Hoe pre-eclampsie te behandelen

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Weten hoe pre-eclampsie te herkennen
• Deel 2 Uw opties evalueren
• Deel 3 Een actieplan plannen

Preeclampsie is een ernstige aandoening bij zwangere vrouwen die hoge bloeddruk en tekenen van letsel aan bepaalde organen ontwikkelen. Het kan fataal zijn voor zowel moeder als baby. Het ontwikkelt zich meestal na de twintigste week. De enige manier om hem te stoppen is door de baby eruit te halen. Raadpleeg onmiddellijk uw arts als u tekenen van pre-eclampsie ervaart. Hij kan dan de beschikbare opties evalueren om u te behandelen.

stadia

Deel 1 Weten hoe pre-eclampsie te herkennen

1. 
   

   
   Ga naar de arts als u symptomen van pre-eclampsie heeft. Als u niet zeker weet of de symptomen die u ervaart slechts een schaamte zijn die verband houdt met zwangerschap of tekenen van pre-eclampsie, neem dan contact op met uw arts voor een onderzoek. Hier zijn enkele tekenen van pre-eclampsie:
   • hoofdpijn;
   • de adem kort;
   • wazig zien, verlies van het gezichtsvermogen, gevoeligheid voor licht en andere veranderingen in het gezichtsvermogen
   • misselijkheid of braken
   • buikpijn aan de rechterkant onder de ribben;
   • een afname van het plassen.

2. 
   

   
   Zoek onmiddellijk medische hulp als de symptomen ernstiger zijn. Pre-eclampsie kan gemiddeld of ernstig zijn. Als u ernstige symptomen ervaart, is het belangrijk om onmiddellijk naar een arts te gaan. Bel uw gynaecoloog of ga naar de eerste hulp als u een plotselinge verslechtering van uw symptomen opmerkt of als u de volgende symptomen heeft:
   • ernstige hoofdpijn
   • een wazig zicht
   • ernstige buikpijn
   • ademhalingsproblemen of kortademigheid

3. 
   

   
   
   
   Laat uw arts uw bloeddruk meten. Meestal vertonen vrouwen met pre-eclampsie een plotselinge verhoging van hun bloeddruk, maar deze kan ook langzaam stijgen. Alle vrouwen met hoge bloeddruk hebben niet de andere symptomen. Daarom is het belangrijk dat uw bloeddruk regelmatig wordt gecontroleerd.
   • Uw bloeddruk moet lager zijn dan 140/90 mmHg (millimeter kwik).
   • Als het hoger is en de rest langer dan vier uur, moet dit uw arts zorgen baren.

4. 
   

   
   Voer andere tests uit als uw arts dit aanbeveelt. Hij zal u waarschijnlijk vragen om andere tests te ondergaan om de gezondheid van andere organen en uw baby te controleren. Dit kan de volgende tests inhouden.
   • Een bloedtest. Hierdoor kan de arts controleren of uw lever en nieren goed werken. Hij zal waarschijnlijk ook het aantal bloedplaatjes in het bloed evalueren om te zien of hij goed stolt.
   • Een analyse van de urine. Dit zal helpen de hoeveelheid eiwit in uw urine te meten. Dit kan inhouden dat een of meer monsters worden genomen gedurende een periode van 24 uur.
   • Een echo Tijdens echografie gebruikt de arts echografie op een frequentie die te hoog is om te worden gehoord, om een ​​beeld van de baby in de baarmoeder te maken. Het doet geen pijn en het is niet gevaarlijk voor u of uw baby. Hij kan dan zien of de baby goed groeit door zijn lengte en de hoeveelheid vruchtwater te meten waarin de baby zweeft.
   • De niet-stresstest.Tijdens deze test zal de arts de hartslag van de baby meten terwijl hij beweegt.
   • Een biofysische analyse. Tijdens deze test kan de arts een echografie gebruiken op hetzelfde moment als de niet-stress-test of op een ander moment. Biofysische analyse maakt gebruik van echografie om het vruchtwaterniveau, foetale beweging, toon en ademhaling te bepalen.

5. 
   

   
   
   
   Vraag de arts om de diagnose. Als bij u pre-eclampsie wordt vastgesteld, zijn er verschillende combinaties van symptomen die tot de diagnose hadden kunnen leiden. Hij zal een hoge bloeddruk hebben gedetecteerd die gepaard gaat met ten minste een van de volgende symptomen:
   • eiwit in de urine (proteïnurie genoemd);
   • andere tekenen van nierstoornissen;
   • een afname van leveractiviteit;
   • een aantal bloedplaatjes te laag in het bloed;
   • longoedeem (wanneer de longen gevuld zijn met vloeistoffen)
   • visie problemen;
   • nieuwe of andere hoofdpijn.

Deel 2 Uw opties evalueren

1. 
   

   
   Bespreek de risico's met de arts. Als u lijdt aan pre-eclampsie, is dit gevaarlijk voor u en uw baby. U neemt verschillende risico's:
   • aanvallen;
   • cerebrale congestie
   • hevig bloeden
   • een retroplacentaal hematoom (ook abrupte placenta genoemd).

2. 
   

   
   Bespreek de leeftijd van uw kind met de arts. Baby's geboren vóór 37 weken worden als voorbarig beschouwd. Ze vormen een verhoogd risico op ademhalingsstoornissen en bloedingen. Indien mogelijk kan uw arts proberen de zwangerschap te verlengen om dichter bij 37 weken te komen. Als het echter nodig is om de baby vóór de week eruit te halen, kan hij een injectie met steroïden aanbevelen.
   • De injectie met steroïden maakt het mogelijk om de longen van de baby sneller te ontwikkelen als hij in week 34 of eerder wordt geboren. Het kan echter tussen de 24 en 48 uur duren voordat de steroïden in werking treden.

