Hoe zorg je voor een knokkelkoortspatiënt?

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Diagnose van dengue
• Deel 2 Dengue thuis behandelen
• Deel 3 Dengue behandelen in het ziekenhuis

Knokkelkoorts is een aandoening die wordt veroorzaakt door het knokkelkoortsvirus en wordt overgedragen door de Aedes aegypti-mug. Deze ziekte komt vooral voor in Zuidoost-Azië, de westelijke Stille Oceaan, Midden-Amerika, Latijns-Amerika en Afrika. Wonen of reizen in een van deze gebieden en vooral in een landelijk gebied verhoogt het risico op knokkelkoorts. Mensen die lijden aan knokkelkoorts hebben meestal ernstige hoofdpijn, huiduitslag, hoge koorts en gewrichtspijn. Gelukkig zijn er veel manieren om voor patiënten met deze aandoening te zorgen.

stadia

Deel 1 Diagnose van dengue

1. Bepaal de incubatietijd. Het duurt meestal een week voordat de eerste symptomen van de ziekte verschijnen bij een persoon die besmet is met het virus. De symptomen die hierdoor worden ontwikkeld, bepalen de ernst van de ziekte en het te volgen behandelingsprogramma.
   • Over het algemeen verschijnen de symptomen van knokkelkoorts na vier tot zeven dagen nadat ze zijn gebeten door de mug Aedes aegypti. Deze symptomen duren ongeveer drie tot tien dagen.

2. 
   

   
   Let op als de persoon tekenen van een ernstige waarschuwing vertoont. Er zijn twee hoofdcategorieën van knokkelkoorts: knokkelkoorts, die de waarschuwingssignalen heeft en die niet.
   • Wanneer knokkelkoorts optreedt zonder de waarschuwingssignalen, wordt de ziekte meestal gediagnosticeerd door de aanwezigheid van koorts van 40 ° C en met de manifestatie van ten minste twee van de volgende ongemakken: misselijkheid of braken, huiduitslag veroorzaakt roodheid van het gezicht en rode vlekken in de armen, benen, borst of rug, lichaamspijnen en -pijn, lage witte bloedcellen, gezwollen klieren in de nek en achter oor.
   • De vorm met de waarschuwingssignalen is in dezelfde volgorde als hierboven beschreven, maar patiënten hebben een of meer van de volgende symptomen: aanhoudend braken, buikpijn, vochtophoping in de buik en longen, bloeden uit het tandvlees, ogen, neus, lethargie of nervositeit, vergrote lever.
   • Deze symptomen geven aan dat de ziekte ernstig kan zijn en zich kan ontwikkelen tot een bloedingsvorm en orgaanfalen, of tot wat bekend staat als "dengue hemorragische koorts". Als de patiënt een of meer van de bovengenoemde symptomen ontwikkelt, kan knokkelkoorts fataal zijn zonder goed beheer na een tot twee dagen na infectie.

3. 
   

   
   
   
   Bepaal of de patiënt ernstige knokkelkoorts heeft. De symptomen van de ernstige vorm omvatten zowel de eerder genoemde tekenen als de volgende:
   • ernstige bloeding of de aanwezigheid van bloed in urine,
   • ernstige vochtophoping in de buik en longen,
   • een bewustzijnsverlies,
   • de betrokkenheid van andere organen zoals het hart, resulterend in een versterking van vochtophoping, lage druk en hoogfrequente pulsen.
   • Als een van deze symptomen door de patiënt wordt ontwikkeld, moet u deze onmiddellijk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis brengen.

4. 
   

   
   Ga naar het ziekenhuis voor een algemeen onderzoek. Iedereen die last heeft van knokkelkoorts en die de waarschuwingssignalen of ernstige knokkelkoorts heeft, moet onmiddellijk naar het ziekenhuis gaan. Degenen die lijden aan knokkelkoorts zonder een waarschuwingssignaal, moeten ook medische hulp inroepen voor een grondig onderzoek en om de diagnose te bevestigen.

5. 
   

