Hoe conjunctivitis bij katten te behandelen

Inhoud

• stadia
• Deel 1 Identificeer de oorzaken van conjunctivitis
• Deel 2 Beheer van recidiverende conjunctivitis

Conjunctivitis is een ontsteking van het bindvlies, het membraan dat het wit van het oog en de onderkant van de oogleden bedekt. Het vertegenwoordigt de meest voorkomende oogbeschadiging bij katten. In feite lijden de meeste katten op een bepaald punt in hun leven en deze toestand kan erg ongemakkelijk en ongemakkelijk zijn. Als uw kat aan conjunctivitis lijdt, moet u onmiddellijk actie ondernemen zodat hij de behandelingen kan krijgen die hij nodig heeft om zich beter te voelen.

stadia

Deel 1 Identificeer de oorzaken van conjunctivitis

1. 
   

   
   Bepaal de oorzaak van conjunctivitis. Conjunctivitis bij katten kan besmettelijk of niet-besmettelijk zijn. Besmettelijke conjunctivitis wordt veroorzaakt door virussen (herpesvirus, katachtig calicivirus), bacteriën en schimmels. Oorzaken van niet-infectieuze conjunctivitis zijn vreemde voorwerpen (bijv. Stof), chemicaliën in de lucht en allergieën.
   • Meestal is de oorzaak van infectieuze conjunctivitis het herpesvirus, Chlamydophila felis of Mycoplasma haemofelis of Mycoplasma haemominutume. Chlamydophila felis en Mycoplasma genera zijn bacteriën.
   • Breng uw huisdier naar de dierenarts zodat de arts de oorzaak van de conjunctivitis ontdekt. Als het niet niet-infectieus is, zal de dierenarts verschillende diagnostische tests voorschrijven om de ziekteverwekker te identificeren.

2. 
   

   
   
   
   Onderzoek de verschillende behandelingsopties. Nadat de dierenarts de oorzaken van conjunctivitis heeft vastgesteld, zal hij verschillende geschikte behandelingen aanbevelen. Bespreek met hem mogelijke opties. In het geval van algemene conjunctivitis (geen specifieke oorzaak), omvat de typische behandeling het gebruik van antibiotica voor lokaal gebruik en ontstekingsremmende geneesmiddelen (zoals hydrocortison) die in het aangetaste oog worden ingebracht.
   • Als het conjunctivitis is als gevolg van het herpesvirus, zijn antivirale middelen en lokale antibiotica nodig, naast alfa-interferon voor oraal gebruik (een suppressor van de immuunrespons op het virus).
   • Topische antibiotica worden gegeven in het geval van algemene conjunctivitis of herpesvirus om een ​​bacteriële infectie te behandelen die ontstaat wanneer het immuunsysteem verzwakt vanwege het virus.
   • In het geval van bacteriële conjunctivitis worden lokale antibiotica voorgeschreven terwijl tetracyclines worden toegediend om infecties te bestrijden die worden veroorzaakt door de bacterie Chlamydia.
   • Als een vreemd voorwerp in het oog van de kat komt, kan de dierenarts een operatie uitvoeren om het te verwijderen.
   • Actuele oculaire behandelingen zijn verkrijgbaar als oogdruppels of zalven.

3. 
   

   
   
   
   Isoleer de kat. Als je thuis veel katten hebt, moet je het zieke dier isoleren voor de duur van de behandeling. Conjunctivitis verspreidt zich zeer gemakkelijk van de ene kat naar de andere en daarom moeten passende maatregelen worden genomen om ervoor te zorgen dat andere dieren niet worden besmet.
   • Isoleer de zieke kat voor de duur van de behandeling.

4. 
   

   
   Breng oogdruppels aan of breng een crème aan in het aangedane oog. Het is gemakkelijker om oogdruppels (oogdruppels) toe te dienen dan oogzalven, maar u moet het vaker doen (3 tot 6 keer per dag). Anders moeten de zalven vaker worden aangebracht, maar de procedure is complexer. Als u niet zeker weet hoe u het medicijn moet toedienen, vraag dan uw dierenarts om u te laten zien hoe dit gebeurt voordat u de kliniek verlaat.
   • Als de dierenarts oogdruppels voorschrijft, vertelt hij u de toe te dienen dosis en de frequentie van toediening van het medicijn.
   • Voordat u oogdruppels of oogzalven toedient, moet u alle afscheidingen rond de ogen van de kat verwijderen met een wattenstaafje en een oogoplossing. De dierenarts kan een oplossing voor uw geval voorschrijven.
   • Oftalmische druppels verspreiden zich snel op het oogoppervlak, daarom is het niet nodig om na het aanbrengen over het oog te wrijven.
   • Als de arts een zalf voorschrijft, moet u het medicijn over het gehele oppervlak van het oog verspreiden. Omdat oogzalven dicht zijn, moet u het ooglid sluiten en zachtjes masseren om ervoor te zorgen dat het medicijn over de oogbol wordt verspreid.

