Hoe weet je of je boomkikker een man of een vrouw is?

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Fysieke kenmerken
• Deel 2 Gedragskenmerken

Je hebt net een boomkikker geadopteerd, maar je weet nog niet hoe je het zult noemen? Maak je geen zorgen! Hoewel elke kikkersoort zijn eigen kenmerken heeft, zijn er voor de meerderheid van hen vrij eenvoudige manieren om onderscheid te maken tussen mannen en vrouwen. Leer de kenmerken en het gedrag van uw boomkikker observeren om in slechts enkele seconden te kunnen vertellen wat zijn geslacht is!

stadia

Deel 1 Fysieke kenmerken

1. 
   

   
   Meet de grootte. Bij de meeste kikkersoorten zijn mannen aanzienlijk kleiner dan vrouwen. De grootte van boomkikkers wordt algemeen beschouwd als tussen de 3 en 14 centimeter, hoewel dit kan variëren afhankelijk van de ondersoort. Normaal gesproken meten vrouwtjes bij dezelfde soort ongeveer een centimeter meer dan mannetjes en zijn iets zwaarder.
   • Dit fenomeen is gerelateerd aan hoe kikkers copuleren. Bij het paren moet het mannetje op de rug van het vrouwtje klimmen: het moet daarom iets groter zijn om niet onder het gewicht te worden verpletterd.

2. 
   

   
   Kijk of het dier een stemband heeft. Aangezien de meeste mannen de oorzaak zijn van kwaken (meer informatie hierover hieronder), hebben ze meestal een keel waarvan de vorm naar verwachting deze karakteristieke oproep zal produceren. De meeste mannelijke kikkers (inclusief mannelijke boomkikkers) hebben een "vocale zak" in de keel. Deze tas kan op het moment van kwaken als een ballon met lucht worden gevuld. Wanneer de kikker stil is, kan de leeggelopen vocale zak van het mannetje lijken op het niveau van de keel, een stuk huid dunner en breder dan bij vrouwen.
   • Bovendien is het gebruikelijk dat de kleur van de stemtas verschilt van de kleur van de rest van de buikzijde. Geelachtige of bruine schaduwen komen veel voor in de vocale zak.

3. 
   

   
   
   
   Kijk naar de grootte van de oren. In tegenstelling tot mensen hebben kikkers geen oren die uit de schedel steken, maar eerder platte huidschijven aan elke kant van het hoofd, achter de ogen. Het gebeurt soms (maar het is niet systematisch) dat deze schijven een andere kleur van de huid hebben die ze omringt. Over het algemeen hebben mannelijke kikkers meestal grotere oren dan hun ogen. Vrouwtjes daarentegen hebben ogen en oren van dezelfde grootte (of oren die iets kleiner zijn dan de ogen).

4. 
   

   
   Kijk of er sukkels in de buurt van de duimen zijn. Mannelijke kikkers (inclusief mannelijke boomkikkers) hebben vaak ronde zuignappen op de voorpoten of voorpoten zodat ze tijdens het paren gemakkelijker op de ruggen van vrouwen kunnen vangen. Kikkers hebben bijvoorbeeld soms een harde, verhoogde preekstoel aan elke duim. Als je de indruk hebt dat de duim van je kikker groter en breder is dan zijn andere vingers, vooral aan het einde, is het waarschijnlijk dat het een mannetje is.
   • Deze eigenaardigheid kan moeilijk te herkennen zijn, behalve tijdens het broedseizoen, wanneer de duim vergroot wordt om te paren.

5. 
   

   
   
   
   Zoek naar minder algemene functies. Er zijn veel andere fysieke aspecten die onderscheid kunnen maken tussen mannelijke en vrouwelijke kikkers. U vindt hieronder een nummer. Deze kenmerken variëren naargelang de soort: sommigen zullen ze hebben en anderen niet. Sommige functies zijn ook tijdelijk: de hieronder genoemde aanwezigheid van haken is bijvoorbeeld alleen zichtbaar tijdens het paarseizoen.
   • Sommige mannelijke kikkers hebben grotere voorpoten en spieren die beter zichtbaar zijn.
   • Sommige mannelijke kikkers hebben haakvormige gezwellen aan hun benen die handig zijn bij het paren.
   • Bij sommige soorten hebben mannelijke kikkers een ruwe, ruwe huid (soms met kleine stekels), terwijl de vrouwelijke huid glad is.

Deel 2 Gedragskenmerken

1. 
   

   
   Luister naar de nacht kwaken. Het zijn de mannelijke kikkers die 's nachts kwaken produceren die onophoudelijk lijkt. Met deze roep proberen ze partners naar de broedplaatsen aan te trekken. De vrouwtjes gebruiken het kwaken van de mannetjes om onder hen de meest krachtige en de aantrekkelijkste te kiezen. Omgekeerde vrouwtjes hebben meestal heel weinig geluid.
   • Dat wil niet zeggen dat vrouwelijke kikkers niet kwaken nooit. Het kan gebeuren dat ze om andere redenen kwaken. Een vrouwelijke kikker die wordt betrapt door een roofdier zal bijvoorbeeld "gillen". Aan de andere kant zullen ze niet de hele nacht ononderbroken doorbrengen met kwaken zoals de meeste mannen doen.

2. 
   

   
   Probeer een "wrijvend" gedrag te identificeren. Dit gedrag is moeilijk te beschrijven in een chaotische taal. Van tijd tot tijd wrijven mannelijke kikkers over objecten. Met andere woorden, de kikker klimt op een object, grijpt het vast met behulp van zijn voorpoten en drukt het sterk tegen zijn voorste oppervlak. Meestal beweegt ze niet heen en weer zoals een hond zou kunnen doen, maar haar bedoelingen zijn meestal heel duidelijk.
   • Hoewel dit vaak het geval is, wordt dit gedrag niet uitsluitend bij vrouwelijke kikkers toegepast. Soms zie je mannelijke kikkers knuffelen of "wrijven" tegen objecten zoals planten of kiezels. Af en toe wrijven mannelijke kikkers tegen andere mannetjes. Vrouwtjes wrijven daarentegen nooit.

3. 
   

   
   Leer welk gedrag geen indicatie is van seks. Er zijn gedragingen die typisch kunnen lijken voor mannen of typische vrouwen, maar in werkelijkheid zijn ze dat niet. Hier zijn er een aantal:
   • mannen en vrouwen zullen proberen te vluchten of zichzelf te verdedigen als ze zich bedreigd voelen
   • mannetjes en vrouwtjes hebben een huid die op dezelfde manier ruelt
   • zowel mannen als vrouwen kunnen proberen zichzelf te camoufleren op objecten met een kleur die vergelijkbaar is met die van hen
   • binnen dezelfde soort zullen mannetjes en vrouwtjes op dezelfde manier voeden

4. 
   

   
   Als geen van deze technieken overtuigend is geweest, vraag dan een gespecialiseerde fokker of een dierenarts. Het is niet altijd gemakkelijk om het geslacht van kikkers te bepalen, laat staan ​​of het een exemplaar van een kleine soort is of waarvan de seksuele kenmerken niet erg gedifferentieerd zijn. In dit geval kunt u een beroep doen op de mening van een specialist. U kunt bijvoorbeeld praten met een dierenarts, een bioloog of een specialist in amfibieën.