   
   
   
   Bepaal waar de behandeling en zorg zal plaatsvinden. De behandeling kan zowel thuis als in een ziekenhuis worden uitgevoerd. De ernstigste gevallen en personen met de waarschuwingssignalen moeten in het ziekenhuis worden behandeld.
   • Thuiszorg is een optie om te overwegen als de patiënt aan de volgende drie voorwaarden voldoet: 1) er is geen voorbode aanwezig, 2) de patiënt kan een voldoende hoeveelheid orale vloeistof weerstaan, 3) de patiënt kan om de 6 uur urineren.
   • Weet dat er geen specifieke behandeling of medicijn voor knokkelkoorts bestaat. Management is vooral gericht op de behandeling van de symptomen van knokkelkoorts.

Deel 2 Dengue thuis behandelen

1. 
   

   
   Houd uw omgeving gezond en mugvrij. Voor patiënten die deze aandoening thuis behandelen, is het erg belangrijk om blootstelling aan muggen te vermijden, omdat deze een bron van besmetting van de ene persoon naar de andere kunnen zijn. Met andere woorden, muggenbestrijding is een manier om de verspreiding van de ziekte te voorkomen.
   • Gebruik thuis horren voor uw deur en raam om het binnendringen van muggen te voorkomen.
   • Slaap onder muskietennetten.
   • Draag kleding die de blootstelling van uw huid aan muggen minimaliseert.
   • Breng een insectenwerend middel aan op het deel van de huid dat wordt blootgesteld aan muggen. Afweermiddelen zoals DEET, icaradine en citroen-eucalyptusolie zijn zeer effectief. Houd deze producten buiten het bereik van kinderen. Volwassenen moeten ze eerst op hun eigen handen aanbrengen en dit vervolgens op de huid van de kinderen doen. Gebruik geen insectenwerende middelen bij baby's jonger dan twee maanden oud.
   • Voorkom muggenfokken door stilstaand water rond uw huis te drogen en verwijder vaak afvalwatercontainers.

2. 
   

   
   Breng patiënten met knokkelkoorts dagelijks naar het ziekenhuis. Ze moeten elke dag naar het ziekenhuis om de toename van koorts en het aantal bloedcellen te controleren. Dit overleg is verplicht wanneer de patiënt koorts heeft van 37,5 ° C. Uw toestand kan worden onderbroken als er gedurende twee dagen geen koorts meer is.

3. 
   

   
   Zorg dat de patiënt voldoende rust. Laat de patiënt zijn activiteiten geleidelijk hervatten, vooral tijdens de lange herstelperiode.
   • Omdat knokkelkoorts meestal aanzienlijke vermoeidheid en lethargie veroorzaakt, is het belangrijk dat patiënten voldoende rusten en hun dagelijkse activiteiten met voorzichtigheid hervatten.

4. 
   

   
   Geef paracetamol aan de patiënt. Hierdoor kan hij de koorts genezen. Geef een tablet van 325 tot 500 mg. Aan het einde van een dag kon hij 4 tabletten innemen.
   • Geef hem geen aspirine, libuprofen of andere niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen. Deze producten kunnen het bloeden bij patiënten verhogen.

5. 
   

   
   Moedig de patiënt aan om veel vloeistoffen te drinken. Mensen die lijden aan knokkelkoorts moeten worden aangemoedigd om water, vruchtensap of orale rehydratatieoplossingen te nemen om uitdroging als gevolg van koorts of braken te voorkomen.
   • Een juiste inname van vloeistoffen vermindert de kans dat een patiënt in het ziekenhuis wordt opgenomen.
   • Mannen en vrouwen (tussen 19 en 30 jaar oud) moeten respectievelijk 3 liter en 2,7 liter water per dag drinken. Wat jongens en meisjes betreft, zij moeten respectievelijk 2,7 en 2,2 liter per dag innemen. Voor zuigelingen ligt de hoeveelheid water tussen 0,7 en 0,8 liter per dag.
   • U kunt ook voor de patiënten een sap bereiden dat is gemaakt van papajabladeren. Van papaja-extracten is gemeld dat ze het aantal bloedplaatjes verhogen bij personen met dengue, hoewel dit nog niet is bewezen door klinisch onderzoek.

6. 
   

