Hoe weet je of je candidiasis hebt?

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Evaluatie van de symptomen
• Deel 2 Een diagnose stellen

Candidiasis is een veel voorkomende aandoening veroorzaakt door het micro-organisme Candida Albicans. Deze gist maakt deel uit van de normale bacteriële flora van de vagina met andere goede bacteriën en wordt meestal beheerst door het immuunsysteem. Soms kan er echter een onbalans optreden tussen gisten en bacteriën waardoor een overproductie van deze gisten ontstaat, wat leidt tot een infectie (vaginale candidiasis genoemd). De meeste vrouwen hebben vroeg of laat last van een schimmelinfectie en deze aandoening kan erg irritant zijn, daarom is het belangrijk om te weten hoe ze te identificeren, zodat u zo snel mogelijk kunt worden behandeld.

stadia

Deel 1 Evaluatie van de symptomen

1. 
   

   
   Identificeer de symptomen. Een aantal fysieke symptomen kan wijzen op de aanwezigheid van candidiasis. De meest voorkomende symptomen zijn:
   • jeuk (vooral op de vulva of rond de vaginale opening),
   • gevoel van pijn, roodheid en algemeen gevoel van onbehagen in het vaginale gebied,
   • pijn of branderig gevoel tijdens het plassen of geslachtsgemeenschap,
   • dikke vaginale afscheiding (vergelijkbaar met kwark), wit en reukloos. Niet alle vrouwen vertonen dit teken.

2. 
   

   
   Onderzoek de mogelijke oorzaken. Als u niet kunt bepalen of u candidiasis heeft, overweeg dan enkele van de meest voorkomende oorzaken van deze schimmelinfectie.
   • Antibiotica: veel vrouwen ontwikkelen deze aandoening na enkele dagen antibiotica te hebben gebruikt. Deze medicijnen doden enkele van de goede bacteriën van het lichaam, waaronder die die de groei van gisten voorkomen. Daarom kunnen ze een schimmelinfectie veroorzaken. Als u recent antibiotica heeft gebruikt en u ervaart een branderig gevoel en jeuk in het vaginale gebied, is het waarschijnlijk dat u deze infectie heeft.
   • Menstruatie: tijdens de menstruatiecyclus nemen de risico's op schimmelinfectie toe. Tijdens de menstruatie geven oestrogenen glycogeen (een soort suiker in cellen) af op het vaginale slijmvlies. Naarmate de concentratie progesteron toeneemt, verspreiden de cellen zich in de vagina, waardoor suiker vrijkomt waardoor de gist zich kan vermenigvuldigen en groeien. Daarom, als u de symptomen tot nu toe hebt beschreven en u weet dat uw menstruatie zal komen, kunt u geïnfecteerd zijn.
   • Anticonceptie: sommige anticonceptiepillen en de morning-afterpil veroorzaken hormonale veranderingen (vooral voor oestrogenen), die candidiasis kunnen veroorzaken.
   • Vaginale douche: Vaginale douches (injecties van een vloeistof in de vagina) worden voornamelijk gebruikt om de vagina te reinigen na de menstruatie. Deskundigen hebben echter ontdekt dat het frequente en regelmatige gebruik van deze methode de balans tussen bacteriële flora en vaginale clementie kan veranderen, waardoor de balans tussen goede en slechte bacteriën verandert. In feite helpen goede bacteriën het milieu voldoende zuur te houden en hun vernietiging leidt tot een overmatige verspreiding van de slechte bacteriën die candidiasis veroorzaken.
   • Enkele bestaande gezondheidsproblemen: Bepaalde aandoeningen of ziekten, zoals HIV of diabetes, kunnen ook deze schimmelinfectie veroorzaken.
   • Algemene gezondheidsstatus: ziekte, obesitas, ongezonde nachtgewoonten en stress kunnen het risico op het ontwikkelen van een dergelijke infectie vergroten.

3. 
   

   
   
   
   Doe thuis een pH-test. Dit is een test die je thuis kunt doen om erachter te komen of je deze infectie hebt. De normale pH van de vagina heeft een geschatte waarde van 4, wat betekent dat deze licht zuur is. Volg alle instructies bij de test.
   • De kit moet een stuk speciaal papier bevatten om de pH te meten, die gedurende enkele seconden tegen de vaginale wanden moet worden aangebracht. Vervolgens moet u de kleur op het papier observeren en vergelijken met de kleur die is aangegeven in de tabel bij de set. De waarde op de grafiek voor de kleur die het dichtst bij die van het papier komt, is de pH van de vagina.
   • Raadpleeg een gynaecoloog als de pH hoger is dan 4. Houd er echter rekening mee dat deze test niet noodzakelijkerwijs aangeeft dat u candidiasis heeft, maar het kan erop wijzen dat u een teken van een andere infectie heeft.
   • Als de pH lager is dan 4, is het waarschijnlijk (maar niet met zekerheid) dat u candidiasis heeft.

