Hoe ionische verbindingen te noemen

Inhoud

• stadia
• Methode 1 Geef de binaire ionische verbindingen een naam
• Methode 2 Benoem verbindingen die een overgangsmetaal bevatten
• Methode 3 Noem verbindingen die een polyatomisch ion bevatten

De ionische verbindingen bestaan ​​uit positieve metaalionen (kationen) en negatieve niet-ionische dions (anionen). Om de naam van een ionische verbinding te vinden, moet u eerst de naam van het niet-metaal (rechter element) vinden met het juiste achtervoegsel (-ure, at ...), dan die van het gecombineerde metaal (linker element), maar zonder achtervoegsel. Wat verbindingen met overgangsmetalen betreft, blijft de regel hetzelfde, met enkele kleine varianten.

stadia

Methode 1 Geef de binaire ionische verbindingen een naam

1. 
   

   
   Raadpleeg het periodiek systeem der elementen. Alle bekende chemische elementen staan ​​in een periodiek systeem. Een binaire ionische verbinding is gemaakt van een metaal (kation) en een niet-metaal (anion). Dit is geen algemeenheid, maar de elementen die in staat zijn om elektronen (anionen) te verkrijgen, bevinden zich eerder aan de rechterkant van de tafel, de kationen, eerder links. Metalen zijn vrij links en in het midden van de tafel.
   • De anionen behoren meestal tot groepen 15, 16 of 17 van het periodiek systeem. De verschillende families van elementen worden gekenmerkt door kleuren die in de legende worden uitgelegd.
   • Als u deze tabel niet bij de hand hebt, kunt u deze gemakkelijk vinden op internet, bijvoorbeeld op deze site.

2. 
   

   
   
   
   Voer de ionische samenstellingsformule in met de onbekende naam. Stel dat u wordt gevraagd de naam van de ionische verbinding met formule op te geven NaCl. Afhankelijk van de lopende omstandigheden, schrijft u het op uw notebook of op het bord.
   • Dit voorbeeld is bekend, maar het maakt het mogelijk om het principe van de nomenclatuur te begrijpen: NaCl heeft slechts twee ionen en bevat geen overgangsmetaal.

3. 
   

   
   Voer de naam van het metaal in. Het tweede deel van de naam van de verbinding is eigenlijk de naam van het metaal, het element dat als eerste in de formule staat, het positief geladen element (kation). Dit metaal wordt voorafgegaan door het woord van (chloride van natrium). Op het periodiek systeem der elementen vindt u dat het symbool na is dat van natrium, dus plaats op de tweede plaats.
   • De regel is onveranderlijk: de naam van het metaal staat altijd op de tweede positie, terwijl het symbool eerst in de formule staat.

4. 
   

   
   
   
   voer de naam van het niet-metaal in met een achtervoegsel. In het geval van een eenvoudig anion, moet u toevoegen -ure aan de basis van het element. In ons voorbeeld hebben we lanion clde verbinding is een chloorureomdat cl is chloor. Soms is het een beetje ingewikkelder: dus wanneer lazote op het spel staat, hebben we het niet over azide, maar over nitride.
   • Het denominatieprincipe voor veel Danions blijft ongewijzigd. Dus in elke ionische verbinding die fosfor bevat, heb je een fosfide van ... en als er liode is, a jodide van ...

5. 
   

   
   Monteer in de juiste volgorde de namen van Lanion en kation. Zodra de namen van de twee delen van de ionische verbinding zijn gevonden, bent u verder verwijderd van het doel. Ze moeten worden geassembleerd in de anion-kationvolgorde, waarvoor NaCl zal de geven natriumchloride .

6. 
   

