Hoe een verstuikte pols te herkennen

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Identificeer de symptomen van lentorse
• Deel 2 Raadpleeg een arts

Polsverstuikingen zijn relatief veel voorkomende blessures, vooral bij sporters. Deze treden op wanneer de ligamenten in de pols te ver rekken, waardoor ze scheuren, gedeeltelijk of volledig. Een verstuiking veroorzaakt dan pijn, ontsteking en soms blauwe plekken, afhankelijk van de ernst van het letsel (eerste, tweede of derde graad). Soms kan het moeilijk zijn om het verschil te zien tussen een slechte polsverstuiking en een fractuur, dus je moet goed geïnformeerd zijn om het verschil te kennen. Als u om welke reden dan ook een fractuur vermoedt, kunt u een afspraak maken met uw arts voor behandeling.

stadia

Deel 1 Identificeer de symptomen van lentorse

1. 
   

   
   Verwacht pijn tijdens beweging. Pols verstuikingen worden ingedeeld in verschillende categorieën, afhankelijk van de ernst die afhankelijk is van de toestand van de betrokken ligamenten. Lichte verstuikingen (eerste graad) omvatten ongewoon strekken van de ligamenten, maar geen significante scheuren. Medium verstuikingen (tweede graad) hebben een grotere scheur (tot 50% van de vezels). Ernstige verstuikingen (derde graad) omvatten ernstige scheuren van de vezels of volledige breuk van de ligamenten. Daarom moet de beweging tijdens een eerste of tweedegraads letsel relatief normaal blijven, zelfs als het pijn veroorzaakt. Derde-graads wonden resulteren vaak in gewrichtsinstabiliteit (te veel mobiliteit) op het moment van beweging omdat de betrokken ligamenten niet langer goed zijn bevestigd aan de pols botten (carpale botten). Integendeel, de bewegingen zijn veel beperkter in het geval van polsfracturen en u zult vaak het gevoel hebben dat de botten tegen elkaar wrijven door de pols te bewegen.
   • Verstuikingen in de eerste graad zijn enigszins pijnlijk en de pijn wordt vaak beschreven als kloppend en scherp tijdens beweging.
   • Verstuikingen in de tweede graad veroorzaken matige of ernstige pijn, afhankelijk van de mate van scheuren. De pijn zal nog steeds meer uitgesproken zijn dan de eerste graad en zal soms een indruk van pulsatie geven vanwege de ontsteking die zich ontwikkelt.
   • Derdegraads verstuikingen zijn vaak minder pijnlijk (in het begin) dan tweedegraads verstuikingen omdat de ligamenten volledig zijn afgesneden en de omliggende zenuwen niet irriteren. Ze kunnen echter ook een indruk van pulsatie geven vanwege de aanwezige ontsteking.

2. 
   

   
   
   
   Let op ontstekingen. Ontsteking (dwz zwelling onder de huid) is een veel voorkomend symptoom van polsverstuikingen, maar ook fracturen, hoewel dit aanzienlijk kan variëren, afhankelijk van de mate van het letsel. Over het algemeen zijn verstuikingen in de eerste graad die met de kleinste ontsteking en die in de derde graad veroorzaken significante ontsteking. Het zal je pols opzwellen en het ziet er veel dikker uit dan de andere. De ontstekingsreactie van het lichaam op het letsel, vooral in het geval van een verstuiking, is meestal een overreactie ter voorbereiding op het ergste scenario: een open wond die tot infectie kan leiden. Het kan dus nuttig zijn om te proberen de ontsteking veroorzaakt door lentorse te beperken door verkoudheid, kompressen of ontstekingsremmende medicijnen te gebruiken, omdat dit de pijn vermindert en de mobiliteit van het gewricht behoudt.
   • Flaming veroorzaakt geen verkleuring van de huid, behalve voor normale roodheid veroorzaakt door de massale instroom van warm bloed onder de huid.
   • Vanwege ophopingen veroorzaakt door ontsteking, voornamelijk lymfe en een verscheidenheid aan immuunsysteemcellen, zal een polsverstuiking warm aanvoelen. De meeste van deze verwondingen geven je dat warme gevoel vanwege ontsteking, maar soms kunnen de pols en hand kouder lijken omdat de bloedsomloop stopt vanwege schade aan de bloedvaten.

