Hoe de relatie met zijn kind te herstellen uit het oog verloren

Inhoud

• stadia
• Methode 1 Breng een dialoog met uw kind tot stand
• Methode 2 Een eerste gesprek voeren
• Methode 3 Respecteer en stel limieten in
• Methode 4 Accepteer je kind zoals hij is

In slechte termen zijn met je zoon of volwassen dochter kan erg pijnlijk zijn. Weet echter dat het mogelijk is om een ​​relatie te herstellen, zelfs als het tijd en vooral geduld vereist. Als ouder moet je accepteren dat de eerste acties om de relatie opnieuw op te bouwen van jou moeten komen. Jij moet degene zijn die contact probeert te maken, of je nu denkt dat je aan de basis van het meningsverschil staat. Respecteer de limieten die uw volwassen kind heeft gesteld voor uw relatie en probeer ze niet terug te dringen, maar stel er zelf enkele. Leer uw kind te accepteren zoals het is en geef toe dat hij een onafhankelijk persoon is en in staat is om zijn eigen keuzes te maken.

stadia

Methode 1 Breng een dialoog met uw kind tot stand

1. 
   

   
   Wees duidelijk over wat er mis is gegaan. Voordat u opnieuw contact probeert te maken met uw kind, kan het nuttig zijn om erachter te komen waarom hij boos of boos op u is. U kunt de informatie mogelijk krijgen door de vraag rechtstreeks te stellen of door een andere persoon te vragen die op de hoogte is van de situatie. Als je de gebroken potten echt wilt repareren, moet je eerst het probleem bepalen.
   • Als je eenmaal een idee hebt van wat er mis is gegaan, heb je tijd om na te denken over je volgende acties en wat je aan je kind wilt doorgeven.
   • Kom in de buurt van uw volwassen kind en stel hem / haar de vraag. Je zou kunnen zeggen: "René, ik weet dat je nu weigert met me te praten en ik zou graag willen weten wat ik je heb gedaan. Kun je me dat alsjeblieft vertellen? Je hebt het recht niet met me te willen praten, maar stuur me er een alsjeblieft of antwoord me per. Ik kan het probleem niet oplossen als ik niet weet wat het is. "
   • Als je daarna geen reactie meer van hem ontvangt, kun je dichter bij een ander familielid of een wederzijdse vriend komen die misschien op de hoogte is van het probleem. Je zou hem kunnen vertellen: "Jacques, heb je de laatste tijd met je zus gesproken? Ze praat niet meer en ik weet niet wat er aan de hand is. Weet jij iets "
   • Zelfs als het ideaal is om te proberen de oorzaak van het probleem te achterhalen, weet dan dat het u misschien niet lukt. Laat dit je echter niet blokkeren in je verlangen om de dialoog met je kind te hernieuwen.

2. 
   

   
   
   
   Doe wat introspectie. Neem de tijd om na te denken over de redenen die het uiteenvallen kunnen verklaren. Was het veroorzaakt door een gebeurtenis in het verleden? Is er ooit een grote verandering in je leven geweest die deze afstand heeft veroorzaakt (een overlijden in het gezin of zelfs de geboorte van een baby)? Misschien heb je zelfs een tijdje geweigerd met je kind te communiceren en realiseer je je vandaag dat hij niet met je wil praten.
   • Houd er rekening mee dat een groot aantal volwassen kinderen gescheiden is van hun ouders omdat ze gescheiden zijn. Mensen die uit een gebroken huwelijk werden geboren, zagen dat hun ouders hun persoonlijke geluk prioriteit gaven ten koste van de behoeften van het kind (zelfs als de scheiding voor het welzijn van iedereen werd gedaan). Heel vaak zeggen ouders in deze situaties veel over hun ex-partner zonder te beseffen dat hun kinderen alles wat wordt gezegd assimileren. Dit kan ernstige negatieve gevolgen hebben voor het soort relatie dat een volwassen kind met zijn ouders zou kunnen hebben. Dit is in wezen het geval wanneer een van de ouders weinig of geen betrokkenheid heeft bij de opvoeding van het kind. Volwassenen van een gescheiden koppel kunnen lijden omdat ze het gevoel hebben dat ze geen prioriteit hebben voor hun ouders.