Deel 2 Een diagnose stellen

1. 
   

   
   
   
   Maak een afspraak met uw arts. Als u nog nooit eerder een schimmelinfectie heeft gehad of als u niet zeker weet welk type probleem u heeft, moet u een afspraak maken met uw gynaecoloog. Dit is de enige manier om zeker te weten of u daadwerkelijk een dergelijke infectie heeft. Het is belangrijk om een ​​veilige diagnose te krijgen, omdat er verschillende soorten vaginale infecties zijn die vrouwen vaak verwarren met candidiasis. Hoewel schimmelinfecties heel vaak voorkomen, vinden vrouwen het vaak moeilijk om een ​​diagnose te stellen. Onderzoek heeft aangetoond dat slechts 35% van de patiënten die candidiasis hebben gehad, zich correct kan identificeren aan de hand van symptomen.
   • Overweeg tijdens je menstruatie te wachten tot het einde van je cyclus voordat je, indien mogelijk, je arts raadpleegt. Als u echter ernstige symptomen heeft, raadpleeg dan onmiddellijk uw arts, zelfs als u ongesteld bent.
   • Als u naar een spoedconsult gaat en niet uw gebruikelijke gynaecoloog raadpleegt, wees dan voorbereid om al uw medische geschiedenis te verstrekken.
   • Zwangere vrouwen moeten niet worden behandeld voordat ze hun arts zien.

2. 
   

   
   Doe een lichamelijk examen, inclusief een vaginaal examen. Om de diagnose te bevestigen, moet de gynaecoloog de lippen en vulva ausculteren op tekenen van ontsteking, meestal zonder een volledig gynaecologisch onderzoek uit te voeren. Over het algemeen neemt de arts een monster van vaginale secretie met een bal van katoen en lexamine onder een microscoop om de mogelijke aanwezigheid van gisten of andere infecties te detecteren. Dit type onderzoek wordt genoemd vaginaal uitstrijkje en is de eerste methode die wordt gebruikt om candidiasis te bevestigen. De gynaecoloog kan andere tests voorschrijven om andere mogelijke oorzaken van uw symptomen uit te sluiten, zoals seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's).
   • De schimmel van het Candida-geslacht die verantwoordelijk is voor infectie kan onder de microscoop worden geïdentificeerd omdat deze altijd verschijnt als ontluikende of vertakte gisten.
   • Alle candidiasis wordt niet veroorzaakt door Candida Albicans omdat er andere vormen van deze infectie zijn. Soms is een gistcultuur nodig als de patiënt terugkerende infecties blijft hebben.
   • Vergeet niet dat er andere mogelijke redenen zijn waarom u een vaginale aandoening heeft, waaronder andere infecties zoals bacteriële vaginose of trichomoniasis. Veel van de symptomen van candidiasis lijken bijvoorbeeld erg op die van een soa.

3. 
   

   
   Word genezen. De gynaecoloog kan een enkele dosis tablet van een antischimmelmiddel, zoals fluconazol, voorschrijven dat oraal moet worden ingenomen. U kunt enige verlichting verwachten in de eerste 12 tot 24 uur. Dit is de meest effectieve en snelste manier om candidiasis te behandelen. Er zijn ook andere actuele behandelingen die u kunt kopen in recept of zonder recept apotheek, waaronder antischimmelcrèmes, zalven en zetpillen om aan te brengen of in de vagina te steken. Raadpleeg uw gynaecoloog om de beste behandeling voor uw specifieke geval te vinden.
   • Als u een vaginale schimmelinfectie heeft en door een arts is gediagnosticeerd, kunt u dergelijke infecties in de toekomst zelf diagnosticeren en uzelf behandelen door medicijnen zonder recept te gebruiken. Zelfs vrouwen die eerder schimmelinfecties hebben gehad, kunnen de symptomen echter verwarren. Neem contact op met uw gynaecoloog als u geen resultaten krijgt met vrij verkrijgbare medicijnen.
   • Als na drie dagen de symptomen niet verbeteren (bijvoorbeeld als vaginale secreties toenemen of van kleur veranderen), bel dan de gynaecoloog.