Hoe tekenen van spierverspilling bij honden te herkennen

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Zoek naar symptomen
• Deel 2 De risicofactoren kennen
• Deel 3 Praat met de dierenarts

Een hond lijdt aan spierverspilling, ook wel spierverlies genoemd, als het een verzwakking en een vermindering van spiermassa heeft. Dit manifesteert zich vooral zoals je je bijvoorbeeld kunt voorstellen, door het feit dat hij gewicht verliest of zwaktes vertoont. Deze aandoening kan een teken zijn van veel gezondheidsproblemen en ziekten. Daarom moet u contact opnemen met de dierenarts als u merkt dat uw huisdier spierverlies ontwikkelt.

stadia

Deel 1 Zoek naar symptomen

1. 
   

   
   Kijk of hij wat lui is. Bij mensen manifesteert spierverlies zich door gebrek aan kracht. Bij honden zijn de symptomen vergelijkbaar, dus u moet kijken of zijn spieren slap zijn en minder hard dan normaal. Misschien merk je dat hij zich "minder sterk" voelt.

2. 
   

   
   Kijk of de spieren dunner zijn. Wanneer een hond spiermassa verliest, worden zijn spieren zichtbaar dunner. Je merkt misschien ook dat zijn spieren anders aanvoelen dan normaal. Je kunt bijvoorbeeld gemakkelijk een van zijn poten met je hand wikkelen, wat voorheen niet mogelijk was. Soms treft dit probleem alleen bepaalde gebieden. Als u bijvoorbeeld artritis heeft of als uw achterpoten zijn beschadigd, merkt u mogelijk dat de benen dunner worden, terwijl de voorpoten groeien ter compensatie.

3. 
   

   
   
   
   Kijk of hij gewichtsverlies heeft. Honden die spiermassa verliezen, kunnen ook afvallen, hoewel dit niet bij alle honden wordt waargenomen. U zult merken dat het lichter is wanneer u het inneemt. Je kunt het wegen om te zien of het echt een paar kilo heeft verloren.

4. 
   

   
   Controleer of het zwak is. Als uw hond aan deze aandoening lijdt, kan hij worden verzwakt, vooral als hij deze in een specifiek deel van zijn lichaam ontwikkelt. Als hij bijvoorbeeld spiermassa aan de achterpoten verliest, merkt u misschien dat dit de groei van zijn voorpoten bevordert.

5. 
   

   
   Kijk of hij lusteloos is. Als een hond spierverspilling lijdt, zal hij niet veel willen bewegen. Dit komt door het feit dat deze stoornis zijn bewegingen moeilijker maakt, omdat het zwakte veroorzaakt. Daarom, als je ziet dat hij geen verlangen toont om te bewegen, kan dit het bewijs zijn dat hij eraan lijdt.
   • Vergelijk twee van zijn poten. Als je vermoedt dat je vriendje aan deze aandoening in zijn been lijdt, moet je het vergelijken met een andere.

6. 
   

   
   
   
   Let op houdingsveranderingen. Bij mensen zitten de spieren vast aan de botten, waardoor het lichaam rechtop blijft. Als gevolg hiervan veroorzaakt spierverlies vaak een verandering in houding. Hetzelfde kan gebeuren met honden, inclusief een beetje doorbuiging van zijn rug, dus u moet dergelijke veranderingen zorgvuldig in de gaten houden.

Deel 2 De risicofactoren kennen

1. 
   

   
   Observeer spierverlies terwijl het groeit. Niet alle oudere honden lijden aan deze aandoening, maar veel zijn dat wel. Net als bij mensen, kunnen zelfs deze dieren door de jaren heen om verschillende redenen minder actief zijn, zoals energieverlies of de aanwezigheid van pijn en pijn. Gebrek aan activiteit kan ook spierverspilling veroorzaken.
   • Om dit probleem te minimaliseren, moet je je vriendje aanmoedigen om actiever te zijn.

2. 
   

   
   Besteed aandacht aan zijn toestand nadat hij een trauma heeft gehad. U moet hetzelfde doen voor andere oorzaken van kreupelheid. Als hij bijvoorbeeld een trauma heeft opgelopen, als een auto hem heeft geraakt, kan hij beginnen te hinken op het niveau van een deel van zijn lichaam. Als gevolg hiervan zal hij niet langer actief zijn of de aangetaste spier niet te veel gebruiken en later spierafbraak ontwikkelen.
   • Honden kunnen ook kreupel worden door andere aandoeningen, zoals infecties, dislocaties van de schouder of bot, of bot- of spierdegeneratie.

3. 
   

   
   Besteed aandacht aan artritis als het een groot ras is. Dit soort honden, zoals de Duitse herder of de Labrador, hebben vaak grotere gewrichtsproblemen en hebben daarom meer kans om artritis te ontwikkelen. Deze ziekte kan verantwoordelijk zijn voor spierverspilling omdat het terughoudender wordt om te bewegen.

4. 
   

   
   Overweeg wat problemen. Inderdaad, je moet rekening houden met de aandoeningen waarvoor bepaalde rassen bijzonder vatbaar zijn. Labrador heeft bijvoorbeeld waarschijnlijk te kampen met een gebrek aan Type II-spiervezels, wat lijkt op spierverlies tijdens het eerste jaar. De Duitse herder heeft meer kans op vezelachtige myopathie, die zich voornamelijk in de spieren van zijn dij manifesteert. Andere honden, zoals windhonden, kunnen terugkerende myopathie ontwikkelen ten koste van Rhabdomyolyse van terugkerende inspanning (RER) als ze gedwongen worden om hun spieren overmatig te gebruiken.

Deel 3 Praat met de dierenarts

1. 
   

   
   Let op de symptomen. Voordat je naar de dierenarts gaat, moet je alles wat hij vertoont opschrijven als een symptoom, hoe goedaardig het ook is. De dierenarts kan dus de diagnose stellen van de aandoening die uw partner beïnvloedt. Daarom zou het gemakkelijker zijn om te onthouden wanneer u naar de dierenarts gaat, als u alle ongebruikelijke tekenen opmerkt die u zult opmerken.

2. 
   

   
   Breng hem naar de dierenarts. Spierverspilling is vaak een teken van een onderliggende ziekte, hoewel het soms gewoon kan aangeven dat het oud is. Hoe dan ook, het is altijd belangrijk om het door een specialist te laten onderzoeken, in beide gevallen als u gedrags- en lichaamsveranderingen opmerkt.
   • De ziekten die de spieren aantasten, kunnen variëren van vezelachtige myopathie tot ziekten die verband houden met bepaalde spiertraumatismen. De onderliggende oorzaken kunnen vrij vaak voorkomen, zoals artritis.
   • Je kunt de dierenarts zoiets vertellen als: "Ik heb gemerkt dat mijn hond de laatste tijd terughoudender is geworden om op te staan, zijn houding is veranderd en hij zijn rug lager houdt dan normaal. Ik heb ook gemerkt dat hij steeds meer gewicht verliest en bovendien moet ik bekennen dat al deze symptomen ernstig beginnen te ondermijnen. "

3. 
   

   
   Bereid je voor op het testen van de dierenarts. Eerst zal hij een fysieke controle willen doen. Als hij denkt dat zijn gezondheid te wijten is aan dit probleem, kan hij ook andere tests uitvoeren. Hij neemt bijvoorbeeld urine- of bloedmonsters, röntgenfoto's, MRI en CT, afhankelijk van de mogelijke etiologie.