3. 
   

   
   
   
   Neem verantwoordelijkheid Of je nu iets verkeerd hebt gedaan of niet, je moet weten dat ouders meestal degenen zijn die de eerste stappen moeten zetten naar verzoening met hun kinderen. Kijk verder dan de oneerlijkheid van de situatie en leg je ego opzij. Als je weer contact wilt maken met je kind, weet dan dat jij degene bent die de eerste stap doet en blijft zetten.
   • Of hij nu 14 of 40 jaar oud is, hij wil altijd weten dat hij geliefd en gewaardeerd wordt door zijn ouders. Laten zien dat je klaar bent om voor je relatie te vechten, is een geweldige manier om hem te bewijzen dat je van hem houdt en dat hij voor je telt. Houd dit in gedachten als het u oneerlijk lijkt dat al het verzoeningswerk alleen maar bij u terug kan komen.

4. 
   

   
   Neem contact op met uw kind. Zelfs als je hem 's ochtends persoonlijk wilt ontmoeten, zou het minder beschamend voor hem zijn als je contact met hem opneemt via telefoon, via of als je hem een ​​schriftelijke brief stuurt. Respecteer zijn / haar verlangen om de afstand tussen u te houden en geef hem / haar de gelegenheid om te antwoorden wanneer hij dat nodig acht. Toon jezelf geduldig en geef hem een ​​paar dagen om te antwoorden.
   • Herhaal wat u wilt zeggen voordat u de telefoon belt. Bereid u ook voor op een antwoordapparaat. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: 'Thomas, ik wil graag dat we elkaar ontmoeten om te bespreken wat je ervaart. Zou je me een dezer dagen willen ontmoeten? "
   • Stuur een e-mail of e. Je kunt er een schrijven als: "Ik begrijp dat je nu veel lijdt en geloof me, het spijt me dat ik pijn heb gedaan. Als je klaar bent, hoop ik dat je bereid bent me te ontmoeten om erover te praten. Laat me weten wanneer je beschikbaar bent. Ik hou van je en ik mis je. "

5. 
   

   
   Schrijf een brief. Uw kind is misschien terughoudend om u te ontmoeten. Als dit het geval is, kunt u ook besluiten om een ​​brief te beschrijven. Vraag vergeving voor de pijn die je hem hebt veroorzaakt en erken dat je begrijpt waarom hij zich zo voelt.
   • Een brief schrijven kan ook voor u therapeutisch zijn. Dit verduidelijkt je gevoelens en helpt je je emoties te reguleren. Bovendien kunt u de tijd nemen die nodig is om de woorden te vinden en ze te gebruiken zoals u dat wilt.
   • Vraag hem je één op één te ontmoeten zodra hij klaar is. Je zou kunnen schrijven: 'Ik ben me ervan bewust dat je nu van streek bent, maar ik hoop dat we dit in de nabije toekomst kunnen bespreken en bespreken. Mijn testdeur staat altijd open. "

6. 
   

   
   Accepteer de grenzen die hij stelt. Uw volwassen kind is misschien bereid om met u te communiceren, maar is niet klaar om u persoonlijk te zien (misschien is hij dat nooit). Hij wil misschien alleen contact met u opnemen via of telefonisch contact met u opnemen. Zorg ervoor dat hij zich niet schuldig voelt terwijl hij beschikbaar blijft voor toekomstige ontmoetingen.
   • Als je alleen met je kind communiceert, zou je kunnen schrijven: "Ik ben echt blij dat we de afgelopen dagen aan het discussiëren waren. Ik hoop dat we een niveau bereiken waarop we ons comfortabel voelen om elkaar persoonlijk te zien, maar wees gerust, ik oefen geen druk op u uit. "

Methode 2 Een eerste gesprek voeren

1. 
   

   
   Organiseer een vergadering. Als je volwassen kind klaar is om persoonlijk met je te praten, ga dan samen naar een openbare plek voor de lunch. Een maaltijd delen in het openbaar is een goede zaak, omdat de kans groot is dat u uw emoties onder controle houdt. Het kan ook helpen uw rapporten te verbeteren.
   • Zorg ervoor dat u de enige twee mensen bent die aanwezig zijn. Breng uw vrouw of iemand niet mee. Dit kan je zoon de indruk geven dat je tegen hem vecht.

