Hoe spreek je met een Brits accent?

Inhoud

• stadia

De accenten van Engeland, Schotland, Noord-Ierland en Wales zijn allemaal verschillend en met een beetje training kun je beginnen met praten en klinken als een Brit. Met accenten komen ook bepaalde eigenschappen die moeten worden gereproduceerd om een ​​oprecht effect te geven. Het volgende is van toepassing op "Queen's English" of zogenaamde "ontvangen uitspraak", het is een manier van spreken die tegenwoordig niet al te veel in het VK bestaat, maar het vertegenwoordigt stereotiepe nadruk die buitenlanders zich voorstellen het engels.

stadia

1. 
   

   
   Begin met de "r". Begrijp dat de meeste Britten niet de "r" rollen (behalve Schotland, Northumbria, Noord-Ierland en delen van Lancashire), maar niet alle Britse accenten zijn hetzelfde. Er zijn bijvoorbeeld veel verschillen tussen een Schots accent en een Engels accent.

2. 
   

   
   Zeg "u" zoals in "dom" of als "plicht" met het geluid van "ew". Vermijd het doen van de "oo" zoals op de Amerikaanse manier. Dus zeg "stewpid", niet "stoopid" etc. Met een standaard Engels accent, wordt de "a" (bijvoorbeeld in "vader") uitgesproken met de onderkant van de mond en de keel open, dit geeft een geluid van "arh". Dit is het geval bij de overgrote meerderheid van de Britse accenten, maar vooral uitgebreid in het Engels van de koningin. In het zuiden van Engeland en het Engels van Queen worden woorden zoals "bad", "pad", "gras" en "glas" ook uitgesproken met dit klinkergeluid. In andere delen van Groot-Brittannië worden de woorden "bad", "pad" enz. klinken als een "ah"

3. 
   

   
   
   
   Woorden verwoorden met sterke medeklinkers. Zeg "t" in "plicht" als een "t": niet als de "d" Amerikaan in "doody", om "plicht" "dauwachtig" of zachter, "jooty" uit te spreken. Zeg het "-ing" achtervoegsel met een geaccentueerde "g" Dit zou moeten klinken als "-ing" in plaats van "-een" maar soms wordt het verkort tot "in" als in "lookin"
   • De woorden "mens" worden in sommige gebieden uitgesproken als "hewman being" of "yooman been", hoewel ze ook kunnen worden uitgesproken als "hewman bee-in".

Vergeet de "t". In sommige accenten worden de "t" helemaal niet uitgesproken, vooral in woorden met een dubbele t. Dus "strijd" kan worden uitgesproken als "ba-eull", waarbij lucht achter de tong wordt gehouden aan het einde van de eerste lettergreep voordat het wordt verdreven tijdens de uitspraak van de tweede. Dit wordt de glottale stop genoemd.

1. • Mensen met een Engels accent van het zuidoosten, het accent van de koningin en de Schotse, Ierse en Welshe accenten vinden dat het niet uitspreken van de "t" zowel onbeleefd als een teken van luiheid is, en in deze accenten, we doen het niet. Maar in bijna alle accenten is het prima om het soms te doen in het midden van bepaalde woorden, en het is bijna universeel om een ​​glottale stop te zetten aan het einde van een woord.

2. 
   

   
   

   
   

   
   Aanvullende opmerking van een Amerikaanse theaterspecialist: Amerikanen doen altijd glottal stops: drunk-on in plaats van 'knop', 'moose' in plaats van 'berg'. De Britten denken echter dat mensen die praten als pestkoppen of cockney-lakeien glottale stops maken.

3. 
   

   
   Merk op dat de "h" altijd wordt uitgesproken. De "h" wordt uitgesproken in het woord "kruid", in tegenstelling tot de "erb" Amerikaan.

4. 
   

   
   Zeg "bean", niet "bin". Begrijp dat voor sommige woorden het geluid "ee" moet worden uitgesproken, zoals in het woord "been". Met Amerikaanse nadruk wordt dit geluid vaak "bin" genoemd. Met Engelse nadruk is "geweest" een meer gebruikelijke uitspraak, maar "bin" is soms te horen in informele gesprekken wanneer het woord niet bijzonder geaccentueerd is.

5. 
   

   
   Luister naar de "melodie" van de taal. Alle accenten en dialecten hebben hun eigen muzikaliteit. Wees voorzichtig met de lettergrepen van het Britse accent en hun toon. Beëindigen zinnen meestal op een hoge noot, zonder een verandering in toonhoogte of een lagere noot? Welke variatie van toon is er in een typische zin? Er zijn enorme variaties in toon tussen regio's. Het Britse accent, en vooral het Engels van de koningin, heeft over het algemeen veel minder variaties in een zin dan de Amerikaanse, en de algemene neiging is om de stem iets te verlagen tegen het einde van de zinnen. Liverpool en het noordoosten van Engeland zijn echter opmerkelijke uitzonderingen!

6. 
   

   
   Laat bekende zinnen tegen een Brits persoon spreken. "Hoe nu bruine koe en" De regen in Spanje "en zeer attent zijn, zijn de ronde klinkers die met de mond worden geproduceerd, zoals" ongeveer in Londen ", over het algemeen afgeplat in Noord-Ierland.

7. 
   

   
   Merk op dat twee (of meer) klinkers naast elkaar een extra lettergreep kunnen toevoegen. Het woord "weg" zou bijvoorbeeld normaal gesproken worden uitgesproken als "rohd", maar in Wales en sommige mensen in Noord-Ierland kan het worden uitgesproken als "ro.ord".