderen van drie nachten per week tot één nacht".
- Een voor acceptabel: zorg ervoor dat de doelen redelijk zijn en niet te hoog. Bijvoorbeeld, het willen verminderen van slapeloosheid van zeven nachten per week naar nul per nacht per week, kan een moeilijk doel zijn om op korte termijn te bereiken. Vergeet niet om vier nachten per week te plannen. Nadat u de vier nachten hebt bereikt, kunt u een nieuw doel van maximaal nul nachten maken.
- R realistisch en vindingrijk: is het doel haalbaar met beschikbare middelen? Zijn er andere middelen die u eerder nodig zult hebben of die u kunnen helpen uw doel te bereiken? Hoe kunt u toegang krijgen tot deze bronnen?
- T voor tijdelijk gedefinieerd: stel een tijdslimiet in voor latteinte van elk doel, zoals drie maanden of zes maanden.
- Een goed geformuleerd doel zou er zo uit moeten zien: de cliënt zal zijn slapeloosheid kunnen verminderen van drie nachten per week tot één nacht per week in de komende drie maanden.

Deel 3 Ontwikkel een behandelplan

Let op de componenten van het behandelplan. Het behandelplan zal de doelen bevatten die de counselor en de therapeut zullen hebben bepaald. Veel klinieken hebben een sjabloon of behandelingsplan dat de counselor moet invullen. Een deel van dit formulier bevat vakjes die de adviseur zal controleren en die de symptomen van de cliënt beschrijven. Een basisbehandelplan bevat de volgende informatie.
- De klantnaam van de diagnose.
- Lange termijn doelen (zoals de wens van de klant: "Ik wil een depressie genezen").
- Korte termijn doelen (de ernst van de depressie van de cliënt wordt in zes maanden teruggebracht van 8/10 naar 5/10) Een goede behandeling moet ten minste drie doelen bevatten.
- Klinische interventies of soorten diensten (individuele of groepstherapie, cognitieve en gedragstherapie, enz.)
- Betrokkenheid van de klant (Waarvoor verbindt de cliënt zich bijvoorbeeld om eenmaal per week naar therapie te komen, het huiswerk te maken met betrekking tot de therapie en de vaardigheden toe te passen die tijdens de therapie zijn geleerd).
- Datum en handtekeningen van therapeut en cliënt.
Schrijf je doelen. Uw doelen moeten zo duidelijk en beknopt mogelijk worden uitgedrukt. Onthoud SMART-doelen en maak elk doel specifiek, meetbaar, haalbaar en tijdbepaald.
- De vorm die u gebruikt, kan voorschrijven dat u elk doel afzonderlijk schrijft, evenals de interventies die voor elk doel moeten worden gebruikt en wat de cliënt ermee instemt te doen.
Specificeer de interventies die u zult gebruiken. De hulpverlener kan behandelstrategieën bevatten die de cliënt heeft afgesproken te gebruiken. De vorm van therapie die zal worden gebruikt om deze doelen te bereiken, kan hier worden aangegeven, zoals individuele of familietherapie, behandeling met verdovende middelen en medicatiemanagement.
Zet uw handtekening op het behandelplan. De cliënt en de hulpverlener moeten het behandelplan ondertekenen om aan te tonen dat er overeenstemming is over wat er tijdens de behandeling moet worden gedaan.
- Doe het zodra u klaar bent met het opstellen van het behandelplan. U moet ervoor zorgen dat de data op het formulier correct zijn en dat de cliënt akkoord gaat met de doelen van het behandelplan.
- Als het behandelplan niet wordt ondertekend, kunnen de verzekeringsmaatschappijen de geleverde diensten niet betalen.
Controleer en corrigeer het plan indien nodig. Er wordt verwacht dat u de doelstellingen zult voltooien en andere zult ontwikkelen naarmate de klant vordert. Het behandelplan moet toekomstige data bevatten waarop de counselor en de cliënt de voortgang van de cliënt kunnen analyseren. Juist op deze data kan worden besloten om de huidige behandeling voort te zetten of te wijzigen.
- U kunt besluiten om de doelen maandelijks of wekelijks te volgen om de voortgang van de klant te identificeren. Stel vragen als deze: Hoe vaak heb je deze week slapeloosheid gehad? Zodra de cliënt zijn doel heeft bereikt, zoals slechts één keer per week slapeloosheid, kunt u naar een ander doel gaan (bijvoorbeeld om in een week geen slapeloosheid te hebben of de kwaliteit van de slaap in het algemeen te verbeteren) .