2. 
   

   
   Laat uw kind het gesprek leiden. Luister goed naar zijn zorgen zonder je te verzetten of je in het defensief te zetten. Hij zou ook kunnen komen om je te ontmoeten in de hoop een onmiddellijke verontschuldiging van je te ontvangen. Als je er zin in hebt, laat ze hem dan zien.
   • Het kan een goed idee zijn om uw vergadering te beginnen door zich te verontschuldigen bij uw volwassen kind om hen te laten weten dat u begrijpt dat u hen pijn hebt gedaan en om hen het gevoel te geven dat dingen worden bijgewerkt. Nadat u zich hebt verontschuldigd, kunt u hem vragen om u meer te vertellen over de emoties die hij voelde.

3. 
   

   
   Luister naar je kind zonder hem te beoordelen. Vergeet niet dat zijn mening telt, zelfs als u het niet deelt. Vervallen kan optreden wanneer iemand zich geluisterd en begrepen voelt en voelt dat u open staat voor zijn standpunt.
   • Luisteren zonder oordeel of in het defensief blijven kan een persoon helpen om eerlijk te zijn in zijn antwoorden. Wat je hoort kan extreem pijnlijk zijn, maar begrijp dat je kind zeker moet praten om zijn emoties los te laten.
   • Je zou kunnen zeggen: 'Het spijt me zo dat ik dat heb gevoeld en ik zou het graag willen begrijpen. Kunt u meer zeggen? "

4. 
   

   
   Neem uw deel van de verantwoordelijkheid Begrijp dat je niet zult evolueren in je verzoeningsproces zonder te erkennen dat je op de een of andere manier hebt bijgedragen aan het probleem. Volwassen kinderen willen dat hun ouders verantwoordelijkheid nemen voor hun acties. Wees bereid om dat te doen, of je denkt dat je het mis hebt of niet.
   • Zelfs als je niet begrijpt waarom je zoon of dochter boos op je is, geef toe dat hij down is. Probeer je actie niet te rechtvaardigen. Luister in plaats daarvan en bied je excuses aan voor het veroorzaken van pijn.
   • Probeer de bron van de acties van uw kind te begrijpen. Empathie tonen betekent niet dat je het eens bent met een persoon, het bewijst alleen maar dat je bang bent voor zijn standpunt. Het begrijpen van de visie van uw kind is een zeer belangrijke stap in het oplossen van het conflict.
   • Je zou kunnen zeggen: "Ik erken dat je veel bent gegroeid. Ik wilde je zien slagen, maar ik begrijp dat je dacht dat ik nooit gelukkig met je was. Dit is nooit mijn bedoeling geweest en het is helemaal niet waar. Ik merk echter dat het mijn manier van handelen is die je ertoe brengt om dat te denken. "

5. 
   

   
   Praat niet over je gevoelens. Vertel niet hoe je denkt over uit elkaar gaan. Hoewel het misschien oneerlijk lijkt, is het niet het moment om alle droefheid en pijn terug te brengen die je ervaart omdat je niet in staat bent om met je kind te communiceren. Geef toe dat hij een beetje ruimte nodig heeft om zijn emoties te beheersen en bepaalde dingen te inventariseren. Je boosheid, verdriet en wrok laten zien kan leiden tot gevoelens waarvan je wilt dat ze zich schuldig voelen. Uiteindelijk is hij misschien minder geneigd om een ​​nieuwe start te maken in zijn relatie met jou.
   • Je zou kunnen zeggen: "Ik heb niet met je kunnen praten, maar ik begrijp dat je wat ruimte nodig hebt. "
   • Zeg niet: "Ik ben erg depressief omdat je me niet hebt gebeld" of "Weet je hoeveel moeite het me deed om niet van je te horen?" "

6. 
   