   
   Oefen met andere eenvoudige ionische verbindingen. We hebben zojuist het bekende geval van natriumchloride gezien, maar er zijn veel andere verbindingen van dit type. Sommige moeten worden bewaard om te dienen als modellen voor verbindingen die minder vaak worden aangetroffen. Met deze verbindingen is het niet nodig om het aantal betrokken dions te overwegen. Probeer als oefening de namen van de volgende verbindingen te vinden (het antwoord is zichtbaar als u de lege ruimte achter het teken "=" selecteert):
   • Li₂S = lithiumsulfide
   • ag₂S = zilver sulfide
   • MgCl₂ = magnesiumchloride

Methode 2 Benoem verbindingen die een overgangsmetaal bevatten

1. 
   

   
   Voer de formule van de ionische verbinding in. Laten we als voorbeeld de verbinding nemen met de formule: Fe₂O₃. De overgangsmetalen staan ​​in het centrale deel van het periodiek systeem en op de vier regels vindt u bijvoorbeeld platina, goud, zirkonium ... Om de naam van de verbinding te vinden, moet u rekening houden met de belasting, gerapporteerd met een Romeins cijfer.
   • Overgangsmetaalverbindingen zijn altijd een beetje gevoeliger te noemen omdat het aantal oxidatie (lading) van deze laatste kan variëren, afhankelijk van de reactie.

2. 
   

   
   Bepaal de metaalbelasting van de leeuw. Als het metaal in het spel minstens tot groep 3 van het periodiek systeem behoort, moet je je zorgen maken over het aantal oxidaties. De lanion-lindice waarmee het metaal is geassocieerd, geeft de lading van het overgangsmetaal aan. De metalen zullen een positieve lading hebben en in ons geval heeft de zuurstof altijd een lading van -2, de drie atomen van O₃ neem aan dat er 6 elektronen zijn om te balanceren. Omdat er twee ijzeratomen in zitten Fedaarom wordt geconcludeerd dat de ijzerbelasting hier +3 is.
   • Je kunt ook het tegenovergestelde doen door te schrijven dat zuurstofleeuw een lading van -2 heeft.
   • Over het algemeen worden in schooloefeningen de belastingen van beide elementen in de formule of in de verklaring vermeld.

3. 
   

   
   Zoek de naam van het metaal. Je zult zijn lading in Romeins cijfer toevoegen. Zoek indien nodig de naam van het kation (metaal) in het periodiek systeem. Fe is het symbool van ijzer en heeft een positieve lading van +3, je moet schrijven ... ijzer (III) .
   • Romeinse cijfers worden alleen in de coupure gebruikt. In geen geval verschijnen ze in formules of reacties.

4. 
   

   
   Vind de juiste formulering van niet-metaal. Er moet een achtervoegsel worden gevonden. Zoek indien nodig naar de naam van het lanion in het periodiek systeem. Dit is hoe zuurstof (O) is een speciaal geval: het verliest zijn einde -Gene ten gunste van -vanaf, wat geeft oxyde .
   • Aan de andere kant nemen alle andere anionen een beëindiging -ure. Het is duidelijk dat, ongeacht het metaal, de anionen altijd op dezelfde manier worden aangeduid.

5. 
   

   
   Combineer de namen van de twee elementen. Deze bewerking is niets anders dan wat we hebben gezien met eenvoudige verbindingen. Monteer de twee eerder gedefinieerde nomenclatuurelementen, om nog maar te zwijgen over het Romeinse cijfer. Dit is hoe Fe₂O₃ is vanijzeroxide (III) .

6. 
   

   
   Ken de oude coupures. In het verleden werden Romeinse cijfers niet gebruikt voor overgangsmetalen, wel -eux of in -ique. Let goed op de twee delen van de ionische verbinding. Als metalen leeuw een lagere lading heeft dan niet-metalen leeuw, gebruik je het einde in -eux. Als het tegenovergestelde is, gebruikt u het einde in -ique .
   • Fe heeft een lagere lading dan die van zuurstof (Fe heeft een hogere lading), zodat ijzer hier het doel geeft ijzerhoudend. FeO komt dus vanijzeroxide.
   • De coupures ijzer en ijzerhoudend daarom hebben dezelfde root gegeven wat beide verwijzingen naar het element Fe.