3. 
   

   
   
   
   Let op het verschijnen van kneuzingen. Zelfs als de ontstekingsreactie van het lichaam ontsteking veroorzaakt op het niveau van de wond, is het een andere reactie dan die van blauwe plekken. Blauwe plekken worden eerder veroorzaakt door bloed dat de weefsels rond afgesneden bloedvaten (kleine slagaders en aders) binnendringt. Eerstegraads verstuikingen veroorzaken meestal geen blauwe plekken, tenzij de wond het gevolg is van een krachtige klap die de onderhuidse bloedvaten direct onder de opperhuid heeft verpletterd. Tweedegraads verstuikingen omvatten meer uitgesproken ontsteking, maar dit betekent niet dat blauwe plekken zich zullen ontwikkelen, het hangt vooral af van hoe je jezelf pijn doet. Derdegraads verstuikingen brengen aanzienlijke ontstekingen en meestal zichtbare kneuzingen met zich mee, omdat het trauma heeft geresulteerd in een volledige ligamentscheur die ernstig genoeg is om de bloedvaten rondom te scheuren of te beschadigen.
   • De donkere kleur van de blauwe plek wordt veroorzaakt door bloed dat in de weefsels stroomt net onder het oppervlak van de huid. Terwijl het degradeert en uit de weefsels wordt verwijderd, verandert de blauwe plek van donkerblauw naar groen naar geel.
   • In tegenstelling tot verstuikingen, zijn polsfracturen altijd gekneusd vanwege de kracht van het trauma dat de polsen brak.
   • Een derdegraads verstuiking kan een "avulsiefractuur" veroorzaken waarbij de ligamenten een kleine achterkant scheuren. In dit geval zult u onmiddellijk veel pijn voelen en ontstekingen en blauwe plekken waarnemen.

4. 
   

   
   Breng ijs aan en zie verbetering. Polsverstuikingen, ongeacht de mate, reageren goed op ijstherapie, omdat het ontstekingen vermindert en de omliggende zenuwvezels die pijn veroorzaken verdooft. Koude therapie (met ijs of bevroren gelpacks) is vooral belangrijk voor tweedegraads of derdegraads verstuikingen, omdat deze ervoor zorgen dat de ontsteking rond de wond verergert. Door het gebruik van koude therapie op een pols verstuiking gedurende tien tot vijftien minuten elk uur of twee uur direct na het trauma, zult u na één of twee dagen een positief effect merken op het verminderen van pijn en flexibiliteit. van beweging. Integendeel, het aanbrengen van ijs op een polsfractuur helpt ook om pijn en ontsteking te verminderen, maar de symptomen komen meestal terug nadat het ijseffect verdwijnt. Over het algemeen heeft koude therapie betere resultaten bij verstuikingen dan bij fracturen.
   • Spanningsfracturen lijken op eerste- of tweedegraads verstuikingen en reageren beter op koude therapie dan ernstiger fracturen.
   • Wanneer u ijs op een verstuiking aanbrengt, moet u niet vergeten het in een fijne handdoek te wikkelen om irritatie en bevriezing te voorkomen.

Deel 2 Raadpleeg een arts

1. 
   