   
   Houd een speciaal dagboek bij om de symptomen te markeren. Als u zo'n dagboek bijhoudt, kunt u uw gezondheidstoestand volgen. Het is heel belangrijk om kinderen en zuigelingen te volgen, omdat ze meer kans hebben om ernstigere gevallen van de ziekte te ontwikkelen. Besteed speciale aandacht aan de volgende punten.
   • De temperatuur van de patiënt. Omdat de temperatuur gedurende de dag kan variëren, moet dit elke dag op hetzelfde tijdstip worden genoteerd
   • Het verbruik van vloeistof. Vraag de patiënt om altijd in dezelfde beker te drinken. Hierdoor kunt u gemakkelijk de vochtinname onthouden en controleren.
   • Urinestroom. Vraag de patiënt om het in een container te bewaren. Meet en noteer elke keer dat de hoeveelheid hard wordt. Deze containers worden meestal in ziekenhuizen gebruikt om de durinproductie per dag te meten. Je kunt ze ophalen of vragen in het ziekenhuis.

7. 
   

   
   Breng de patiënt naar het ziekenhuis als de symptomen verergeren. Ga onmiddellijk naar het ziekenhuis als u een van de volgende symptomen heeft:
   • hoge koorts
   • ernstige buikpijn
   • aanhoudend braken
   • koud gevoel van de ledematen van de handen en voeten (waarschijnlijk als gevolg van uitdroging of bloedverlies)
   • een lethargie
   • mentale verwarring die kan worden veroorzaakt door uitdroging of bloedverlies
   • een onvermogen om regelmatig te urineren (ten minste om de 6 uur)
   • bloeden (vaginaal of bloeden uit de neus, ogen of tandvlees, roodheid of vlekken op de huid)
   • ademhalingsproblemen (door vochtophoping in de longen)

Deel 3 Dengue behandelen in het ziekenhuis

1. 
   

   
   Geef een infusie. Om de ernstigste gevallen van knokkelkoorts in het ziekenhuis te behandelen, zullen artsen beginnen met het inbrengen van intraveneuze vloeistoffen en elektrolyten (minerale zouten) in het lichaam van de patiënt. Deze behandeling is bedoeld als compensatie voor vloeistoffen die verloren zijn gegaan tijdens braken of diarree. Opgemerkt moet worden dat deze maatregel alleen wordt genomen als de patiënt niet in staat is om vloeistoffen oraal in te nemen (bijvoorbeeld als hij ernstige episodes van braken heeft) of in een slechte gezondheidstoestand verkeert. shock.
   • De term "intraveneuze injectie" houdt in dat de injectie van de vloeistof in een ader is gemaakt. Met andere woorden, de vloeistoffen worden rechtstreeks in een van de aderen van de patiënt gebracht via een spuit of intraveneuze katheter.
   • Crystalloïden zijn de eerste lijn van aanbevolen intraveneuze vloeistoffen (0,9% zoutoplossing).
   • Artsen zullen de vochtinname van de patiënt volgen via een infusie, vanwege nieuwe richtlijnen die meer voorzorgsmaatregelen bij het nemen van intraveneuze injecties aanbevelen dan in het verleden. "Overhydratatie" kan inderdaad leiden tot nadelige effecten, waaronder overvasculaire vloeistofoverbelasting of capillaire overstromingen. Als gevolg hiervan zal de arts de vloeistof in toenemende hoeveelheden toedienen in plaats van een constante stroom.

2. 
   

   
   Maak een bloedtransfusie. Voor de meest geavanceerde en ernstige gevallen van knokkelkoorts moeten artsen een transfusie uitvoeren om het verloren bloed te compenseren. Over het algemeen wordt deze behandeling gegeven aan mensen met dengue hemorragische koorts.
   • Transfusie kan een overdracht van vers bloed in het bloedsysteem van de patiënt of alleen bloedplaatjes omvatten. Bloedplaatjes zijn kleinere bloedelementen waarvan de rol fundamenteel is voor stolling.

3. 
   

   
   Dien corticosteroïde-injecties toe. Dit zijn vervaardigde geneesmiddelen die vrijwel dezelfde eigenschappen hebben als cortisol, een hormoon dat van nature wordt geproduceerd door de bijnieren. Deze producten hebben het effect dat ze ontstekingen verminderen en de activiteit van het immuunsysteem verlagen.
   • De effecten van corticosteroïden op knokkelkoorts worden nog wetenschappelijk onderzocht en de resultaten zijn nog niet overtuigend.