7. 
   

   
   Gebruik geen Romeinse cijfers met bepaalde verbindingen. Dit is het geval met die zink of zilver bevatten.Deze twee metalen hebben altijd, ongeacht de chemische reactie, hetzelfde aantal oxidaties, zodat er slechts één denominatie is: het zink heeft altijd een lading van +2, terwijl het zilver altijd een lading heeft van +1.
   • Dit betekent dat de verbindingen die deze elementen bevatten altijd van het type "... zink" of "... zilver" zijn. U zult nooit Romeinse cijfers samen zien.

Methode 3 Noem verbindingen die een polyatomisch ion bevatten

1. 
   

   
   Voer de formule in voor uw polyatomaire ion. Per definitie bevat een dergelijke ionische verbinding verscheidene ionen op verschillende manieren gecombineerd. Over het algemeen is er een enkel kation (metaal) en een anion (niet-metaal), dat uit meerdere atomen bestaat. Als u de namen van de ionen niet weet, raadpleegt u het periodiek systeem. Laten we een klassiek voorbeeld nemen, de formuleverbinding FeNH₄(SO₄)₂ .

2. 
   

   
   Bepaal de lading van het leeuwmetaal. Ten eerste, leeuw ZO₄ heeft een lading van -2. de 2 in SO-index₄ geeft aan dat er twee dergelijke ionen in de verbinding zijn. Dit ion wordt genoemd sulfaatomdat het een combinatie is van zuurstof en zwavel. De belasting is daarom: 2 x -2 = -4. Van zijn kant, ammonium leeuw NH₄ (met 1 stikstofatoom en 4 waterstof) heeft een lading van +1. Het gas ammonia NH-formule₃ is stabiel en heeft een neutrale lading, maar als er een waterstofatoom aan wordt toegevoegd, wordt het NH₄ met een lading van +1. Het ammoniumsulfaat (NH₄(SO₄)₂ heeft daarom een ​​belasting van: -4 + 1 of -3. Het betekent dat ijzeren leeuw (Fe) moet een +3 lading hebben om de verbinding stabiel te houden.
   • De ionische verbindingen hebben een neutrale lading, anders zouden ze niet stabiel zijn. Het is dankzij deze eigenschap dat je de metalen leeuwlading kunt vinden.
   • Lion SO₄ heeft een lading van -2 en wanneer het wordt gecombineerd met twee waterstofatomen, die elk een lading van -1 dragen, wordt het een stabiele verbinding: zwavelzuur met formule H₂SO₄ .

3. 
   

   
   Noem een ​​metaalion. Er zijn twee manieren om dit te doen: de oude en de nieuwe, zelfs als deze tot op heden begint. In het geval van Fe₂O₃, je kunt zeggen dat het zo is ijzeroxide (oude naam) of van ijzeroxide (III) (nieuwe benaming).

4. 
   

   
   Voer de globale naam van de niet-metaalionen in. Door het periodiek systeem te lezen, zult u ontdekken dat het symbool S komt overeen met zwavel en gecombineerd met zuurstof in de vorm SO₄hij wordt een sulfaat. Evenzo, wanneer een stikstofatoom wordt gecombineerd met 4 waterstofatomen (NH₄), het geheel is ammonium leeuw. Eindelijk, door de twee te combineren, heb je ammoniumsulfaat.
   • Het gas ammonia, met een neutrale lading, wordt een ammoniumleeuw als er een positief ion aan wordt toegevoegd.
5. Verbind de namen van het metaal met die van niet-metalen. Dit is zo FeNH₄(SO₄)₂ is van ammonium en ijzersulfaat (III).

   
   

   
   
   • Met een vroegere naam wordt deze verbinding genoemd ijzer (III) ammoniumsulfaat.