Hoe weet u wanneer u de arts moet bellen als uw kind ziek is?

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Evaluatie van ziekten en koorts
• Deel 2 Beoordeling van trauma en letsel
• Deel 3 Zich voorbereiden en anderen voorbereiden

Wanneer u voor een kind of baby moet zorgen met symptomen van een mogelijke ziekte of trauma, kan het moeilijk zijn om beslissingen te nemen op basis van de reden, niet op basis van de emoties die u voelt. Moet u de arts uit voorzorg bellen? Maakt u zich ergens zorgen over (en neemt u ook het risico het kind te bewapenen) en stoort u uiteindelijk het ziekenhuispersoneel voor niet veel? Door u van tevoren te informeren over veelvoorkomende symptomen van ziekten en verwondingen die de tussenkomst van een kinderarts vereisen of niet, kunt u een beslissing nemen met meer zekerheid. Vergeet echter niet om uiteindelijk op uw eigen oordeel te vertrouwen en kies voor voorzichtigheid wanneer u twijfelt.

stadia

Deel 1 Evaluatie van ziekten en koorts

1. 
   

   
   Bel de arts als u twijfelt. Niemand wil het soort ouder zijn dat de kinderarts belt voor een kleine verkoudheid of onbeduidende koorts en wordt verteld dat hij zich geen zorgen hoeft te maken tenzij de symptomen erger worden. Als u echter zou moeten kiezen tussen schaamte riskeren of de gezondheid van uw kind in gevaar brengt, ligt de keuze voor de hand.
   • De meeste verpleegkundigen en kinderartsen zijn erg begripvol met radeloze ouders die vragen om problemen die eigenlijk minimaal blijken te zijn. In feite, als u nooit meer dan begrip voelt wanneer u belt vanwege redelijke bezorgdheid, zou u moeten overwegen om uw zorgverlener te veranderen.
   • Verkrijg betrouwbare medische informatie en gebruik die evenals uw oordeel om te beslissen wanneer u de arts moet bellen. Koop een boek dat door uw kinderarts wordt aanbevolen en bezoek ook de site van de kinderarts, omdat dit soort platforms vaak goede informatie bieden. De Franse kindervereniging biedt ouders ook waardevolle informatie over kinderziekten.

2. 
   

   
   
   
   Volg de progressie van koorts en wees er niet bang voor. De meeste artsen zijn het erover eens dat een eenvoudige koorts, zonder extra symptomen, normaal gesproken geen manifestatie is van een groot gezondheidsprobleem, behalve als het gaat om baby's jonger dan drie maanden. Koorts is immers een natuurlijk proces dat in het lichaam wordt waargenomen tijdens een gevecht tegen infecties en ziekten.
   • Baby's jonger dan 3 maanden zijn een speciaal geval. Als een baby in deze leeftijdscategorie een temperatuur van 38 graden Celsius of hoger heeft, zoek dan onmiddellijk medische hulp of medische hulp.
   • Voor kinderen tussen 3 maanden en 3 jaar oud, als u langdurige koorts (meer dan twee dagen) opmerkt boven 39 graden Celsius, moet u de arts bellen.
   • Voor kinderen ouder dan drie jaar, neem contact op met de arts als de temperatuur boven 40 graden Celsius komt, of als dit gepaard gaat met veranderingen in gedrag of activiteitenniveau, of als de koorts langer dan 3 dagen aanhoudt, ongeacht de temperatuur. graad.

3. 
   

   
   
