Hoe leukemie te behandelen

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Chemotherapie ondergaan
• Deel 2 Onderzoek naar andere soorten behandelingen
• Deel 3 Diagnose van leukemie

Leukemie is een veel voorkomende vorm van kanker die bloedcellen aanvalt en zowel volwassenen als kinderen treft. Verschillende tests worden uitgevoerd om het type leukemie en de progressie ervan te bepalen, waaronder beenmergbiopsie, bloedtests en andere tests. De behandeling wordt bepaald op basis van de verkregen resultaten en de leeftijd van de patiënt.

stadia

Deel 1 Chemotherapie ondergaan

1. 
   

   
   Voer orale chemotherapie uit. Chemotherapie is een behandeling waarbij bepaalde chemicaliën worden gebruikt om kankercellen te doden. Een van de toedieningsmethoden is het innemen van tabletten door de patiënt. Hoewel orale chemotherapie minder angstaanjagend lijkt, bevatten ingenomen medicijnen eigenlijk dezelfde actieve ingrediënten als andere chemotherapiemethoden. Volg de instructies van uw arts of apotheker zorgvuldig op.
   • Veel van deze medicijnen moeten bijvoorbeeld worden ingenomen volgens de reguliere schema's die door de arts zijn voorgeschreven. De concentratie van het actieve ingrediënt in het lichaam moet op bepaalde niveaus blijven, die u volgens een regelmatig schema moet handhaven. Mogelijk moet u het medicijn in fasen nemen om gezonde cellen de kans te geven om te regenereren.
   • Houd de chemotherapiepillen ook gescheiden van andere geneesmiddelen die u gebruikt als u een pillendoos gebruikt.
   • Gewoonlijk wordt orale chemotherapie voorgeschreven om chronische myeloïde leukemie te behandelen en het actieve ingrediënt is een tyrosinekinaseremmer.

2. 
   

   
   
   
   Meer informatie over intraveneuze chemotherapie. Dit is een andere vorm van chemotherapie die intraveneus wordt toegediend. Het wordt meestal gebruikt om de meeste vormen van kanker te behandelen, hoewel de arts kan besluiten om orale chemotherapie voor te schrijven voor een vorm van chronische kanker.
   • Om dit type behandeling te ondergaan, moet u naar het ziekenhuis gaan. De chemicaliën worden intraveneus toegediend en elke sessie duurt enkele uren of dagen.
   • Bij elke sessie wordt een canule in uw hand of arm ingebracht. Als alternatief wordt een centrale veneuze katheter rechtstreeks geïmplanteerd in een hoofdader (halsslagader, lies of oksel) of perifeer door een ader in de arm. In het laatste geval kan de katheter lange tijd op zijn plaats blijven. Een andere optie voor langdurige behandeling is het inbrengen van een implanteerbare kamerkatheter, ook wel Port-a-Cath genoemd.

3. 
   

   
   
   
   Voer intrathecale chemotherapie uit. Met deze behandeling worden de medicijnen rechtstreeks in de ruimte met de hersenvocht geïnjecteerd, ook wel hersenvocht genoemd, in plaats van in de bloedbaan. Deze vorm van behandeling wordt meestal voorgeschreven als de tumor het zenuwstelsel aanvalt, omdat het met traditionele chemotherapie onmogelijk is om dit deel van het lichaam te bereiken.
   • Gewoonlijk is het noodzakelijk om na injectie een bepaalde tijd te gaan liggen zodat de chemotherapeutica het juiste gebied kunnen bereiken.
   • Dit is echter een vrij zeldzame procedure in vergelijking met andere soorten chemotherapie.

4. 
   

   
   Beheer bijwerkingen. Chemotherapie veroorzaakt verschillende onaangename bijwerkingen, omdat het naast normale cellen ook kankercellen vernietigt of zelfs beschadigt. In het bijzonder beïnvloedt het die van het beenmerg, het maagdarmkanaal, de mond en het haar. Als gevolg hiervan kan dit leiden tot aanzienlijke bijwerkingen die u kunt behandelen met traditionele geneeskunde en natuurgeneeskunde.
   • De belangrijkste bijwerkingen zijn: seksuele disfunctie, haarverlies, mondzweren, zenuwbeschadiging, misselijkheid, smaakstoornissen, zwakte of hartbeschadiging, uitputting en een afname van het aantal bloedcellen.
   • U moet uw levensstijl veranderen, zoals het eten van smakelijk voedsel om de verandering van het smaakgevoel en lichaamsbeweging tegen te gaan om vermoeidheid tegen te gaan.
   • U moet ook medicijnen gebruiken om misselijkheid en leukopenie (een afname van het aantal witte bloedcellen) te bestrijden, evenals supplementen om cardiotoxines te elimineren.
   • Voor haarverlies, seksuele disfunctie en zenuwbeschadiging, moet u een programma opzetten met uw natuurgeneeskundige en therapeut om de emotionele en fysieke gevolgen van deze bijwerkingen te beheersen.
   • Orale chemotherapie kan ook hand-voet syndroom veroorzaken, wat pijn en zwelling van de handen en voeten veroorzaakt. Als deze symptomen optreden, kan de arts de dosering aanpassen om de effecten te verminderen.
5. Begrijp de stappen van een typische behandeling voor leukemie. Deze ziekte wordt meestal in drie fasen behandeld: de inductiefase, de consolidatiefase en de onderhoudsfase. Tijdens de eerste fase richten artsen zich op remissie van kanker, chemotherapie of andere therapieën. Het kan een of meer maanden duren. De tweede fase is iets intenser en duurt meestal een tot twee maanden. Dit omvat nog meer chemotherapie en het doel is om het aantal nog in het lichaam aanwezige leukemiecellen te verminderen. Als de kanker na deze twee fasen achteruit is gegaan, ga je naar de derde fase, de onderhoudsfase. Het kan tussen de twee en drie jaar duren, en het kan zijn dat u dagelijks orale medicijnen moet nemen en intensievere sessies moet nemen.