5. 
   

   
   Volg de behandeling tot het einde zoals aangegeven. Waarschijnlijk zal de toestand van de ogen van uw kat een paar dagen na het begin van de behandeling verbeteren. De behandeling mag echter niet worden onderbroken. Dit is vooral belangrijk in het geval van infectieuze conjunctivitis: als u de behandeling te vroeg stopzet, wordt de ziekteverwekker mogelijk niet volledig gedood en kan dit een nieuwe infectie veroorzaken.
   • De volledige genezing van conjunctivitis bij katten duurt meestal 1 tot 2 weken.Zelfs als de ogen van uw huisdier na een paar dagen verbeteren, moet u de behandeling een week of langer volgen om volledige genezing te garanderen.
   • De volledige behandeling kan tot drie weken duren.

6. 
   

   
   Overweeg de moeilijkheden die kunnen optreden tijdens de behandeling. Hoewel er manieren zijn om virale conjunctivitis te behandelen, elimineren ze de oorzaak van de ziekte niet. Als gevolg hiervan kan deze vorm van conjunctivitis erg ongemakkelijk en moeilijk te behandelen zijn. Bovendien zijn actuele antivirale middelen meestal erg duur en moeten ze vaak worden toegediend. Als uw kat een virale conjunctivitis heeft ontwikkeld, weet dan dat het probleem niet zal worden opgelost na een kortetermijnbehandeling: u moet deze ziekte mogelijk gedurende het hele leven van de kat behandelen.

Deel 2 Beheer van recidiverende conjunctivitis

1. 
   

   
   Verlaag het stressniveau. Omdat de virale vorm ongeneeslijk is, kan deze na de eerste behandeling weer verschijnen. Deze acute fasen worden vaak veroorzaakt door stress. Daarom moet u potentiële stressoren in uw omgeving identificeren en elimineren. Breng uw kat bijvoorbeeld naar een bepaalde dagelijkse routine.
   • Als je meer dan één kat thuis hebt, zorg er dan voor dat elk dier zijn eigen rekwisieten heeft (voerbakken, waterfonteinen, speelgoed, kattenbak) om conflicten te voorkomen.
   • De kat kan gestrest zijn als hij last begint te krijgen. Regelmatig veel speelgoed beschikbaar stellen. Puzzelspeelgoed is vooral handig om een ​​kat bezig en vermaakt te houden.

2. 
   

   
   Voltooi uw dieet met orale lysine. Herpesvirussen hebben een aminozuur genaamd arginine nodig om te repliceren. In aanwezigheid van lysine absorbeert het virus dit aminozuur echter in plaats van larginine, waardoor de proliferatie ervan wordt voorkomen. De dierenarts kan een speciaal voedingssupplement met lysine voorschrijven om oraal toe te dienen.
   • U kunt deze stof levenslang aan uw kat geven als een preventieve behandeling tegen conjunctivitis veroorzaakt door kattenherpesvirus.

3. 
   

   
   Vergeet niet hem te vaccineren. De ernst van conjunctivitis-aanvallen in geval van infectie met het herpesvirus kan worden verminderd door oculaire vaccinatie, waarvoor geen injectie nodig is. Het doel van deze vaccinatie is het immuunsysteem van het dier te versterken en de acute fasen draaglijker te maken. Evalueer deze optie met de dierenarts.

4. 
   

   
   Blootstelling aan allergenen verminderen Als de oorzaak van conjunctivitis allergisch is, moet u de blootstelling van uw kat aan mogelijke allergenen minimaliseren. Als u bijvoorbeeld allergisch bent voor stof, moet u proberen uw huis vaker schoon te maken. Als het uitkomt, moet u het mogelijk binnen houden om het te beschermen tegen allergenen zoals pollen.
   • Als uw ogen geïrriteerd raken wanneer u huishoudelijke schoonmaakproducten gebruikt, probeer dan weg te gaan van de omgeving die u aan het schoonmaken bent.

5. 
   

   
   Let op de waarschuwingssignalen van een terugval. Een recidief van conjunctivitis gaat gepaard met zwelling en roodheid van de ogen, evenals gekleurde (bijvoorbeeld groene of gele) secreties van de ogen. Andere tekenen van een terugval zijn verhoogde traanproductie, strabismus en verhoogde gevoeligheid voor fel licht. Neem in geval van een terugval contact op met uw dierenarts en raadpleeg hem voor de juiste behandelingsopties.