   
   Excuses verzinnen. Als je oprecht je excuses aanbiedt, moet je duidelijk aangeven wat je verkeerd hebt gedaan (zodat je gesprekspartner weet dat je het hebt begrepen), spijt betuigen en voorstellen om het op een bepaalde manier goed te maken. Maak een oprechte verontschuldiging aan uw zoon of dochter. De woorden die u zult gebruiken, moeten aantonen dat u erkent dat u hem onrecht hebt aangedaan. Vergeet niet dat je jezelf moet excuseren, zelfs als je het gevoel hebt dat je het juiste hebt gedaan. Op dit moment moeten de energieën worden gericht op het vinden van een manier om de pijn die je kind voelt te verlichten, niet op wie goed of fout is.
   • Je zou kunnen zeggen: "Tina, het spijt me echt dat ik zo gewond ben. Ik weet dat je alle kleuren hebt gezien in de periode dat ik alcoholisch was. Ik wil zoveel fouten hebben gemaakt tijdens je jeugd. Ik begrijp dat je afstand van me wilt houden, maar ik hoop dat we dat zullen overwinnen. "
   • Probeer je gedrag niet te rechtvaardigen terwijl je je excuses aanbiedt, zelfs als je denkt dat je een goede reden hebt om het te rechtvaardigen. Bijvoorbeeld: "Het spijt me dat ik vijf jaar geleden werd geslagen, maar ik deed het omdat je brutaal tegen me sprak" is geen excuus. Integendeel, deze zin zal uw gesprekspartner alleen in een defensieve positie plaatsen.
   • Vergeet niet dat het maken van een echte en effectieve verontschuldiging betekent vergiffenis vragen voor je acties en niet focussen op die van een andere persoon. Bijvoorbeeld: "Het spijt me dat ik me zo heb gekwetst" is een echt excuus. Met nadelen, "het spijt me als je gewond bent" is er niet een. Gebruik nooit het woord "als" terwijl je om vergeving vraagt.

7. 
   

   
   Overweeg gezinstherapie. Als uw volwassen kind hiermee instemt, wilt u misschien gezinstherapie samen proberen om uw gevoelens te bespreken in aanwezigheid van een gekwalificeerde professional. Een huwelijks- en gezinstherapeut zal familieleden ertoe brengen erfelijk disfunctioneel gedrag te identificeren en hen helpen hun eigen oplossingen voor een probleem te ontwikkelen. Gezinstherapie helpt ook bij het herkennen en verbeteren van de banden die gezinsleden met elkaar delen.
   • Gezinstherapie is meestal van korte duur en richt zich op een bepaald probleem in het gezin. Uw kind of u kunnen worden aangemoedigd om een ​​therapeut apart te raadplegen, zodat u zich kunt concentreren op uw individuele zorgen.
   • Om een ​​huwelijks- en familietherapeut te vinden, kunt u uw huisarts vragen om het aan te bevelen. Neem ook contact op met uw gemeenschapscentrum of een lokaal detachement van het ministerie van Volksgezondheid. U kunt ook op internet zoeken naar een therapeut bij u in de buurt.

Methode 3 Respecteer en stel limieten in

1. 
   

   
   Begin langzaam. Weersta de drang om terug te gaan in een relatie. In de meeste gevallen is het onmogelijk om een ​​verbroken relatie 's nachts opnieuw op te bouwen. Afhankelijk van of de oorzaak van de onenigheid triviaal of ernstig is, kan het weken, maanden of zelfs jaren duren voordat uw relatie weer normaal is. Mogelijk moet u ook uw definitie van het woord normaal herzien.
   • Houd er rekening mee dat je verschillende moeilijke gesprekken over het uiteenvallen moet voeren, omdat jullie twee altijd de balans opmaken van je emoties. De waarschijnlijkheid is heel klein dat alles na een enkel gesprek weer wordt zoals voorheen.
   • Verhoog geleidelijk de frequentie van contacten. Ontmoet uw kind uit de eerste hand op openbare plaatsen. Blijf niet weg van drukke familie-evenementen zoals verjaardagsfeestjes, tenzij je er klaar voor lijkt te zijn.
   • Je zou kunnen zeggen: "Het zou een groot genoegen voor je zijn om met ons mee te gaan voor Kerstmis, maar ik begrijp het perfect als je dat niet wilt. Ik zal geen wrok hebben als je niet wilt komen. Ik realiseer me dat je je tijd moet nemen. "

2. 
   