Deel 2 Onderzoek naar andere soorten behandelingen

1. 
   

   
   Meer informatie over radiotherapie. Dit type behandeling maakt gebruik van röntgenstralen of andere middelen om het lichaam te bestralen om kankercellen te doden. Straling kan zich alleen richten op een specifieke site of het hele lichaam.
   • Bijwerkingen kunnen aanzienlijk variëren, waaronder zich moe voelen, maagproblemen of huidirritatie. Bovendien kunnen infecties optreden.
   • De ernst van de bijwerkingen is afhankelijk van de duur en frequentie van de behandeling en de intensiteit van de straling.

2. 
   

   
   Meer informatie over gerichte therapie. Deze behandeling wordt vaak gebruikt in combinatie met andere therapieën. Het heeft het voordeel dat het specifiek gericht is op de zieke cellen en bijgevolg de tumor beheert. Gerichte antikankertherapieën worden vaak voorgeschreven in het geval van chronische leukemie, zoals chronische myeloïde leukemie.
   • Net als chemotherapie kan deze behandeling leiden tot verschillende bijwerkingen, waarvan de belangrijkste een gevoel van uitputting en een verhoogd risico op infectie zijn.
   • U kunt ook koorts, huiduitslag, hoofdpijn, misselijkheid of kortademigheid hebben.

3. 
   

   
   Meer informatie over biologische therapie. Deze vorm van behandeling maakt gebruik van de afweermechanismen van het lichaam om de ziekte te bestrijden. In theorie kan het lichaam kankercellen herkennen als abnormaal, schadelijk en probeert ze te vernietigen. Als u echter kanker heeft, zal dit mechanisme niet meer werken. Kankercellen kunnen bijvoorbeeld een manier vinden om zich te verbergen voor het immuunsysteem of ze kunnen het gedeeltelijk beschadigen. Met biologische therapie kan het immuunsysteem de kankercellen aanvallen zoals het hoort.
   • Een vorm van biologische therapie is om een ​​chemische stof of medicijn te gebruiken om het immuunsysteem te vertellen wat het moet doen.
   • Een andere vorm van biologische therapie omvat het verwijderen van sommige immuuncellen uit de patiënt en deze in het laboratorium leren om tumorcellen te identificeren voor eliminatie. Waarna ze opnieuw in het lichaam worden geïntroduceerd om te proberen de kankercellen te vernietigen.
   • Een derde optie is om de kankercellen te dwingen zich aan het immuunsysteem te openbaren. Meer specifiek, als de tumorcellen bepaalde signalen gebruiken om zich te verbergen door ze te activeren of deactiveren, wijzigt de therapie deze signalen zodat het systeem ze kan herkennen.
   • De meeste biologische therapieën zijn echter nog steeds experimenteel, wat betekent dat u zich moet aanmelden voor een klinische proef om zorg te ontvangen. Neem contact op met uw oncoloog over deze tests of zoek naar grotere ziekenhuizen om erachter te komen of ze dergelijk onderzoek uitvoeren.

4. 
   

   
   Overweeg stamceltransplantatie. Het is een bijzonder agressieve vorm van behandeling, die meestal wordt gebruikt na chemotherapie en na radiotherapie om het door de ziekte aangetaste beenmerg te vernietigen. Stamcellen kunnen worden afgenomen uit het bloed dat in uw lichaam circuleert en kunnen soms worden verkregen van een donor. Stamcellen bevorderen de reconstructie en regeneratie van beenmerg.
   • Als uw behandeling het gebruik van uw eigen stamcellen omvat (autologe hematopoietische stamceltransplantatie), worden deze geoogst en opgeslagen vóór chemotherapie. Als de stamcellen afkomstig zijn van een andere patiënt (allogene hematopoietische stamceltransplantatie), moeten ze eerst worden getest om de compatibiliteit te garanderen.
   • Nadat de transplantatie is voltooid, duurt het een periode van herstel, meestal een paar maanden, en de onaangename effecten zijn onder meer botpijn en neuronale schade, die gevoelloosheid kan veroorzaken. Andere complicaties die kunnen optreden zijn graft-versus-host-ziekte (GVHD), hartaandoeningen, infecties en secundaire kankers. U moet met uw arts praten over hoe u de pijn kunt beheersen en het risico op het ontwikkelen van andere ziekten kunt verminderen.
   • Allogene beenmergtransplantatie is vergelijkbaar met hematopoietische stamceltransplantatie, maar het komt nu heel vaak voorhttp://www.institutpaolicalmettes.fr/linstitut/actualites/actualite/article/la-greffe-de-moelle-osseuse-la-premiere-des-immunotherapies/.
5. Overweeg nieuwe therapieën. Een nieuwe vorm van behandeling die veelbelovend kan zijn, is FLT3-mutatietherapie. Als bij u net de diagnose kanker is gesteld, kunt u uw arts vragen naar gentherapie.