3. 
   

   
   Bepaal of uw lichaam klaar is voor levering. Als u aan het einde van de zwangerschap lijdt aan pre-eclampsie, kan de arts denken dat de veiligste optie voor u en het kind is om een ​​bevalling te veroorzaken. Hij zal de baarmoederhals onderzoeken om te bepalen of hij zich voorbereidt op de bevalling. Als dit het geval is, zullen de volgende dingen gebeuren:
   • het begint te openen, de arts zal zeggen dat het groeit;
   • hij wordt fijner, hij gaat zeggen dat hij vervaagt;
   • hij verzacht, hij gaat zeggen dat hij volwassen wordt.

4. 
   

   
   Ga naar het ziekenhuis om je te bekijken. De arts wil dat u tot aan de geboorte in het ziekenhuis blijft om te worden gecontroleerd. Als de baby nog niet voldoende is ontwikkeld om te worden geboren of als medicijnen nodig zijn om de ontwikkeling te versnellen, is het mogelijk dat u gedurende deze periode voortdurend moet worden gevolgd. Dit is wat de arts zou kunnen vragen:
   • Regelmatige bloeddrukmeting om ervoor te zorgen dat deze niet blijft stijgen
   • regelmatige urineanalyse om veranderingen in eiwitniveaus in de urine te evalueren;
   • bloedonderzoek om nier- en leverschade te controleren;
   • monitoring van het hartritme van de baby op tekenen van angst;
   • echografie om de groei en het activiteitsniveau van de baby te evalueren.

5. 
   

   
   Houd er rekening mee dat bedrust u waarschijnlijk niet zal helpen. Artsen vroegen zwangere vrouwen om in bed te blijven, maar sindsdien hebben studies aangetoond dat dit niet echt nuttig is. Bovendien verhoogt het het risico op:
   • bloedstolsels door verminderde activiteit
   • financiële ontbering door arbeidsongeschiktheid
   • stoornissen in het sociale leven en sociale steun van de moeder.

Deel 3 Een actieplan plannen

1. 
   

   
   Vergeet niet om de bevalling te bespoedigen. Praat met uw arts over of u de geboorte moet veroorzaken als u na 37 weken bent aangekomen. Werk moet worden gedaan als pre-eclampsie optreedt na de 37 weken van de zwangerschap. Op dat moment is de baby volledig ontwikkeld en klaar om te worden geboren. Aflevering op dit moment moet pre-eclampsie verlichten en verdere complicaties voorkomen. Als de arts begint te bevallen, kan hij de volgende dingen doen.
   • Verwijder de membranen. Tijdens deze procedure zal hij een vinger gebruiken om de zak te scheiden van het water van de baarmoederhals. Dit stimuleert de afgifte van hormonen (prostaglandines) die kunnen beginnen met werken. Het is niet erg prettig en het kan bloedingen veroorzaken.
   • Plaats een medicijn in de vagina. Dit medicijn kan in de vorm van een tablet of gel zijn. Het zal de baarmoederhals helpen verzachten. Het kan 24 uur duren om te handelen. Als dit niet werkt, ontvangt u een tweede dosis of intraveneus.
   • Dien indien nodig tijdens de bevalling een anticonvulsivum toe. Als u bijvoorbeeld ernstige pre-eclampsie heeft, kunt u tijdens het werken magnesiumsulfaat krijgen om aanvallen te voorkomen. Magnesiumsulfaat is echter niet nodig als pre-eclampsie mild is.

2. 
   

   
   Heb een keizersnede indien nodig. Als de symptomen zeer ernstig zijn, hebt u mogelijk een keizersnede nodig om te bevallen. Deze procedure zorgt ervoor dat de arts een incisie maakt door de buikwand in de baarmoeder zodat de baby wordt verwijderd zonder door de natuurlijke kanalen te gaan.
   • Deze procedure wordt uitgevoerd als het te gevaarlijk is voor de moeder en de baby om door te gaan met de zwangerschap.
   • Indien nodig zal de arts u magnesiumsulfaat geven om aanvallen tijdens de operatie te voorkomen.

3. 
   

   
   Verleng indien nodig de zwangerschap met medicijnen. De medicijnen kunnen de symptomen bestrijden en de zwangerschap iets langer laten duren. Dit geeft de baby meer tijd om zich in de baarmoeder te ontwikkelen. Als u medicijnen gebruikt, vraag dan aan de arts of deze uw baby kunnen beïnvloeden. Er zijn verschillende medicijnen beschikbaar.
   • Geneesmiddelen voor bloeddruk. Als uw bloeddruk de acceptabele limiet bereikt (bijv. 140/90 mmHg), kunt u medicijnen krijgen. Als het gevaarlijk is voor u of uw baby, wil uw arts het misschien onder controle houden om het risico op aanvallen te verminderen. Labetalol is een geneesmiddel dat gecertificeerd is om hoge bloeddruk bij vrouwen te behandelen. Er zijn andere niet-gecertificeerde medicijnen die soms worden voorgeschreven aan zwangere vrouwen zoals nifedipine of methyldopa. Als hij een van deze medicijnen voorschrijft, bespreek dan de risico's voor u en uw baby.
   • Corticosteroïden. Deze medicijnen kunnen worden gebruikt om de rijping van de longen van de baby in één of twee dagen te stimuleren. Dit kan nodig zijn als de bevalling vóór de termijn plaatsvindt. Bovendien kunnen deze medicijnen worden gebruikt om symptomen veroorzaakt door leverproblemen of bloedplaatjes te verminderen.
   • Anti-epileptica. Deze medicijnen kunnen worden voorgeschreven als het risico op een aanval groot is of als u al aanvallen heeft gehad.