   
   Geef toe dat je kind een volwassene is. Hij is nu een volwassen persoon die zijn eigen beslissingen kan nemen. Het kan gebeuren dat u het niet eens bent met sommige van zijn keuzes, maar u zult hem moeten laten genieten van zijn onafhankelijkheid en zijn eigen leven leiden. Misschien heeft haar inmenging in haar leven ertoe geleid dat ze afstand van je heeft genomen.
   • Geef geen ongevraagd advies. Weersta de drang om dingen in het leven van je kind te corrigeren en laat zijn eigen fouten maken.

3. 
   

   
   Geef geen educatieve tips. Ouders kunnen gemakkelijk overstuur raken door onderwijsadvies van een derde persoon, hoe goedbedoeld ze ook zijn. Vermijd dus uw mening te geven als u er niet om is gevraagd. Je hebt je kinderen al grootgebracht, geef de nieuwe generatie de kans om hetzelfde te doen.
   • Laat uw kind weten dat u zijn ouderlijke waarden en verlangens zult respecteren en dat u zich eraan zult houden. Als uw kleinkinderen bijvoorbeeld recht hebben op slechts één uur tv per dag, laat dan hun ouders weten dat u deze regel ook thuis zult respecteren of vraag ze van tevoren of deze regel kan worden overtreden.

4. 
   

   
   Vraag zelf advies. Het beheren van een gecompliceerde relatie met een kind kan zowel stressvol als pijnlijk zijn. Het kan nuttig voor u zijn om een ​​gekwalificeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg te vragen om u te helpen uw emoties te beheersen en effectieve communicatie- en copingstrategieën op te zetten.
   • Misschien vindt u het nuttig om een ​​gespecialiseerde therapeut voor gezinszaken te vinden. Houd er echter rekening mee dat uw persoonlijke therapeut u doorverwijst naar een andere collega als u wilt dat uw kind en u uw problemen oplossen in aanwezigheid van een hulpverlener. Hierdoor blijft deze laatste objectief.
   • U kunt ook hulp vinden op de online forums van steungroepen. Op deze platforms kun je andere mensen vinden met dezelfde problemen. Je kunt dus je problemen bespreken en ook verhalen over je successen delen.

5. 
   

   
   Wees volhardend, maar niet invasief. Als uw jongen of meisje niet reageert op uw pogingen om de communicatie tussen u te herstellen, blijft u proberen. Stuur hem kaarten, kaarten of laat berichten achter op zijn antwoordapparaat om hem te laten weten dat u aan hem denkt en dat u wilt chatten.
   • Zorg echter dat u de persoon wat ruimte geeft en respecteert zijn privacy en zijn behoefte om een ​​bepaalde afstand tussen u te behouden. Neem maximaal één keer per week contact op met uw kind en aarzel niet om deze frequentie te verminderen als u merkt dat deze opdringerig is. Probeer echter altijd contact te houden.
   • Je zou jezelf als volgt kunnen uitdrukken: "Hallo Marie, ik wilde alleen maar hallo zeggen en je laten weten dat ik aan je denk. Ik hoop dat het goed met je gaat. Ik mis je. Weet je, je kunt op elk moment naar me toe komen om te chatten. Ik houd van je. "
   • Probeer hem niet te bezoeken. Let op de gestelde grenzen en houd u aan een contactmiddel dat niet erg opdringerig is.

6. 
   

   
   Laat vallen indien nodig. Je volwassen kind zou zelfs kunnen overwegen je minder ingrijpende pogingen om met hem in contact te komen, manieren zijn om de grenzen te overschrijden en te veel te doen. Hij wil u misschien nog steeds niet behandelen, zelfs als u zich verontschuldigt en uw acties erkent. In dit geval is het het beste dat u een reden voor uw eigen geestelijke gezondheid maakt en een stapje terug doet van deze relatie.
   • Leg de bal in het kamp van uw kind. Stuur hem een ​​woord of laat een stem achter met zoiets als: "Pierre, ik begrijp dat je niet langer contact met je wilt opnemen. Zelfs als het me schokt, respecteer ik je wil en zal ik hierna geen contact met je opnemen. Ik zal er zijn als je ooit weer contact met me wilt opnemen, maar ik zal je wens respecteren en ik zal geen contact meer met je opnemen. Ik houd van je. "
   • Verzoening kan moeilijk zijn in geval van middelenmisbruik, psychische aandoeningen of wanneer uw kind een ongezonde relatie heeft in zijn of haar huwelijk of romantische relatie (uw kind is bijvoorbeeld getrouwd met een vrouw die hem domineert). De bezorgdheid die tussen jullie bestaat, kan gewoon de consequentie van deze problemen zijn, maar je kunt er misschien niets aan doen totdat het deze onderliggende problemen aanpakt.
   • Als u alle vormen van contact moet stoppen, overweeg dan een therapeut te zoeken om u te helpen uw aandoening te beheersen. Dit is een moeilijke test om door te gaan en je hebt misschien extra hulp nodig.