   
   Besteed aandacht aan veel voorkomende ziektesymptomen. Ouders van jonge kinderen begrijpen snel dat braken, diarree, hoesten en niezen behoren tot de vele symptomen die erop wijzen dat ze belang moeten hechten aan de hygiëne van kinderen. Elk van deze symptomen kan wijzen op een ziekte die ernstig genoeg is om een ​​arts te bellen, maar meestal is het beter om een ​​tijdje te wachten en te zien hoe dingen veranderen. Gebruik de volgende lijst met veelvoorkomende ziektesymptomen als leidraad om te weten wat u moet doen.
   • Uitdroging: de frequentie van urineren is een van de beste manieren om te bepalen of het kind is uitgedroogd. Zuigelingen en baby's moeten minstens elke 6 uur urineren en oudere kinderen moeten dit minstens 3 keer per dag doen. Zoek medische hulp als de frequentie van urineren laag is en u symptomen opmerkt zoals een droge huid, lippen en mond, donkergele urine, verminderd gewicht, gebrek aan traanproductie, saaiheid en verzonken ogen of het verschijnen van huidplooien.
   • Braken: Een paar keer overgeven in de loop van een dag of twee is op zichzelf geen groot probleem. U moet echter medische hulp inroepen als braken na verloop van tijd aanhoudt of verergert, in combinatie met buikpijn, als er bloed in het braaksel zit, als het groen is, of als u symptomen van uitdroging opmerkt.
   • Diarree: dit kan enkele dagen duren zonder u zorgen te maken. Bel echter uw arts als u tekenen van uitdroging opmerkt, als er bloed in de ontlasting is, als de diarree meer dan 6 tot 8 keer per dag optreedt of als het langer dan een week aanhoudt of als u merkt dat tekenen van andere ziekten.
   • Verkoudheid: de eenvoudige griep kan bij kinderen tussen de 10 en 14 dagen duren. Schakel de arts in als de symptomen langer duren en worden gevolgd door duizeligheid of ademhalingsproblemen, voedingsproblemen of als de wonden na 3 tot 5 dagen verergeren.
   • Neusverstopping: bel de arts als dit merkbare ademhalingsproblemen veroorzaakt (bijvoorbeeld wanneer u merkt dat de huid tijdens het ademen tussen de ribben zinkt of dat het kind moeite heeft met eten vanwege de congestie). Bel ook de arts wanneer dit wordt gevolgd door een bijna aanhoudende en frequente hoest.
   • Oorinfecties: deze kunnen zeer vaak voorkomen bij kinderen en uw arts kan u adviseren te wachten tot er meer symptomen zijn voordat u zich zorgen maakt. Bel hem of haar als de pijn ernstig of etterend is of handel volgens de gegeven aanbevelingen. Symptomen van een oorontsteking bij baby's zijn congestie, frequente oorpijn, koorts en prikkelbaarheid.

4. 
   

   
   Leer de tekenen van ziekten te identificeren. Door de verschillende symptomen bij het kind waar te nemen, weet u of hij een ernstige ziekte heeft of niet. de borden geruststellend impliceer dat je moet wachten om de evolutie van de situatie te zien. De symptomen zorgelijk aangeven dat u een arts moet bellen en de symptomen ernstig moet u onmiddellijk medische hulp inroepen.
   • Uiterlijk: stralende en waakzame blik (Rassurant), saaie, slaperige en uitdrukkingsloze blik (zorgwekkend), glazige en lege blik (ernstig).
   • Huilen: normaal (R), waterig en zeurderig (I), zwak en zeurend (G).
   • Niveau van activiteit: normaal (R), wispelturig en slaperiger (I), moeilijk wakker te worden en gebrek aan interesse in games (G).
   • Eetlust: normaal (R), het kind neemt de maaltijden, maar eet of drinkt weinig (I), hij weigert te eten of drinken (G).
   • Plassen: normaal (R), onregelmatig of donkergeel (I), slechte durineproductie, uitgedroogd airborn (G).

Deel 2 Beoordeling van trauma en letsel

1. 
   

   
   Wees voorzichtig. Zoals eerder vermeld, bel de arts als u twijfels hebt. Gebruik de hier verstrekte informatie als elders om meer zelfvertrouwen te hebben wanneer u moet handelen, maar vertrouw ook op uw oordeel.
   • Voor wat trauma en letsel, zal het onmiddellijk duidelijk zijn dat een arts (of meer) moet ingrijpen. In andere gevallen, zoals hoofdtrauma, verschijnen de symptomen mogelijk niet ter plaatse. Let op nieuwe symptomen of tekenen van verergering na enig trauma en wees klaar om de arts te bellen of indien nodig actie te ondernemen.

2. 
   

   
   Genees bloedingen en snijwonden. Elk kind heeft snijwonden en krassen en de meeste kunnen thuis worden behandeld met water, een schoon verband en zeep. Tussen deze kleine bloedingen en ernstige verwondingen die onmiddellijke medische aandacht vereisen, zijn er bepaalde situaties die het bellen van de arts rechtvaardigen.
   • Met betrekking tot snijwonden, moet u de arts bellen als de wond te breed is om te verbinden, als deze doordringt en diep is, als het bloeden niet stopt na 15 minuten druk of als de randen van de wond zijn gescheurd en verspreid. Vraag ook om diepe of brede sneden in het gezicht.
   • Als een bestaand letsel symptomen van infectie vertoont, zoals ettering, geur of zwelling, bel dan onmiddellijk een arts.
   • Voor bloedingen uit de neus, neem alleen contact op met de arts als dit regelmatig optreedt (meerdere keren per dag) of als het bloeden niet stopt nadat u gedurende minstens 15 minuten druk heeft uitgeoefend (met uw hoofd gekanteld hieronder).

3. 
   

   
   Wees alert op roodheid en brandwonden. Hoewel er verschillende bronnen zijn, moet u ook observeren hoe roodheid en brandwonden optreden.
   • U moet de arts bellen als de roodheid en brandwonden een groot deel van het lichaam bedekken, als ze blaren vormen, sijpelen, opengaan of het gezicht of de geslachtsorganen beïnvloeden.
   • Deze twee aandoeningen kunnen enige tijd duren voordat ze volledig op de huid verschijnen, dus controleer regelmatig of er veranderingen zijn en vooral als er tekenen van infectie verschijnen.