   
   Raadpleeg uw huisarts. Hoewel de bovenstaande informatie u kan helpen te begrijpen of u een verstuiking heeft en of deze ernstig is of niet, is uw arts veel beter in staat om een ​​juiste diagnose te stellen. In feite maakt een gedetailleerde geschiedenis het mogelijk om in ongeveer 70% van de gevallen die de pols deuken een specifieke diagnose te stellen. Hij zal u onderzoeken en andere tests uitvoeren en als het letsel ernstig lijkt, kan hij u vragen om een ​​röntgenfoto te maken om een ​​mogelijke breuk uit te sluiten. X-stralen laten echter alleen bot zien, geen zacht weefsel zoals ligamenten, pezen, bloedvaten of zenuwen. Het kan moeilijk zijn om carpale botten gebroken op een radio te zien, vooral vermoeidheidsbreuken, vanwege hun kleine formaat en de kleine ruimte waarin ze zijn geïnstalleerd. Als de radio geen breuk kan zien, maar als uw letsel ernstig is en een operatie vereist, kan uw arts u vragen om een ​​MRI- of CT-scan te maken.
   • Kleine carpale botbreuken (vooral de scaphoid) zijn erg moeilijk te zien op een radio voordat de ontsteking verdwijnt. Je moet dus een week of langer wachten voordat je op een radio gaat. Dit type letsel kan er ook toe leiden dat u andere tests moet ondergaan, zoals een MRI, of dat u een gipsverband of een spalk moet krijgen, afhankelijk van de ernst van de symptomen en het betrokken trauma.
   • Lostoeoporose (een aandoening gekenmerkt door botdemineralisatie en botfragiliteit) is een belangrijke risicofactor voor het optreden van polsfracturen, hoewel dit het risico op kunstgebitten niet vermindert.

2. 
   

   
   Heb een MRI Voor alle verstuikingen in de eerste graad, en de meeste in de tweede graad, is er geen behoefte aan een MRI of andere beeldvormende test omdat de wond snel zal genezen, meestal binnen een paar weken zonder medische behandeling. . In het geval van een ernstiger verstuiking (meestal derdegraads verstuikingen), als de diagnose onduidelijk is, kan magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) nodig zijn. Deze test maakt gebruik van magnetische golven om gedetailleerde beelden te geven van alle lichaamsstructuren, inclusief zachte weefsels. LIRM is uitstekend voor het visualiseren van afgescheurde ligamenten en het meten van de mate van schade. Dit is zeer nuttige informatie voor de chirurg als een operatie wordt aangevraagd.
   • Peesontsteking, peesruptuur en bursitis (inclusief carpaal tunnelsyndroom) bootsen vaak verstuikte polsen na, maar een MRI zal u het verschil tussen deze aandoeningen vertellen.
   • Een MRI is ook nuttig voor het meten van de omvang van schade aan de bloedvaten en zenuwen, vooral als het letsel symptomen in de hand veroorzaakt, zoals gevoelloosheid, tintelingen of verlies van normale kleur.
   • Larthrose is een andere oorzaak van polspijn die de symptomen van een milde verstuiking nabootst. Artrose veroorzaakt echter chronische pijn, het verergert langzaam na verloop van tijd en gaat vaak gepaard met een ruggevoel dat tijdens beweging tegen elkaar schuurt.

3. 
   

   
   Overweeg een scanner. Als het polsletsel vrij ernstig is (en als het niet verbetert) en als de diagnose onduidelijk blijft na röntgenfoto's en MRI, kan uw arts u vragen om andere tests te doen, waaronder een CT-scan. De scanner maakt het mogelijk om röntgenfoto's onder verschillende hoeken te combineren en een computer te gebruiken om sectionele afbeeldingen van de harde en zachte weefsels in het lichaam te maken. De verkregen beelden staan ​​meer gedetailleerde informatie toe dan die gegeven door een normale radio, maar met een detailniveau vergelijkbaar met dat van de beelden van de IRM. Over het algemeen is CT een uitstekende keuze voor het observeren van de aanwezigheid van verborgen fracturen in de pols, hoewel MRI over het algemeen beter is voor het beoordelen van subtielere ligament- en peesletsels. De scanner kost echter meestal minder dan de MRI, wat een beslissende factor kan zijn als uw verzekering niet de kosten van de diagnose dekt.
   • Scanners stellen u bloot aan ioniserende straling. De hoeveelheid straling overschrijdt die van normale radio's, maar er is niet genoeg om ze als gevaarlijk te beschouwen.
   • Het ligament dat meestal een prothese in de pols lijdt, is het scapholunaire ligament dat de scaphoid met de lunatum verbindt.
   • Als alle bovengenoemde testresultaten negatief zijn, maar u nog steeds ernstige polspijn heeft, zal uw arts u waarschijnlijk aanbevelen om een ​​bot- en gewrichtsspecialist te raadplegen voor aanvullende tests.