Methode 4 Accepteer je kind zoals hij is

1. 
   

   
   Accepteer dat je kind anders is. Geef toe dat hij het leven anders ziet. Je woont misschien in hetzelfde huis en brengt de dag samen door, maar de perceptie van een situatie kan altijd verschillen van persoon tot persoon. Geef toe dat de herinnering of het gezichtspunt van uw volwassen kind net zo geldig is als dat van u.
   • Het perspectief van een persoon op een situatie kan totaal verschillend zijn, afhankelijk van zijn leeftijd, dynamiek of strakheid van relaties. Bijvoorbeeld, verhuizen naar een andere stad is misschien goed voor je geweest, maar je kinderen hebben er misschien moeite mee gedaan omdat ze geen andere keuze hadden dan met je mee te gaan.
   • Verschillende realiteiten zijn een integraal onderdeel van het gezinsleven. Toen je bijvoorbeeld een kind was, namen je ouders je zeker mee naar het museum. In de herinneringen die ze vandaag hebben, zien ze misschien prachtige tentoonstellingen en een interessant familie-uitje. Aan de andere kant herinner je je dat je warm was in je jas en dat de skeletten van de dinosaurussen je bang maakten. De herinneringen van je ouders, evenals die van jou, hebben gelijk. Het enige dat verschilt is het standpunt.

2. 
   

   
   Accepteer de verschillen van elk. Je kunt in je relatie verstrikt raken omdat jij, je kind of jullie beiden het niet eens zijn met elkaars levenskeuzes. Zelfs als je niet veel kunt veranderen in de houding die hij tegenover je aanneemt, kun je hem toch laten zien dat je hem accepteert zoals hij is, ongeacht wat hij kiest.
   • Doe wat nodig is om uw kind te laten zien dat u bent veranderd in uw perceptie van dingen. Als hij bijvoorbeeld homoseksueel is en u behoort tot een conservatieve gemeente, zoek dan een gemeente die wat liberaler en toleranter is.
   • Je kunt hem ook laten weten dat je een bepaald boek leest om te proberen zijn visie te begrijpen.
   • Als hij niet tot je spreekt omdat hij je levenskeuzes afkeurt, zullen de dingen een beetje ingewikkelder zijn. Wees vastberaden en zelfverzekerd over je persoonlijkheid en blijf laten zien dat je het leuk vindt. Doe je best om met hem te blijven communiceren en zoek naar mogelijkheden om hem te zien.

3. 
   

   
   Respecteren. Erken dat hij het recht heeft om het niet met u eens te zijn. U hoeft uw meningen of overtuigingen niet te veranderen, vergeet niet om niet alleen te vertrappen. Lon kan het oneens zijn met iemand en nog steeds respect en liefde tonen. Iedereen is niet gebonden om dezelfde mening te delen.
   • Accepteer zoveel mogelijk meningsverschillen met uw kind. Als je bijvoorbeeld een echte religieus bent en je volwassen kind een atheïst is, kun je besluiten om niet naar de kerk te gaan tijdens het weekend wanneer hij je komt bezoeken.
   • Zoek andere gespreksonderwerpen dan de vragen waarover u het niet eens bent. Als uw kind u in een gesprek probeert te krijgen dat ooit ruzie tussen u heeft veroorzaakt, kunt u hem zeggen: "William, laten we het er nu mee eens zijn dat we het hier niet mee eens zijn. Ik denk dat we elkaar alleen maar kunnen irriteren als we hierover praten. "