4. 
   

   
   Neem voorzorgsmaatregelen na vallen en ander letsel. De meeste van bobos zijn onmiddellijk zichtbaar en de beslissing om een ​​arts te bellen of niet kan ter plekke worden genomen. Als het bijvoorbeeld gaat om hoofdtrauma, moet u meestal voortdurend het uiterlijk van symptomen observeren.
   • Bel de arts voor letsel dat het moeilijk of pijnlijk maakt om extremiteiten (armen, benen, handen, voeten) te verplaatsen. Bel hem als er een groot hematoom of bult verschijnt of de plaats te gezwollen is.
   • Voor baby's is het raadzaam om voor elke val een arts te bellen, zelfs als de symptomen niet zichtbaar zijn.
   • In het geval van kinderen, bel alleen als u een teken van trauma opmerkt na een val of als u weet dat het kind is gevallen, maar u weet niet hoe u de ernst van de val of het lichaamsdeel dat de schok heeft ondergaan, kunt bepalen.
   • Zorg ervoor dat u na een val of ander hoofdtrauma symptomen van hoofdpijn, vermoeidheid, verwardheid, braken of misselijkheid, wazig zien of andere tekenen van hersenschudding heeft. Als u twijfelt, ga dan altijd voor het gesprek.
   • Als uw kind bewusteloos raakt door hoofdletsel, moet hij / zij onmiddellijk worden onderzocht. Als hij meer dan een of twee keer overgeeft, of zijn hoofdpijn wordt lelijk, moet je hem ook laten onderzoeken.

Deel 3 Zich voorbereiden en anderen voorbereiden

1. 
   

   
   Houd altijd belangrijke telefoonnummers binnen handbereik. Het is niet het moment dat je een ziek of gewond kind huilt dat je op zoek moet gaan naar het nummer van de arts. Of u uw kind toevertrouwt aan een babysitteuse van beroep of aan uw tante, het wordt aanbevolen om de toegang tot belangrijke contacten te vergemakkelijken.
   • Vermeld duidelijk het nummer van uw kinderarts, het alarmnummer (zoals 112), het gifcentrumnummer en het uwe.
   • In het beste geval zijn degenen die voor uw kinderen zorgen goed opgeleid in hartmassage en eerste hulp. Desondanks is het altijd goed om een ​​kleine gids tot hun beschikking te stellen.

2. 
   

   
   Heb een lijst met symptomen waarvoor u contact moet opnemen met de arts. Voor uw eigen bestwil en die van anderen, moet u een lijst met symptomen weergeven die de tussenkomst van de arts vereisen. Als een van deze tekens verschijnt, bel dan onmiddellijk. Overweeg de volgende lijst:
   • veranderingen in kleur (bleekheid of blauwachtige kleur in het gezicht, rond de lippen of op de nagels, ogen en huid gelig),
   • huid die abnormaal stijf of flexibel wordt,
   • één of beide ogen worden gezwollen, rood of geven een plakkerige vloeistof af,
   • de navel wordt rood of gevoelig,
   • koorts gepaard met roodheid,
   • een beet van een kat, hond of ander dier waardoor bloed stroomt,
   • moeite met slikken, ademhalen, eten of praten,
   • de aanwezigheid van bloed in het braaksel of de ontlasting,
   • het kind huilt lang en kan niet worden getroost,
   • de weigering om te eten,
   • het kind is ongewoon moe en chagrijnig,
   • koude rillingen die het lichaam doen rillen of andere stuipen,
   • bewustzijnsverlies voor een bepaalde tijd (het kind is dood of heeft een aanval),
   • vreselijke hoofdpijn,
   • neusafscheiding met een vreemde kleur, een slechte geur of met bloed,
   • lotite,
   • doofheid,
   • bloed of afscheidingen die uit de mond of oren komen,
   • gezichtsstoornissen, lichtgevoelige ogen,
   • pijn of ankylose waargenomen in de nek,
   • pijnlijke keel, hypersialiteit,
   • snelle of krachtige ademhaling, niet reactief tegen anti-astmatische medicijnen,
   • ernstige hoest of hoest met bloed of aanhoudende hoest,
   • een ondraaglijke buikpijn,
   • gezwollen buik,
   • rugpijn, pijnlijk en frequent urineren,
   • een urine met een vreemde kleur, erg donker of met een slechte geur,
   • roodheid, ontsteking of pijn in het nieuwe duingewricht die niet wordt veroorzaakt door trauma,
   • een kras of snee die geïnfecteerd lijkt (laat pus motregenen, rood, gevoelig, gezwollen, heet).