6. 
   

   
   Neem deel aan een klinische proef. Klinische proeven worden soms sterk aanbevolen wanneer andere soorten behandelingen kanker niet genezen. Voordat ze deelnemen aan een klinische proef, moeten patiënten aan bepaalde criteria voldoen, zoals een bepaald type leukemie of relatief gezond zijn. Vraag uw arts naar klinische onderzoeken. Bezoek de site van universitaire ziekenhuizen en regionale kankercentra (CRLCC).

Deel 3 Diagnose van leukemie

1. 
   

   
   Identificeer de symptomen. Een van de belangrijkste symptomen van leukemie is bloeden of blauwe plekken, omdat deze aandoening het vermogen van het lichaam om het bloed te stollen aantast. Andere symptomen zijn maagpijn, onverklaarbare koorts, constante vermoeidheid en gewrichts- of botpijn.
   • Andere symptomen kunnen ook optreden, zoals ontsteking van de lymfeklieren, vergroting van de milt of lever en gewichtsverlies.
   • Je kunt ook nachtelijk zweten, vaker infecties ontwikkelen, petechiën (kleine rode vlekken op de huid).

2. 
   

   
   Raadpleeg uw arts. Als u veel van deze symptomen heeft, moet u een arts raadplegen. Veel van deze symptomen kunnen echter ook wijzen op andere ziekten, waarvan sommige veel minder ernstig zijn. Ga er niet meteen van uit dat u leukemie heeft als u twee of drie van deze symptomen heeft.
   • Als uw arts denkt dat u leukemie heeft, zal hij de lymfeklieren en de maag inspecteren.
   • Hij zal waarschijnlijk een volledig hematologisch onderzoek uitvoeren om de concentraties van de voorgestelde elementen van het bloed (rode bloedcellen, witte bloedcellen en trombocyten) te evalueren.
   • Als uit de tests blijkt dat er een mogelijkheid van leukemie bestaat, kan uw arts u onderwerpen aan andere tests, zoals biopsie, rachicentese (bemonstering van cerebrospinale vloeistof), radiografie, beeldvorming met magnetische resonantie (MRI), computertomografie of echografie. .

3. 
   

   
   Meer informatie over de belangrijkste soorten leukemie. De meest voorkomende vormen zijn myeloïde leukemie en lymfatische leukemie, die acuut of chronisch kunnen zijn. Daarom zijn de vier belangrijkste diagnoses acute lymfatische leukemie, chronische lymfatische leukemie, acute myeloïde leukemie en chronische myeloïde.
   • Chronische leukemie verloopt niet zo snel als acute leukemie. In het laatste geval valt de kanker de nieuwe cellen aan. Om deze reden is acute leukemie agressiever.
   • De termen "myeloïde" en "lymfoïde" geven het type aangetaste cellen aan.

4. 
   

   
   Verwacht samenwerking met een team van artsen. Zodra de diagnose is gesteld, moet u actief samenwerken met de artsen en specialisten die voor u zorgen, waaronder een oncoloog (een arts voor kanker), een patholoog (een specialist in weefselziekten) en een hematoloog (een specialist in ziekten). bloed). Het kan ook nuttig zijn om een ​​psycholoog, een voedingsdeskundige en een gespecialiseerde verpleegkundige te raadplegen. U kunt ook contact opnemen met een natuurgeneeskundige, die alternatieve behandelingen kan aanbevelen om bijwerkingen zoals misselijkheid te verlichten.

5. 
   

   
   Wees voorbereid op tentamens. Ze zijn nodig om de ernst en het type leukemie te bepalen, maar ze worden ook gebruikt om uw algehele gezondheid te begrijpen. Omdat veel vormen van behandeling voor leukemie agressief zijn, moet u in goede gezondheid verkeren om deze tests te kunnen ondergaan. Als u niet in goede gezondheid bent, moet uw arts een ander type behandeling overwegen.
   • Waarschijnlijk krijgt u een bloedtest om te beoordelen of uw nieren en uw lever bestand zijn tegen chemotherapie.
   • Aan het begin van uw behandeling moet u ook een scenografisch onderzoek ondergaan.